แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 171
บทที่ 171 คนเขาออกจะไร้เดียงสา / บทที่ 172 ในที่สุดก็ได้เจอกันอีก
โดย
Ink Stone_Romance
บทที่ 171 คนเขาออกจะไร้เดียงสา
หึๆๆ…
ได้ยินซือเยี่ยหานเลือกตัวเองโดยไม่ลังเลเลย เยี่ยหวั่นหวันสบายใจแล้ว พอใจแล้ว
ซือเยี่ยหานใช้มือประคองเอวหญิงสาว กลัวว่าเธอจะตกลงไป เสียงทุ้มต่ำดังอยู่ข้างหู “เล่นพอหรือยัง?”
อุ้ย โดนจับได้แล้ว…
เยี่ยหวั่นหวันพึมพำเสียงอ่อน “ใครชอบให้คุณชอบใช้สายตาที่มองปีศาจเจ้าเล่ห์มามองฉันล่ะ คนเขาออกจะไร้เดียงสา…”
ไร้เดียงสา?
สายตาซือเยี่ยหานมองไปทางคนที่เรียกตัวเองว่าไร้เดียงสาอย่างเฉยชา
เยี่ยหวั่นหวันกระแอมเบาๆ เหมือนจะรู้สึกละอายกับคำพูดนี้ เบะปากพูด “เขาไม่ชอบฉัน ฉันต่างหากที่รังเกียจเขา!”
“อย่าหาเรื่องเขา” น้ำเสียงซือเยี่ยหานพูดเตือนนิ่งๆ
เยี่ยหวั่นหวันทำหน้าเสียใจทันที “คุณลำเอียง!”
แววตาเยือกเย็นของซือเยี่ยหานมองไปทางเธอช้าๆ “ผมลำเอียงจริง”
เยี่ยหวั่นหวัน “…”
เอาเถอะเอาเถอะ เธอยอมรับว่าเมื่อกี้ซือเยี่ยหานเห็นแก่หน้าเธอมากพอแล้ว เข้าข้างเธอพอแล้ว
“ยังไงก็ตาม ถ้าเขาไม่ทำฉันฉันก็ไม่ตอบโต้ ถ้าเขาจ้องฉันอีก ฉันก็จะทำลายเจ้านายเขา! ทำให้เขาโมโหตาย!” เยี่ยหวั่นหวันพูด
ซือเยี่ยหาน “…”
อยู่ๆ ก็โดนอ้างถึง เจ้านายของหลิวอิ่ง ซือเยี่ยหาน น่าจะไม่เคยคิดว่ามีการเดินเกมส์แบบนี้
อืม ให้ค่าจ้างหลิวอิ่งเพิ่มดีไหม?
ไม่นานรถก็ขับมาถึงคฤหาสน์
บทที่ลงจากรถ เยี่ยหวั่นหวันสบตากับหลิวอิ่งที่เต็มไปด้วยความเยือกเย็นอาฆาตอย่างที่คาดไว้
เยี่ยหวั่นหวันรู้ว่าวันนี้ถือว่าความแค้นสิ้นสุดลงแล้ว
แต่แล้วยังไง ยังไงก็มีฉินรั่วซีที่เป็นดั่งสมบัติล้ำค่าสวยงามไร้ที่ติอยู่ ไม่ว่าเธอทำอะไร นายนั่นก็ไม่มีทางชอบขี้หน้าเธอ
เธอเป็นคนโปรดมีคนให้ท้ายอยู่ ถึงจะทำร้ายประชาชนประเทศชาติแล้วจะทำไม?
ชาติที่แล้วเธอกลัวซือเยี่ยหานที่สุด นอกจากนี้ก็ยังกลัวเครื่องจักรสังหารคนที่อยู่ข้างซือเยี่ยหาน
ทุกครั้งที่โดนสายเยือกเย็นของหลิวอิ่งมองมา จะรู้สึกราวกับโดนมีดกรีดเนื้อ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าโดนเตือนโดนขู่อยู่เป็นประจำ โดนป้องกันเหมือนเป็นโจร
ถึงแม้จะอยู่ที่จิ่นหยวนมานานหลายปีขนาดนี้ ถึงแม้ซือเยี่ยหานจะให้สิ่งที่ดีที่สุดกับเธอทุกอย่าง แต่เธอไม่เคยได้รู้สึกถึงความเป็นเจ้าของเลยสักแม้นวินาทีหนึ่ง
ความโกรธแค้นที่ได้รับตอนนั้น ชาตินี้เธอจะเอาคืนให้หมด
ในเมื่อย้อนกลับไปเป็นสาวใสซื่อบริสุทธิ์ไม่ได้แล้ว ทำไมเธอก็จะกลายเป็นปีศาจเลยไม่ได้
หลังเข้าไปในบ้าน คุณหญิงย่าเห็นเยี่ยหวั่นหวันและซือเยี่ยหานทั้งสองคนมาแล้ว ก็ยิ้มออกมาทันที “กลับมาแล้วหรือ!”
ซือเยี่ยหาน “อืม”
คุณหญิงย่ามองหลานชายที่ทะนุถนอมดั่งทองคำอย่างน้อยใจ แล้วดึงเยี่ยหวั่นหวันด้วยความกระตือรือร้น “หวั่นหวันมานี่เร็ว! มาให้ย่าดูหน่อย!”
“คุณย่า!” เยี่ยหวั่นหวันเรียกเสียงหวาน
โทษที่ชาตินี้คุณหญิงย่ารู้สึกประทับใจเธอไม่ได้ นอกจากชาตินี้เธอไม่ได้ทำผิดพลาดแล้ว ยังมีอีกหนึ่งสาเหตุสำคัญ เยี่ยหวั่นหันแต่งตัวแบบนี้ทำให้คนตกใจกลัวได้ หน้าตาและบุคลิกดูเอาเปรียบได้ง่ายมาก
มองไปแล้วดูอ่อนแอหัวอ่อน เป็นเด็กดีไม่มีพิษมีภัย ทำให้คนไม่ระแวดระวัง อีกทั้งยังอดรักและเอ็นดูไม่ได้อีกด้วย
“ไม่เลวเลย ดีที่ไม่ได้ผอมลง อ้วนอีกหน่อย! เธอผอมไปแล้ว ต้องกินเยอะกว่านี้!” คุณหญิงย่าจูงเธอมาประเมินดู พยักหน้าอย่างพอใจ
ก่อนหน้านี้เยี่ยหวั่นหวันผอมมากจริงๆ ผอมจนลมสามารถพัดปลิวได้ ช่วงหลังนี้เธอน้ำหนักขึ้นมาไม่น้อยเลย แต่รูปร่างก็ยังดูผอมอยู่หน่อย
แต่ดูจากปริมาณอาหารหลังจากที่เยี่ยหวั่นหวันกลับชาติมาเกิดแล้ว ไม่ต้องสงสัยเลย เป็นเรื่องของเวลาในการสร้างเนื้อหนังเท่านั้นเอง อีกทั้งถ้าไม่ได้โดนกักบริเวนอยู่นะ ไม่แน่อาจจะกลับไปอ้วนเหมือนตอนนั้นก็เป็นได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี