บทที่ 1883 กลับรัฐอิสระ
“ผู้นำ ฉันได้จัดให้พวกเขากลับไปก่อนตั้งนานแล้ว” ผู้อาวุโสสามก้าวขึ้นไปข้างหน้าแล้วกล่าวอย่างรวดเร็ว “พวกเขาจากรัฐอิสระมานานเกินไปจนคิดถึงบ้านมาก สภาพดูไม่ค่อยดี ก็เลย…”
“ดีมาก” เยี่ยหวันหวั่นพยักหน้า
เมื่อเห็นอย่างนี้ผู้อาวุโสสามก็ยกยิ้มเล็กน้อยและหันไปชำเลืองมองผู้อาวุโสใหญ่ที่อยู่ข้างๆ ด้วยท่าทางที่ค่อนข้างกวนบาทา
……
สนามบินรัฐอิสระ
เครื่องบินร่อนลงจอดอย่างราบรื่น หลังจากเปลี่ยนเครื่องมาหลายรอบ และเดินทางด้วยเรืออีกสองครั้ง ในที่สุดเยี่ยหวันหวั่นและทุกคนก็กลับมาถึงรัฐอิสระแล้ว
ทันทีที่มาถึงรัฐอิสระ เยี่ยหวันหวั่นก็ปลดปล่อยตัวเองทันที หญิงสาวถอดแว่นกันแดด หน้ากากอนามัยและเสื้อโค้ทโอตกูตูร์สีดำทิ้ง จากนั้นก็ถอดเครื่องประดับและสร้อยคอยี่ห้อดังออก และสวมเฉพาะชุดต่อสู้สีดำขาดรุ่งริ่งที่ใส่ประจำในรัฐอิสระ และสวมแค่รองเท้าแตะ
เฮ้อ การไม่ต้องสร้างภาพนี่มันดีจริงๆ
ตอนที่อยู่ประเทศจีน หญิงสาวต้องรักษาภาพลักษณ์ของตัวเองต่อหน้าศิลปินและแฟนๆ ของเธอ
เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ เยี่ยหวันหวั่นก็อดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้
ย้อนกลับไปปีนั้น ตอนที่เธอมายังรัฐอิสระครั้งแรก เธอกลัวไปหมดทุกอย่างจนตัวสั่นงกๆ ตัวเองต้องตกอยู่ในสถานการณ์ที่อันตรายเหมือนเดินบนผิวน้ำแข็ง ตั้งแต่เรื่องอาหารการกินไปจนถึงที่อยู่อาศัย แม้แต่คำพูดคำจาก็ต้องระวังไปหมด
แต่ภายในระยะเวลาไม่กี่เดือน จากคนนอกที่ลักลอบเข้ามา เธอได้เติบโตขึ้น จนค่อยๆ คุ้นชินกับชีวิตที่นี่ จนกระทั่งปรับตัวได้ดีเหมือนปลาที่อยู่ในน้ำ
แน่นอนว่า แม้ความทรงจำจะถูกเปลี่ยนแปลง แต่สิ่งที่อยู่ภายในนั้นไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้
ในเวลาเดียวกัน ณ สำนักงานใหญ่อาชูร่า
หลินเชวียนั่งจิบชาอยู่บนเก้าอี้หวายอย่างสบายๆ ในสวนดอกไม้ และพูดกับคนที่กำลังอ่านเอกสารอยู่ข้างๆ “ไอ้หยา ไม่ธรรมดาเลย ไม่ธรรมดาเลยจริงๆ ยินดีกับพี่เก้าด้วยจริงๆ ในที่สุดก็ได้ผู้หญิงคนนั้นมาครอบครอง!”
ทีแรกนึกว่าจะหักมุมแน่ๆ คิดไม่ถึงเลยว่าแค่พี่เก้าเผยโฉมหน้าก็ทำสำเร็จแล้ว
หลินเชวียประจบต่อ “พี่เก้าสุดยอดไปเลย แค่พี่เสนอตัวออกมาโดยไม่ต้องพูดอะไร ผู้หญิงคนนั้นก็เชื่อฟังแล้ว!”
ก่อนที่พวกเขาจะออกเดินทาง ก็ได้โทรไปหาเยี่ยหวันหวั่นเพื่อยืนยันแล้วหนึ่งครั้ง และยืนยันซ้ำแล้วซ้ำอีกว่าหญิงสาวจะไม่ออกจากประเทศจีนแน่นอน จึงได้จากมาอย่างสบายใจ
ซือเยี่ยหานที่นานๆ ทีจะเหลือบมองหลินเชวียสักครั้ง ตอนนี้เห็นได้ชัดว่าเขาอารมณ์ดีเป็นพิเศษ
“แจ้งเจียงเหยียนด้วย ให้เรียกหัวหน้าของแต่ละสาขามาประชุมในตอนบ่าย” ซือเยี่ยหานกล่าวเตือน
หลินเชวียถอนหายใจ “พี่ทำงานไม่หยุดเลยตั้งแต่กลับมา วันหนึ่งได้นอนแค่สองสามชั่วโมงเท่านั้น พี่กลัวไม่ได้เป็นเทวดาเหรอไง!”
จู่ๆ เขาก็พลันนึกถึงหญิงสาวคนนั้นขึ้นมา อย่างน้อยเธอก็กล้าทำให้เขาไปนอนได้…
……
เยี่ยหวันหวั่นและพรรคพวกเดินผ่านทางเดินพิเศษ และไม่ช้าก็เดินมาถึงประตูรับส่งด้านนอกห้องโถงสนามบิน
“โอ๊ย ฉันยังเที่ยวไม่หนำใจเลย แป๊บเดียวก็กลับมาแล้ว!” เป่ยโต่วพึมพำอย่างเสียใจ
ชีซิงมองบนเป่ยโต่วและไม่ได้สนใจอีก เขาเริ่มรายงานสถานการณ์ของพันธมิตรอู๋เว่ยในช่วงนี้ให้เยี่ยหวันหวั่นฟังอย่างรวดเร็ว รวมถึงแผนการเดินทางในอนาคต
“อืมๆๆ…เยี่ยหวันหวั่นเพิ่งตื่นจากการนอนหลับบนเครื่องบินจึงงัวเงียเล็กน้อย จากนั้นก็เกาหัวแกรกๆ และฟังอย่างไม่ตั้งใจ “เอาละ เข้าใจแล้ว! เออใช่ ชีซิง เรื่องที่ฉันให้ไปสืบเกี่ยวกับจี้หวงล่ะ?”
เหตุผลหลักในการกลับไปประเทศจีนครั้งนี้ก็เพราะปู่และพ่อ รวมถึงไปสืบหาร่องรอยของซือเยี่ยหาน ภารกิจของโรงเรียนสำเร็จแค่ภารกิจทำลายทหารรับจ้างที่หลบหนีซึ่งเป็นภารกิจระดับเอ และได้คะแนนเกียรติยศห้าพันคะแนน
ครั้งก่อนที่เธอเข้าแข่งขันในโรงเรียนชื่อเยี่ยน เธอสร้างสถิติและได้คะแนนเกียรติยศห้าพันคะแนน และหนึ่งหมื่นแต้มจากรางวัลชนะเลิศในการลงแข่งขันประลองวิทยายุทธ์ บวกอีกหนึ่งหมื่นคะแนนจากความสำเร็จของภารกิจทหารรับจ้างระดับเอ สองภารกิจสำเร็จ และได้รับรางวัลเกียรติยศรวมทั้งหมดสองหมื่นห้าพันคะแนน
——————————————————————
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี