แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1687
สรุปบท บทที่ 1687 คุณสอนฉันให้ทำอะไรงั้นเหรอ / บทที่ 1688 ผู้อำนวยการโรงเรียนชื่อเยี่ยน: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี
ตอน บทที่ 1687 คุณสอนฉันให้ทำอะไรงั้นเหรอ / บทที่ 1688 ผู้อำนวยการโรงเรียนชื่อเยี่ยน จาก แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 1687 คุณสอนฉันให้ทำอะไรงั้นเหรอ / บทที่ 1688 ผู้อำนวยการโรงเรียนชื่อเยี่ยน คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายจีนปัจจุบัน แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี ที่เขียนโดย Internet เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
บทที่ 1687 คุณสอนฉันให้ทำอะไรงั้นเหรอ
สามารถฆ่าเมิ่งเทียนทหารรับจ้างระดับ S ระดับนี้ได้ง่ายๆ จะไม่รับมืออย่างระวังได้ยังไง
เห็นดังนั้น เยี่ยหวันหวั่นก็ชำเลืองมองคนของสมาคมบังคับกฎที่เดินขึ้นเวทีมา “แต่ละคนหน้าตายังกับแตงเบี้ยวพุทราแตก ไสหัวกลับไปให้หมด ระคายตาฉัน”
“แตงเบี้ยวพุทราแตก? แถมยังปนเปื้อนตาเธอ!?”
สมาชิกบังคับกฎมองหน้าสบตากัน ต่อให้พวกเขาเป็นแตงเบี้ยวพุทราแตกขนาดไหนก็ยังดีกว่าอีกฝ่ายอีกมั้ง!?
ใครหน้าตาเหมือนแตงเบี้ยวพุทราแตกกันแน่ ใครปนเปื้อนตาใครกันแน่หา!
“เยี่ยหวันหวั่น ฉันแนะนำให้เธอยอมจำนวนแต่โดยดีทันที อย่าขัดขืนอย่างเปล่าประโยชน์!”
หนึ่งในสมาชิกบังคับกฎชี้เยี่ยหวันหวั่นพลันตวาดเสียงเข้ม
ได้ยินดังนั้น เยี่ยหวันหวั่นก็ใช้หางตาปรายตามองชายคนนั้น “ไสหัวไป”
“โง่เขลาเบาปัญญา จับเธอไว้!”
ชั่วพริบตานั้นสมาชิกบังคับกฎหลายคนก็เข้าไปจับเยี่ยหวันหวั่น
แต่ทว่า เยี่ยหวันหวั่นกลับกวาดลูกเตะออกไป สมาชิกบังคับกฎที่นำหน้าพลันถูกเยี่ยหวันหวั่นเตะโดน ทั้งร่างตกจากเวทีอย่างไม่เหนือความคาดหมายแม้แต่น้อย
จุดจบของสมาชิกบังคับกฎคนอื่นๆ ก็เหมือนกันไม่มากก็น้อย ยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นก็ถูกเยี่ยหวันหวั่นถีบปลิวลงจากเวทีแล้ว
บนที่นั่งกิตติมศักดิ์ จี้ซิวหร่านดื่มชาอย่างสบายอารมณ์ต่อ ราวกับหลอมรวมเป็นหนึ่งเดียวกับโลกนี้
นายของอาชูร่าก็ยังคงอยู่บนที่นั่ง ไม่มีความคิดจากไปแม้แต่น้อย
เวลานี้ทั่วทั้งงานฮือฮากันอีกครั้ง
ที่ที่ทุกคนอยู่ เยี่ยหวันหวั่นที่เดิมทียังเหมือนกับอสุรกายปีศาจ ตอนนี้กลับนั่งลงบนเวที สองตาหลับลง ถึงกับนอนหลับไปแล้ว…
“เชี่ย เยี่ยหวันหวั่นกำลังหลับเหรอ!?”
“ดู…เหมือนจะเป็นยังงั้น…”
“นี่มันท่าชุดอะไร…เยี่ยหวันหวั่นคิดจะทำอะไรกันแน่”
ทุกคนมองเยี่ยหวันหวั่น สีหน้าตกใจอยู่บ้าง ใช้ความคิดของปกติไม่อาจเข้าใจได้เลยว่าเยี่ยหวันหวั่นคิดจะทำอะไรกันแน่
เห็นเยี่ยหวันหวั่นนอนกรนพิงขอบเวที เมิ่งเข่อที่อยู่ด้านล่างเวที ดวงตาก็วาบประกายเย็นเยียบ ตอนนี้เป็นโอกาสกำจัดเยี่ยหวันหวั่นทิ้งได้พอดี…
ทันใดนั้นเมิ่งเข่อกระโจนขึ้นเวทีอย่างรวดเร็ว ใช้ฝ่ามือต่างดาบระเบิดใส่เยี่ยหวันหวั่นอย่างรุนแรง
ฉากนี้แม้จะอยู่ในสายตาของผู้อาวุโสบังคับกฎ แต่ผู้อาวุโสบังคับกฎกลับไม่เอ่ยห้าม เพียงแค่มองเมิ่งเข่อฆ่าคน
ในช่วงเวลาพริบตานี้เอง หินสองก้อนตรงมาจากบนที่นั่งกิตติมศักดิ์อย่างพร้อมเพรียงกันโดยไม่คาดคิด เข้าไปกระแทกขาขวาซ้ายของเมิ่งเข่ออย่างรวดเร็วและแม่นยำ
“กรี๊ด…”
เวลานั้นเมิ่งเข่อส่งเสียงกรีดร้องอนาถ จากนั้นก็ทรุดเข่าลงกับพื้นดัง ‘ตุบ’ ติดๆ กัน
บนที่นั่งกิตติมศักดิ์ จี้ซิวหร่านกับนายของอาชูร่ามองไปยังฝ่ายตรงข้ามพร้อมกัน ในดวงตาของแต่ละคนผุดแววเย็นเยียบเข้มข้น
หินสองก้อนนี้ ก้อนหนึ่งมาจากมือของจี้ซิวหร่าน อีกก้อนหนึ่งมาจากมือของนายของอาชูร่า
“เฮ้อ นายของอาชูร่าชินกับการยุ่งเรื่องคนอื่นจังนะครับ” จี้ซิวหร่านมองนายของอาชูร่าพร้อมยิ้มเรียบเอ่ย
ได้ยินคำพูดนี้ นายของอาชูร่าเหลือบมองจี้ซิวหร่านด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ “จี้หวงเหมือนจะชอบยุ่งเรื่องคนอื่นยิ่งกว่า”
“นายของอาชูร่า นี่คุณ…”
ผู้อาวุโสเหลยเฮ่อมองชายหนุ่ม หัวคิ้วขมวดแน่น ทำไมนายของอาชูร่าถึงลงมือกับลูกศิษย์ของเขากัน!
ถ้าเป็นจี้ซิวหร่าน เหลยเฮ่อยังเข้าใจได้ ยังไงจี้ซิวหร่านก็มีมิตรภาพกับผู้อาวุโสกงอยู่บ้าง เยี่ยหวันหวั่นนั่นเป็นลูกศิษย์ของผู้อาวุโสกง จี้ซิวหร่านลงมือก็พอทำเนา แต่นายของอาชูร่า ตัวเขาเป็นคนเชิญมาเชียวนะ!
ได้ยินดังนั้น สุ้มเสียงชายหนุ่มเย็นชาราวกับน้ำแข็ง “คุณสอนฉันว่าต้องทำอะไรงั้นเหรอ”
“ย่อมไม่ใช่ครับ แต่ว่า…” สีหน้าผู้อาวุโสเหลยเฮ่อทอความสงสัยมากยิ่งขึ้น
“ฉันแค่เกลียดคนฉวยโอกาส” ชายหนุ่มเอ่ยเสียงเรียบ
“ผู้อำนวยการโรงเรียนชื่อเยี่ยน!”
“เชี่ย นั่นก็คือผู้อำนวยการโรงเรียนชื่อเยี่ยน ฉันเข้าโรงเรียนมาสามปีแล้วยังเพิ่งจะเห็นผู้อำนวยการเป็นครั้งแรก!”
พร้อมกับการปรากฏตัวของผู้อำนวยการโรงเรียนชื่อเยี่ยน ในกลุ่มคนก็พลันวุ่นวายขึ้น
ไม่นานผู้อำนวยการกับผู้อาวุโสของโรงเรียนชื่อเยี่ยนหลายคนก็เดินเข้ามาในที่นั่งกิตติมศักดิ์
“พบผู้อำนวยการครับ”
เวลานั้นจี้ซิวหร่านอมยิ้มประสานหมัดเอ่ยกับผู้อำนวยการโรงเรียนชื่อเยี่ยน
ได้ยินดังนั้น ผู้อำนวยการโรงเรียนชื่อเยี่ยนก็พยักหน้าน้อยๆ “จี้หวง ไม่เจอกันนานเลย”
“พบผู้อำนวยการ” ผู้อำนวยการก็ลุกขึ้นช้าๆ
“ที่แท้เป็นนายของอาชูร่าที่ให้เกียรติมาเยี่ยมเยือน ออกมาทักทายไม่ทันเวลาเสียมารยาทแล้ว” ผู้อำนวยการชื่อเยี่ยนมองนายของอาชูร่าพลางเอ่ย
“ผู้อำนวยการไม่ต้องเกรงใจ” นายของอาชูร่าเอ่ยปากเสียงเรียบ
“ผู้อำนวยการสวัสดีค่ะ”
เวลานี้เนี่ยหลิงหลงที่ไม่เอ่ยวาจามาโดยตลอดก็ลุกขึ้นยืนและเอ่ยปากกับผู้อำนวยการชื่อเยี่ยน
“สวัสดีหลิงหลง เธอเป็นนักเรียนที่โดดเด่นที่สุดของโรงเรียนชื่อเยี่ยนแล้ว กลับมาดูโรงเรียนได้บ่อยๆ พวกเราก็ยินดีมาก” ผู้อำนวยการเอ่ย
โรงเรียนชื่อเยี่ยนเป็นหนึ่งในสามโรงเรียนทหารรับจ้างใหญ่ของรัฐอิสระ และผู้อำนวยการของโรงเรียนชื่อเยี่ยน ก็เคยเป็นบุคคลสุดยอดผู้สะเทือนฟ้าดินที่รัฐอิสระ
ช่วงเวลาที่โรงเรียนชื่อเยี่ยนมือเดียวค้ำฟ้าในรัฐอิสระ รุ่นหลังอย่างนายของอาชูร่ากับจี้ซิวหร่าน แม้กระทั่งพ่อแม่ของพวกเขา เกรงว่ายังคงไม่เกิดมาบนโลกที
ผู้อำนวยการชื่อเยี่ยนใช้ชีวิตครึ่งหลังเสริมสร้างความมั่นคงให้โรงเรียนชื่อเยี่ยน ระบบทหารรับจ้างปัจจุบันของรัฐอิสระ ก็มีความเชื่อมโยงกันอย่างใกล้ชิดไม่อาจแยกหากจากผู้อำนวยการชื่อเยี่ยน
ผู้อำนวยการของสามโรงเรียนทหารรับจ้างใหญ่นั้นย่อมต้องเป็นบุคคลที่ควรค่าแก่การนับถือ แม้แต่บุคคลอย่างนายของอาชูร่าและจี้ซิวหร่านนี้ ก็ไม่มีข้อยกเว้น
…………………………………………….
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี