บทที่ 1851 พวกนายเป็นไอ้โง่
เวลานี้ ใบหน้าของซือป๋ออี้ยังคงประดับด้วยรอยยิ้มกว้าง สายตาตกลงบนตัวของเยี่ยหวันหวั่นช้าๆ แล้วหัวเราะขึ้นเบาๆ พลางเอ่ยว่า “น้องสะใภ้ นี่คือเรื่องในบ้านของพวกเรา ทำไมน้องสะใภ้ต้องสอดเท้าเข้ามายุ่งด้วยล่ะ”
สิ้นเสียงของซือป๋ออี้ ดวงตาของสืออีก็ทอประกายเย็นชา จ้องซือป๋ออี้เขม็งและเอ่ยด้วยเสียงเย็น “พี่ใหญ่…ซือป๋ออี้…ตอนนั้นฉันไม่ได้บอกข่าวการตายของหลินอวิ๋นกับแก แกรู้ได้ยังไงกันแน่”
เมื่อได้ยินคำพูดนี้ของสืออี ซือป๋ออี้กลับหัวเราะร่า “เจ้าเจ็ด เรื่องนี้ไม่สำคัญสักหน่อย ฉันคิดว่าแกไม่จำเป็นต้องทะเลาะกับพี่น้องจนเป็นทุกข์แบบนี้เพียงเพราะผู้หญิงคนหนึ่ง แกว่าจริงไหม”
สืออีมีสีหน้าทะมึน “เป็นแก…ที่ฆ่าหลินอวิ๋น!”
“ฉัน? ” ซือป๋ออี้ชะงักเล็กน้อย ชี้ไปที่ตัวเอง จากนั้นก็ส่ายหน้าแล้วเอ่ยว่า “ฉันไม่ได้ฆ่าแฟนแกแน่นอน…แต่ฉันแค่ส่งคนไปฆ่าเท่านั้น”
“ซือป๋ออี้…แกแม่งไอ้เดรัจฉาน!” หลังจากที่ได้ยินซือป๋ออี้ยอมรับสารภาพ สืออีก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ ยังไงก็รับไม่ได้ที่พี่ใหญ่ที่ดูไร้พิษสง อ่อนแอขี้กลัวที่สุดในบรรดาพี่น้องเก้าคนของตระกูลซือจะฆ่าแฟนของเขา…แถมยังโยนความผิดให้กับซือเยี่ยหาน!
“หึๆ …” เมื่อเห็นว่าสืออีเสียการควบคุมเล็กน้อย พี่ใหญ่ก็ไม่ได้โกรธ ตรงกันข้ามเขากลับหัวเราะน้อยๆ มองสืออีและเอ่ยว่า “เจ้าเจ็ด ยังไงฉันก็คือพี่ใหญ่ของแก แค่ผู้หญิงคนเดียว อยากจะมีสักกี่คนก็ได้…หรือว่า เพราะผู้หญิงคนหนึ่งแกถึงกับทะเลาะเบาะแว้งกับพี่ใหญ่งั้นเหรอ”
“เหลวไหลสิ้นดี!” สืออีจ้องซือป๋ออี้ ด้วยสีหน้าทะมึนถึงขีดสุด “ซือป๋ออี้…เพราะตำแหน่งหัวหน้าตระกูลของตระกูลซืออย่างเดียว แกถึงไม่ลังเลที่จะฆ่าแฟนของฉัน แล้วป้ายความผิดให้เจ้าเก้า……แกยังเป็นคนอยู่ไหม!”
ซือป๋ออี้มีสีหน้าเป็นปกติ นิ้วมือหยิบอาหารนกจำนวนหนึ่งขึ้นมาป้อนอาหารให้กับลูกนกที่อยู่ด้านข้าง
บัดนี้ ในที่สุดความจริงก็ถูกเปิดเผย
“ตระกูลซือมีพี่น้องตั้งมากมาย…พี่สาม…พี่สี่ พี่ห้า…แล้วก็เจ้าแปด ต่างก็เป็นคนที่ถูกแกยุแยง ทำให้พวกเขาทำลายชีวิตของตัวเอง!” สืออีตะคอกเสียงเย็น
“หึๆ เจ้าเจ็ด…พูดแบบนั้นไม่ได้นะ ฉันไม่ได้เอามีดไปจ่อคอพวกเขา ให้พวกเขาไปฆ่าซือเยี่ยหานสักหน่อย แต่เป็นพวกเขาเองต่างหากที่ในใจคิดโลภ ฉันแค่ทำให้พวกเขาได้เห็นความโลภในใจของตัวเองชัดเจนขึ้นเท่านั้น…แต่แกไม่เหมือนกัน หลายปีมานี้แกทำธุรกิจอยู่ต่างประเทศ ครอบครองอำนาจและความมั่งคั่ง ไม่ด้อยไปกว่าตระกูลซือแม้แต่นิดเดียว…เพราะงั้นตำแหน่งหัวหน้าตระกูลซือจึงไม่เย้ายวนแก…แกเป็นจุดอ่อน ก็เพราะหลินอวิ๋นแฟนสาวคนนั้นของแก ถ้าฉันฆ่าหลินอวิ๋นแล้วบอกว่าซือเยี่ยหานเป็นคนทำ แกถึงจะมีความคิดที่จะฆ่าซือเยี่ยหาน เป็นตัวแกเองที่เผยจุดอ่อนออกมาแต่แรก เรื่องนี้แกจะโทษพี่ใหญ่ไม่ได้” ซือป๋ออี้เอ่ย
“ซือป๋ออี้…ฉันจะฆ่าแก!”
หลังจากที่ได้รู้ว่าหลินอวิ๋นตายด้วยน้ำมือของซือป๋ออี้ สืออีก็ไม่อาจควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้อีก เขาจึงคว้าก้อนอิฐขึ้นมาตั้งท่าจะฟาดใส่หัวของซือป๋ออี้
“โง่จริงๆ”
ซือป๋ออี้เหลือบมองสืออีแวบหนึ่ง จากนั้นก็ไม่เห็นว่าซือป๋ออี้เคลื่อนไหวยังไง เขาแค่ยกแขนขวาขึ้นน้อยๆ
วินาทีถัดมา ทั้งตัวสืออีก็ลอยขึ้นฟ้า ถูกซือป๋ออี้ตบทีเดียวลอยไกลออกไปหลายเมตร
หลังจากสืออีตกลงบนพื้นก็รีบลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว สีหน้าซีดเผือด มุมปากกระอักเลือดสีแดงเข้มออกมา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี