แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1617

บทที่ 1617 ทำอะไรก็ได้ทั้งนั้น

เยี่ยหวันหวั่นจูงเยี่ยหวันหวั่นเดินออกจากประตูคฤหาสน์

เด็กน้อยพลันก้มหัว หยุดฝีเท้ากะทันหัน

“ถังถัง ทำไมเหรอ” เยี่ยหวันหวั่นเอนตัวถาม

“คุณแม่…ถังถังกลับไปดีกว่า” เด็กน้อยเอ่ยเสียงแผ่วเบา

เยี่ยหวันหวั่นกะพริบตาปริบก่อนเอ่ยถาม “ทำไม ถังถังไม่อยากอยู่ด้วยกันกับแม่เหรอ”

เด็กน้อยเงยหน้าอย่างอารมณ์พลุ่งพล่านทันที “ไม่ใช่อยู่แล้ว! ถังถังอยากอยู่ด้วยกันกับคุณแม่! อยากอยู่กับคุณแม่ตลอดไป…แต่ แต่คุณตากับคุณยายจะโกรธเอา ผมไม่อยากดึงคุณแม่มาลำบาก”

เขารู้ว่าต่อให้คุณปู่คุณย่าไม่อะไรกับเขา แต่รับรองว่าจะต้องลำบากคุณแม่แน่

เห็นเด็กน้อยเอาใจใส่ขนาดนี้ เยี่ยหวันหวั่นตื้นตันใจยิ่ง เธอเอ่ยเสียงอ่อนโยน “เบบี๋ไม่ต้องห่วง ไม่หรอก มีแม่อยู่นะ รับประกันว่าคุณตาคุณยายจะไม่โกรธ แม่ก็จะไม่เป็นไร วางใจไปกับแม่ได้จ้ะ ตกลงไหม”

หึ ต่อให้เกิดเรื่อง ก็แค่เป็นเรื่องของคนอื่น…

“อืม” เด็กน้อยออกแรงพยักหน้า ดวงตาเต็มไปด้วยความเชื่อถือพึ่งพา

“คุณแม่”

“หืม”

“คุณแม่เรียกถังถังว่าเบบี๋อีกได้ไหม” เด็กน้อยเอ่ยปากถามอย่างลังเล

เยี่ยหวันหวั่นยิ้มบาง “ได้แน่นอน! ถังถังเป็นเบบี๋ของแม่ตลอดไป!”

เด็กน้อยเอ่ยอย่างตาเป็นประกายทันที “คุณแม่ก็เป็นเบบี๋ของถังถัง!”

เยี่ยหวันหวั่นสบดวงตาที่พร่างพราวราวกับดวงดาวของเด็กน้อยแล้วอดกุมหัวใจไม่ได้ สวรรค์…เบบี๋แก้วตาดวงใจของฉัน…ทำไมถึงน่ารักขนาดนี้…โมเอะขนาดนี้…

เด็กน้อยที่ทั้งน่ารักทั้งโมเอะขนาดนี้กลับเป็นลูกของเธอ ลูกของเธอ!

ตอนครั้งแรกที่เห็นถังถัง เธอก็อิจฉาเกือบกระอักเลือดแล้ว ใจคิดว่าพ่อแม่เขามียีนยังไงกันแน่ถึงคลอดเบบี๋ที่งดงามน่ารักขนาดนี้ออกมาได้…

ไม่ว่ายังไงก็นึกไม่ถึงว่า…แท้จริงแล้วถังถังจะเป็นลูกที่เธอคลอดออกมา…

นี่มัน…มหัศจรรย์เกินไปแล้ว…

ไม่รู้เธออยู่ในสถานการณ์ไหนถึงมีถังถังได้…

นึกไม่ถึงว่าเธอจะไม่มีความทรงจำเลยสักนิดเดียว!

ความทรงจำที่ล้ำค่าขนาดนี้…

ตอนนั้นเกิดอะไรขึ้นกันแน่…ถึงกับทำให้เธอทนทิ้งถังถังไว้คนเดียวได้…

พ่อของถังถัง…ก็ไม่รู้ว่าเป็นใครกันแน่…

เยี่ยหวันหวั่นมองเด็กน้อยตรงหน้าด้วยสายตาอ่อนโยน “เบบี๋ เรียกแม่อีกทีได้ไหม”

เด็กน้อยย่อมยินดีเห็นชอบ เรียกด้วยเสียงนุ่มนิ่มอย่างให้ความร่วมมือเต็มที่ “คุณแม่~”

“เด็กดี…”

เยี่ยหวันหวั่นลูบหัวของเด็กน้อย กดอารมณ์

เยี่ยหวันหวั่นลูบหัวของเด็กน้อย ฝืนสะกดอารมณ์รุนแรงในใจและเอ่ยปาก “จริงสิ ถังถัง ก่อนหน้านี้คุณตาลูกบอกว่าอีกไม่กี่วันก็เป็นวันเกิดของแม่ลูกแล้วใช่ไหม”

ก่อนหน้านี้รู้จากเนี่ยอู๋หมิงว่า วันเกิดของเนี่ยอู๋โยวคือวันที่ 23 เดือน 11

หรือก็คือ วันเกิดที่แท้จริงของเธอคือวันที่ 23 เดือน 11

ได้ยินเยี่ยหวันหวั่นพูดถึง ‘คุณแม่’ คนนั้น ดวงตาของเด็กน้อยหม่นลงหลายส่วน เขาพยักหน้าเอ่ย “ใช่ครับ”

เยี่ยหวันหวั่นกลอกตาไปมา ลูบคางพลางกล่าว “โอ้ เอาอย่างนี้แล้วกัน เบบี๋ วันนี้แม่พาลูกไปเที่ยวที่ร้านเค้ก ลูกจะได้ทำเค้กให้แม่ลูกกับมือด้วยพอดี ถือว่า…ให้เซอร์ไพรส์วันเกิดเธอ!”

ถังถังหลุบตา อารมณ์บนใบหน้าเหมือนไม่เต็มใจอยู่บ้าง “คุณแม่จะอยู่เป็นเพื่อนถังถังไหม”

เยี่ยหวันหวั่นยิ้มเอ่ย “แน่นอนว่าต้องอยู่เป็นเพื่อนถังถังอยู่แล้ว! วันนี้แม่จะอยู่เป็นเพื่อนถังถังทั้งวันเลย!”

ใบหน้าของเด็กน้อยพลันสดใสขึ้น “ถังถังอยากไป!”