แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1671

บทที่ 1671 ให้หน้าไม่เอาหน้า

งานแลกเปลี่ยนวิทยายุทธ์เพิ่งเริ่ม ตัวเองก็กลับถูกอัดพ่ายแพ้เป็นคนแรก…แถมยังแพ้แบบนี้…น่าขายหน้า…

“ออมมือให้แล้ว” เยี่ยหวันหวั่นมองหลี่เฮ่อที่มีสีหน้าสิ้นหวังและกุมกำปั้นเอ่ย

“ออมมือให้แล้วปู่เธอสิ…หึ!” หลี่เฮ่อแค่นเสียงหึ

เยี่ยหวันหวั่นพูดไม่ออก ผู้ชายโตตัวปากไม่ตรงกับใจขนาดนี้เลยเหรอ

หลังสิ้นสุดการแข่งรอบนี้ เยี่ยหวันหวั่นก็ลงเวที กรรมการตัดสินจับฉลากต่อ เขาหยิบได้ทหารรับจ้างระดับ B กับทหารรับจ้างระดับ A

ทหารรับจ้างระดับ S มีสีหน้าสิ้นหวัง เดิมยังคิดอยากเสี่ยงโชค คิดไม่ถึงว่ากลับเจอเข้ากับทหารรับจ้างระดับ A

…

เวลานี้เยี่ยหวันหวั่นสังเกตการณ์บนเวที

ขนาดของเวทีนี้เหมาะสมพอดี

ตราบใดที่ตัวเธอไม่ลงมือก่อนก็สามารถรอโดนโจมตีแล้วค่อยควบคุมคนได้ อีกทั้งเพราะขนาดของเวที เยี่ยหวันหวั่นจึงสามารถโยนคู่ต่อสู้ลงเวทีได้อย่างสบายส่งผลให้ได้รับชัยชนะ

ต่อให้เจอคู่ต่อสู้ชนิดที่พลังต่อสู้แข็งแกร่งสุดยอด…อย่างแย่เธอยอมแพ้ก็เท่านั้น ไม่ได้จริงๆ ก็ยังมีน้ำเต้าเหล้าอยู่นะ…

ของอย่างเหล้า เยี่ยหวันหวั่นไม่พยายามไปคิดเท่าที่จะทำได้ ถึงหลังตัวเองดื่มเหล้าจะครอบครองพลังของเนี่ยอู๋โยว แต่ยังไงจัดว่าควบคุมไม่ได้ ใครจะรู้ว่าหลังเธอแล้วจะทำอะไรลงไป…ถ้ากระโดดลงเวทีแล้วอัดกรรมการตัดสินจะทำยังไง…แบบนั้นเธอก็จะกลายเป็นเรื่องตลกใหญ่ของทั้งโรงเรียนชื่อเยี่ยน

ส่วนการแข่งของคนอื่น เยี่ยหวันหวั่นไม่สนใจมากนัก

ทหารรับจ้างพวกนี้ส่วนมากไม่แข็งแกร่งเท่าเป่ยโต่วกับชีซิง เป่ยโต่วกับชีซิงแทบจะต่อสู้เล็กทุกสามวันต่อสู้ใหญ่ทุกห้าวัน เยี่ยหวันหวั่นดูการต่อสู้ของสองคนนั้นจนเอียนนานแล้ว

การต่อสู้ที่ยังอ่อนกว่าของเป่ยโต่วกับชีซิง ไหนเลยเยี่ยหวันหวั่นจะสนใจ

“หมายเลข 165 หงอวิ๋น หมายเลข 8 เยี่ยหวันหวั่น”

ไม่นานกรรมการตัดสินก็ประกาศอีกครั้ง

เวลานั้นหญิงสาวสวมชุดสีเหลืองคนหนึ่งก็เดินช้าๆ ขึ้นเวที

หลังถูกขานชื่อ เยี่ยหวันหวั่นก็ก้าวเร็วๆ เดินมาถึงบนเวทีด้วย

“ทหารรับจ้างสองคนนี้…คนหนึ่งระดับ D อีกคนหนึ่งระดับ C หึๆ ทั้งสองคนโชคไม่เลว”

“ฉันว่าโชคของเยี่ยหวันหวั่นนั้นดีพอตัว เจอทหารรับจ้างระดับ C ติดๆ กัน”

“ระดับ D…ระดับ C…เป็นการแข่งที่น่าเบื่อมาก…”

เห็นเยี่ยหวันหวั่นกับหงอวิ๋นขึ้นเวที ทหารรับจ้างส่วนใหญ่ก็ส่ายหน้าติดต่อกัน แทบอยากจะลุกขึ้นจากไป นี่ไม่มีอะไรน่าดูสักนิดเดียว

“หงอวิ๋นหมายเลข 165 ทหารรับจ้างระดับ C” หญิงสาวหงอวิ๋นชำเลืองมองเยี่ยหวันหวั่นและเอ่ยด้วยสีหน้าไร้อารมณ์

“เยี่ยหวันหวั่นหมายเลข 8 ทหารรับจ้างระดับ D” เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยปาก

“ฉันก็ไม่อยากลงมือกับทหารรับจ้างระดับ D อย่างเธอ เพราะงั้นเธอจะลงไปเองหรือว่าให้ฉันโยนลงไป” หงอวิ๋นจ้องเยี่ยหวันหวั่นพลางเอ่ยเสียงเย็น

“ลงมือเถอะ” เยี่ยหวันหวั่นมองหญิงสาว

ได้ยินดังนั้นหญิงสาวก็ขมวดคิ้วแน่น “เยี่ยหวันหวั่น เธอนี่มันให้หน้าไม่เอาหน้าจริงๆ ทหารรับจ้างระดับ D หนึ่งคน หลังชนะหนึ่งตายังนึกว่าจะชนะสองตาติดได้จริงๆ เหรอ”

ตอนที่พูดดวงตาของหงอวิ๋นวาบประกายเย็นเยียบก่อนจะเข้าไปคว้าเยี่ยหวันหวั่นในพริบตา

แต่ทว่าหญิงสาวเพิ่งเอื้อมมือ แทบจะในชั่วเสี้ยววินาที เยี่ยหวันหวั่นด็จับแขนเล็กของหงอวิ๋นไว้ได้ทันใด

เวลานั้นหงอวิ๋นหน้าเปลี่ยนสีเล็กน้อย ตอนที่ยังไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น แรงมีฝีมือปริศนาสายหนึ่งก็ส่งออกมาจากในมือของเยี่ยหวันหวั่น

วินาทีถัดมา ร่างกายของหงอวิ๋นก็เสียการทรงตัว ทั้งร่างเหมือนว่าวที่สายป่านขาด ถูกแรงมีฝีมือนั้นพลิกปลิวออกไป

——————————————————————————————

บทที่ 1672 ตำนานมาแล้ว

‘ปึง!’

เสียงหนักอึ้งดังขึ้น หงอวิ๋นร่วงออกนอกสังเวียนแล้วตกลงสู่พื้น