แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1673

บทที่ 1673 ศัตรูบนถนนแคบ

“ฮ่าๆ ทหารรับจ้างระดับ D นั่นใช้โชคหมดแล้ว”

“เจออวิ๋นเฟิงทหารรับจ้างระดับ A จิ๊ๆ โชคนี้…”

ที่ด้านล่างเวที ทหารรับจ้างไม่น้อยพากันระเบิดหัวเราะ

‘สวบ!’

ไม่เสียทีที่เป็นทหารรับจ้างระดับ A ไม่พูดพร่ำทำเพลงเขาก็พลันลงมือใส่เยี่ยหวันหวั่น

แทบจะในพริบตา เยี่ยหวันหวั่นก็เข้าสู่สภาพลืมเลือนตัวเอง ฝ่ามือที่เร็วดุจสายฟ้าของอวิ๋นเฟิง ในสายตาของเยี่ยหวันหวั่นสุดท้ายกลับช้าลง

สวบ!

แทบจะในพริบตา พละกำลังทั้งร่างของเยี่ยหวันหวั่นรวมกันอยู่ที่กลางฝ่ามือ ถือพลังอันไร้ขอบเขต ฝ่ามือนั้นระเบิดใส่อวิ๋นเฟิง

“ฝ่ามือมหาเมตตาของผู้อาวุโสกง!?”

รับรู้ถึงพลังฝ่ามือนี้ของเยี่ยหวันหวั่น แม้แต่อวิ๋นเฟิงทหารรับจ้างระดับ A ก็อดมีสีหน้าตกใจไม่ได้

ฝ่ามือมหาเมตตาเท่ากับวิชาสาบสูญของผู้อาวุโสกง ไม่เคยถ่ายทอดให้คนนอก!

ตูม!

เสียงดังกึกก้อง สองฝ่ามือประสานกัน

วินาทีถัดมา อวิ๋นเฟิงขมวดคิ้วแน่น ร่างกายเสียการทรงตัวถอยหลังไปหลายก้าว

เวลานี้เอง คนทั่วทั้งงานก็มีสีหน้าตกตะลึง

โดยเฉพาะพวกเบื้องสูง ก็หันไปมองเยี่ยหวันหวั่นจากที่นั่งกิตติมศักดิ์

ทหารรับจ้างระดับ A ถูกทหารรับจ้างระดับ D โจมตีล่าถอยในฝ่ามือเดียว!?

ทหารรับจ้างที่ก่อนหน้านี้นึกว่าเยี่ยหวันหวั่นใช้โชคหมดแล้ว รอยยิ้มแข็งค้างบนใบหน้า

อวิ๋นเฟิงทหารรับจ้างระดับ A ถูกทหารรับจ้างระดับ D คนนั้นโจมตีถอยในฝ่ามือเดียว!?

เห็นดังนั้น เมิ่งเข่อที่ด้านข้างผู้อาวุโสเหลยเฮ่อมุมปากยกขึ้นสูงน้อยๆ “มิน่าเธอถึงกล้าเข้าร่วมงาน ที่แท้ก็ใช้ฝ่ามือมหาเมตตาของผู้อาวุโสกงเป็นแล้ว ก็ไม่แปลกที่ผู้อาวุโสจะรับทหารรับจ้างระดับ D เกรงว่าผู้อาวุโสกงกับเธอคงติดต่อรู้จักกันนานแล้ว อย่างน้อยก็ต้องสอนฝ่ามือมหาเมตตาให้เธอเมื่อหลายปีก่อนแล้ว”

แต่แบบนี้ก็ก็ดี ถ้าเยี่ยหวันหวั่นแพ้ แล้วเธอยังจะทรมานฆ่าอีกฝ่ายบนเวทีได้ยังไง

ตั้งแต่ต้นจนจบเนี่ยหลิงหลงหลับตา ไม่เกิดความสนใจใดๆ กับการแข่งขันที่ด้านล่างแม้แต่น้อย

…

“อะไรน่ะ…”

ที่จุดหนึ่งของที่นั่งกิตติมศักดิ์ ผู้อาวุโสกงลุกพรวดขึ้น มองเยี่ยหวันหวั่นอย่างยากเข้าใจ

“อาจารย์ ฝ่ามือมหาเมตตาของอาจารย์…นี่เพิ่งจะสองวัน…” ศิษย์รองเจี้ยนหู่ส่งเสียงตกใจ

ได้ยินดังนั้นจี้ซิวหร่านก็ยิ้มน้อยๆ ไม่พูดไม่อะไร

ดูท่าว่าการส่งเยี่ยหวันหวั่นมาโรงเรียนชื่อเยี่ยนจะถูกต้องแล้ว…หวังว่าความทรงจำของเนี่ยอู๋โยวจะฟื้นคืนกลับมาทีละน้อยและตื่นขึ้นมา

“เป็นไปได้ยังไง…” ผู้อาวุโสกงจ้องเยี่ยหวันหวั่นอย่างไม่อยากเชื่อ

เพิ่งจะแค่สองวัน เยี่ยหวันหวั่นก็เป็นฝ่ามือมหาเมตตาของเขาอย่างทะลุปรุโปร่ง จากร่างกายไปถึงจิตใจ และตอนแรกสุดผู้อาวุโสกงก็กำหนดเวลาให้เยี่ยหวันหวั่นสามปี…

ต่อให้เป็นเนี่ยอู๋โยวเมื่อตอนนั้นก็ใช้เวลาหนึ่งปีเต็มจึงจะเป็นฝ่ามือมหาเมตตาอย่างสมบูรณ์…

เนี่ยอู๋โยวใช้เวลาหนึ่งปี เยี่ยหวันหวั่นลูกศิษย์คนนี้ของเขา…ใช้เวลาสองวัน…

ผู้อาวุโสกงโง่เขลาเล็กน้อย

…

‘ปึง!’

เสียงดังสนั่นขึ้นอีกครั้ง บนเวทีหน้าผากอวิ๋นเฟิงซึมเหงื่อเย็น

ฝ่ามือมหาเมตตามีทั้งรุกรับ ตัวเขาไม่สามารถเข้าใกล้ได้อย่างสิ้นเชิง…

สุดท้ายอวิ๋นเฟิงก็กัดฟัน เขาไม่สามารถทะลวงฝ่ามือมหาเมตตาได้แม้แต่น้อย ได้แต่ประสานกำปั้นเอ่ยว่า “รุ่นน้องเยี่ยเก่งกาจ ฉันยอมแพ้”

เมื่อสิ้นเสียงของอวิ๋นเฟิง ทั้งงานก็ฮือฮา

ทหารรับจ้างระดับ A คนหนึ่งถึงกับยอมแพ้ให้…ทหารรับจ้าง D…

หลังกรรมการตัดสินประกาศผล ยังไม่รอให้เยี่ยหวันหวั่นลงเวที กรรมการตัดสินก็จับโดนเยี่ยหวันหวั่นอีกครั้ง และคู่ต่อสู้ก็คือทหารรับจ้างระดับ B คนหนึ่ง

“เชี่ย”

ทหารรับจ้างระดับ B มองเยี่ยหวันหวั่น สีหน้าเปี่ยมความอักอ่วน “โคตรซวย…อวิ๋นเฟิงก็ยอมแพ้แล้ว…ฉันจะสู้ได้ยังไง!?”

ยังไม่รอให้เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยปาก ทหารรับจ้างระดับ B ก็ส่ายหน้ารัว “เธอเจ๋ง ฉันยอมแพ้!”

ทหารรับจ้างระดับ B พูดจบก็ลงจากเวทีไปอย่างไม่แม้แต่เหลียวหลังอีก