บทที่ 1621 ครอบครองคนงาม!
“คุณแม่…” กระทั่งถังถังจูงจี้ซิวหร่านมาเรียกเธอ เยี่ยหวันหวั่นจึงค่อยได้สติ
“คุณแม่ นี่คือคุณอาจี้ของผม!” ท่าทีของเด็กน้อยที่มีต่อจี้ซิวหร่านกับท่าทีที่มีต่อเสิ่นเทียนเฉินเป็นความแตกต่างชนิดฟ้ากับเหว เขาดึงจี้ซิวหร่านมาแนะนำเธออย่ากระตือรือร้น
จากนั้นเด็กน้อยก็เอ่ยกับจี้ซิวหร่าน “คุณอาจี้ นี่ก็คือคุณแม่ผมที่ผมบอกคุณอา”
จี้ซิวหร่านหัวเราะแผ่วเบา “อารู้จัก อากับคุณแม่เธอรู้จักกัน”
เยี่ยหวันหวั่นมุมปากกระตุก ยิ่งกว่ารู้จักเสียอีก
แถมยังเป็นคนรักลับๆ ด้วยนะ…
“จริงเหรอครับ” เด็กน้อยพลันมีสีหน้าเปี่ยมความตกใจ
“ไอ้หยา จี้หวง บังเอิญจัง! ผมกำลังเดินเล่นเป็นเพื่อนผู้นำไป๋อยู่เลย!” เสิ่นเทียนเฉินที่อยู่ด้านข้างโบกผลไม้เคลือบน้ำตาลในมือ
จี้ซิวหร่านได้ยินดังนั้นก็เหมือนไม่ตอบสนองอะไรเป็นพิเศษ เขาหันไปยิ้มน้อยๆ ให้เสิ่นเทียนเฉิน “อวยพรคุณชายเสิ่นเปิดกิจการ จี้ผู้นี้เตรียมของขวัญเล็กๆ น้อยๆ มาจำนวนหนึ่ง ให้คงส่งไปที่คฤหาสน์แล้ว”
“ไอ้หยา จี้หวงเกรงใจเกินไปแล้ว!” เสิ่นเทียนเฉินยิ้มอย่างเจิดจ้า
จี้ซิวหร่านยิ้มเรียบๆ จากนั้นก็หันไปหาเยี่ยหวันหวั่น รับเค้กรวมไปถึงขนมถุงเล็กใหญ่ที่เยี่ยหวันหวั่นถือจากในมือของเธอไปอย่างการเคลื่อนไหวเป็นธรรมชาติยิ่ง สุดท้ายก็เหลือแค่มือที่จูงถังถัง จากนั้นก็เอ่ยปากกับเสิ่นเทียนเฉิน “เสี่ยวเฟิงรบกวนคุณชายเสิ่นดูแลแล้ว”
เสิ่นเทียนเฉินเห็นดังนั้นก็อ้าปากเป็นรูปตัวโอ เอ่อ…นะ…นี่มันสถานการณ์อะไร
จี้หวงกับไป๋เฟิง…
จี้หวงคงไม่ได้สนใจคนงามด้วยหรอกนะ
เสิ่นเทียนเฉินมั่นใจว่าตัวเองมีพร้อมทั้งเงินและหน้าตา คนงามไป๋จะต้องไม่มีทางปฏิเสธเขาแน่
แต่ตอนนี้…นี่…ศัตรูหัวใจนี้เหมือนจะแข็งแกร่งไปหน่อยนะ…
หน้าผากเสิ่นเทียนเฉินอดมีเหงื่อเย็นไหลไม่ได้
“เอ่อ ผู้นำไป๋ เมื่อกี้คุณบอกว่ามีคนที่ชอบแล้ว หรือว่า…หรือว่าจี้หวงก็คือคนที่คุณพูดถึงเมื่อกี้…รักแท้หนึ่งเดียวชั่วชีวิตนี้? “
เสิ่นเทียนเฉินพูดไปพลางคิดไปพลาง ถ้าหากเป็นแบบนี้ แล้วเด็กคนนี้เป็นลูกของคนสวยกับใครล่ะ ไหนว่ารักแท้หนึ่งเดียวชั่วชีวิตนี้ไง คงไม่ใช่ขู่เขาหรอกนะ…
เนื่องด้วยความตั้งใจอยากสลัดเสิ่นเทียนเฉินรวมถึงสัญชาตญาณการเอาตัวรอดแรงกล้าเวลาอยู่ต่อหน้าจี้ซิวหร่าน เยี่ยหวันหวั่นจึงพยักหน้าหนักแน่น “ไม่ผิด ถูกต้อง!”
ถังถังที่อยู่ด้านข้างได้ยินประโยคนี้ก็กะพริบตาโตปริบๆ เหมือนมีท่าทีดีใจมาก
จี้ซิวหร่านยังคงแสดงท่าทีเรียบนิ่งดุจเมฆลอยลมพัด แต่ก็ไม่รู้ว่าเยี่ยหวันหวั่นรู้สึกไปเองหรือเปล่า องศามุมปากของจี้ซิวหร่านเวลานี้ เหมือนจะยิ้มอ่อนโยนขึ้นมากเมื่อเทียบกับโหมดปกติ
เสิ่นเทียนเฉินได้ยินดังนั้นก็พลันปวดหัวแล้ว ในสายตาของคนทั้งรัฐอิสระ ว่าด้วยเรื่องจีบสาว เขาเสิ่นเทียนเฉินยังไม่เคยกลัวใคร
แต่ศัตรูหัวใจตรงหน้านี้น่ากลัวเกินไปหน่อยจริงๆ …
เสิ่นเทียนเฉินลังเลอยู่นาน รู้สึกระดับความยากในการต้านทานจี้หวงจะค่อนข้างใหญ่หลวงจริงๆ ดังนั้นหลังลังเลครึ่งค่อนวัน ในที่สุดเสิ่นเทียนเฉินก็เอ่ยปาก “ไม่ทราบคนสวยรับน้อยหรือเปล่า”
ถึงกับถามเธอต่อหน้าจี้ซิวหร่านว่ารับน้อยหรือเปล่า เยี่ยหวันหวั่นตกใจจนพูดไม่ออกอยากทุบเขาให้รู้แล้วรู้รอด
ไม่รับย่ะตกลงไหม!
รัฐอิสระที่ยกย่องผู้แข็งแกร่งนี้ชายหญิงต่างเหมือนกัน ไม่เพียงชายที่มีอำนาจกำลังแข็งแกร่งสามารถครอบครองหญิงงามได้ ผู้หญิงเองก็เหมือนกัน
“เฮ้อ งั้นก็ช่วยไม่ได้ ก็มีแต่ต้อง…แข่งกันอย่างยุติธรรมแล้ว!” เสิ่นเทียนเฉินถอนหายใจ
เพิ่งพูดจบ เสิ่นเทียนเฉินก็ล้วงกุญแจทองอร่ามออกมาจากในอกเสื้อทันที “คนสวย นี่คือกุญแจโรงรถตระกูลเสิ่นของพวกเรา! ขอแค่คนสวยพูดประโยคเดียวก็สามารถทำเป็นสินสอดคนสวยได้แล้ว!”
เยี่ยหวันหวั่นพูดไม่ออก
เหอะๆ …ไหนว่าแข่งกันอย่างยุติธรรมไง
——————————————————————————————-
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี