แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1675

บทที่ 1675 พวกนายขึ้นมาด้วยกันเถอะ

ช่วงบ่าย ดวงอาทิตย์คล้อยไปทางทิศตะวันตก เหลือทหารรับจ้างแค่สิบคนสุดท้าย

ทหารรับจ้างระดับ S เก้าคน ทหารรับจ้างระดับ D หนึ่งคน

“บ้าไปแล้ว…ทหารรับจ้างระดับ D ชนะ 27 ตารวด!”

“ตอนนั้นสถิติแรกที่รุ่นพี่เนี่ยหลิงหลงสร้าง คือ 28 ตา…”

“แต่ก็จบแล้ว เยี่ยหวันหวั่นนั่นยังไม่เจอทหารรับจ้างระดับ S สักคนเดียว”

“หึ งานครั้งนี้ทหารรับจ้างระดับ S เก่าแก่ที่แข็งแกร่งหลายคนไม่ได้เข้าร่วม เหมือนอย่างรุ่นพี่สื่อเสินตอนงานครั้งนั้นก็ไม่แม้กระทั่งมา…ไม่รู้ว่าเธอเข้ารอบสิบคนแรกได้ยังไง!”

“หมายเลข 8 เยี่ยหวันหวั่น หมายเลข 2 เมิ่งเข่อ!”

ไม่นานกรรมการตัดสินก็ประกาศ

สิ้นเสียงของกรรมการตัดสิน ทั่วทั้งงานก็เงียบกริบชนิดได้ยินแม้แต่เสียงเข็มตก

เมิ่งเข่อมีสีหน้าเรียบนิ่งขณะก้าวเดินช้าๆ ขึ้นเวที

“ศิษย์น้องเมิ่งเข่อ จำไว้ว่าต้องออมมือด้วย” จู่ๆ เมิ่งเทียนบนที่นั่งผู้แข็งแกร่งสิบอันดับก็หัวเราะหยันเอ่ย

“ศิษย์พี่ ฉันจะพยายามให้เต็มที่ค่ะ” เมิ่งเข่อเอ่ยเสียงเรียบ

บนเวที เยี่ยหวันหวั่นจ้องมองเมิ่งเข่อจากนั้นก็หันไปมองเมิ่งเทียนบนที่นั่งสิบผู้แข็งแกร่ง

“ช้าก่อน!”

ทันใดนั้นเยี่ยหวันหวั่นก็เอ่ยขึ้น

ได้ยินคำพูดนี้ คนทั่วทั้งงานก็หันไปมองเยี่ยหวันหวั่น

นี่คือกำลังจะยอมแพ้เหรอ!

แต่ก็เข้าใจได้ ยังไงเยี่ยหวันหวั่นก็เป็นลูกศิษย์ของผู้อาวุโสกง ลูกศิษย์ของผู้อาวุโสเหลยเฮ่อคงจะไม่ออมมือแน่

ผู้อาวุโสกงพยักหน้าอย่างปลื้มใจ สามารถเข้าสิบผู้แข็งแกร่งได้ก็ไม่เลวมากแล้ว เยี่ยหวันหวั่นในตอนนี้ต่อให้เป็นฝ่ามือมหาเมตตาก็ไม่อาจเป็นคู่ต่อสู้ของเมิ่งเข่อ การยอมแพ้และเข้าใจเหตุผลก็เป็นเทคนิคต่อสู้ชนิดหนึ่ง

เวลานั้นเมิ่งเข่อชำเลืองมองเยี่ยหวันหวั่นแวบหนึ่ง

ถ้าเยี่ยหวันหวั่นยอมแพ้ เธอก็ไม่อาจขัดขวาง ผู้หญิงคนนี้กลับฉลาดอยู่บ้าง

บนที่นั่งกิตติมศักดิ์ ผู้นำอาชูร่ามีสีหน้าไร้อารมณ์ ดวงตาค่อยๆ ตกลงบนตัวของเยี่ยหวันหวั่น

“ผู้ประลองหมายเลข 8 เธอมีปัญหาอะไร”

กรรมการตัดสินบนเวทีหันไปถามเยี่ยหวันหวั่นอย่างรวดเร็ว

“หนูคิดว่า การแข่งอย่างนี้ ไม่มีความหมายค่ะ” เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยปากกับกรรมการตัดสิน

ไม่มีความหมาย?

สิ้นคำพูดของเยี่ยหวันหวั่น คนทั่วทั้งงานก็มีสีหน้ายากอธิบาย

ไม่มีความหมายมันหมายความว่ายังไง…

“จะยอมแพ้แล้วคงทำใจไม่ได้ ก่อนยอมแพ้เลยโชว์ฝีปากก่อน…นี่ก็ช่วยไม่ได้ แต่รุ่นน้องคนนี้ก็แข็งแกร่งมากนะ เป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์ที่ทหารรับจ้างระดับ D คนแรกของโรงเรียนชื่อเยี่ยนเข้ารอบสิบผู้แข็งแกร่งของงานแลกเปลี่ยนวิทยายุทธ์!”

“ยอมแพ้ก็ฉลาดแล้ว ยังไงเจอเมิ่งเข่อทหารรับจ้างระดับ S เข้า แถมยังเป็นลูกศิษย์ของผู้อาวุโสเหลยเฮ่อ เจอศัตรูบนถนนแคบ เยี่ยหวันหวั่นนี้ ฉันได้ยินว่าเป็นลูกศิษย์ของผู้อาวุโสกง”

…

บนเวที กรรมการตัดสินขมวดคิ้ว “เธอคิดจะทำอะไร”

“นอกจากเมิ่งเข่อ” ดวงตาของเยี่ยหวันหวั่นมองไปยังที่นั่งสิบผู้แข็งแกร่ง แขนขวายกขึ้นน้อยๆ และใช้นิ้วชี้ชี้ไปที่เมิ่งเทียน “หนูยังอยากประลองกับเขาด้วย”

…

“ว่าไงนะ!”

กรรมการตัดสินมีสีหน้าตกใจ นอกจากเมิ่งเข่อยังอยากประลองกับเมิ่งเทียนด้วย!?

“เธอหมายถึง เธอชนะเมิ่งเข่อแน่นอน หลังชนะแล้วก็อยากต่อสู้กับเมิ่งเทียนอีกเหรอ” กรรมการตัดสินถามอย่างไม่แน่ใจ