บทที่ 1895 ตอนนี้แม้แต่แตะก็ไม่ให้แตะแล้ว?
เยี่ยหวันหวั่นถูกรอยยิ้มบางๆ ของจี้ซิวหร่านทำให้ตาพร่าแล้ว เพียงแค่เห็นเจตนาในการกระทำของอีกฝ่าย ดีร้ายยังไงก็โล่งอก
ทว่า…
ทว่า ตอนที่เธอเพิ่งจะถอนหายใจอย่างโล่งอก ที่ด้านข้างพลันมีเสียงเย็นชาเสียงหนึ่งดังขึ้นมา…
“สิบล้าน”
เชี่ย! นะ…นี่มันอะไรกัน
สิบล้าน?
“มะ…หมายเลขเก้านายแห่งอาชูร่าชูป้าย สิบล้าน” พิธีกรจ้องไปยังทิศทางที่ชูป้ายอย่างตกตะลึง ตอนนี้ภายในงานก็เกิดเสียงฮือฮาขึ้นอีกครั้ง
“เชี่ย! สร้อยข้อมือเน่าๆ นั่นอย่างมากราคาก็แค่หมื่นกว่าไหม จี้หวงเสนอราคาหนึ่งล้านก็ให้หน้าแล้วนะ นี่นายแห่งอาชูร่าทำอะไร สิบล้าน? ฉันหูฝาดไปหรือเปล่า”
“คงไม่ใช่ว่าความจริงสร้อยข้อมือนี่เป็นสมบัติอะไรหรอกนะ”
“เป็นไปได้ ไม่งั้นทำไมถึงทำให้นายแห่งอาชูร่ากับจี้หวงเจ้าพ่อสองคนแข่งกันได้ล่ะ!”
เสิ่นเทียนเฉินมองนายแห่งอาชูร่าแล้วก็มองจี้หวงด้วยสีหน้าว่างเปล่า นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย
เยี่ยหวันหวั่นตะลึงงันไปสามวินาที จากนั้นก็เบิกตาโพลงมองชายหนุ่มที่อยู่ด้านข้างทันที
บ้าเอ๊ย! สิบล้าน! ผู้ชายคนนี้บ้าไปแล้วเหรอ เงินหาง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ จะมาเสียหมดตัวอย่างนี้ได้ยังไง!
ถ้าบอกว่าคำพูดประหลาดเมื่อครู่ของจี้ซิวหร่านทำให้ผู้คนต่างเข้าใจผิด ครั้งนี้เยี่ยหวันหวั่นกลับปวดใจอย่างแท้จริงแล้ว!
“เชี่ยๆ!” เมื่อหลินเชวียที่อยู่ข้างหลังไม่ไกลเห็นดังนั้นก็กุมใบหน้าไร้คำพูด พี่ชายที่รัก พี่ทำแบบนี้หน้ากากจะหลุดแล้วนะพี่รู้ไหม!
เป็นอย่างที่คิด…ปะทะกับจี้ซิวหร่านเข้า…ก็เสียการควบคุมทุกนาทีสิน่า…
ในตอนที่เยี่ยหวันหวั่นกำลังจ้องนายแห่งอาชูร่าตาเขม็งนั้นเอง ทางด้านซ้ายก็พลันมีเสียงหนึ่งดังขึ้นมาอีก
จี้ซิวหร่านเอ่ย “ยี่สิบล้าน”
เยี่ยหวันหวั่นตกใจค้างแล้ว เฮ้ๆ บ้าอะไรเนี่ย
“ไม่ใช่พูดแล้วเหรอไหนว่าไม่ประมูลแล้วไง!” เยี่ยหวันหวั่นรีบหันไปมองจี้ซิวหร่านและเอ่ยถาม
รอยยิ้มในดวงตาของจี้ซิวหร่านคล้ายจะเย็นชาลงหลายส่วน เขาเอ่ยตอบเสียงเรียบ “เสี่ยวเฟิง คุณไม่ต้องสนใจหรอก ตอนนี้เป็นเรื่องระหว่างผมกับนายแห่งอาชูร่า”
หา?
เยี่ยหวันหวั่นมีสีหน้างุนงง ทำไมกลายเป็นเรื่องของพวกเขาไปแล้วล่ะ พวกเขาสองคนจะมีเรื่องอะไรได้
ต่อจากนั้นทั้งสองก็แข่งสู้ราคากันตลอด ผู้คนโดยรอบมองจนตาพร่าเลือน
“หนึ่งร้อยล้าน!” เวลานี้เสียงที่ทำให้ตกตะลึงไปทั่วทั้งงานก็ดังขึ้นมา
ในที่สุดเสิ่นเทียนเฉินก็ได้สติขึ้นมา!
เยี่ยหวันหวั่นตกตะลึง
ร้อยล้าน?
หัวใจของเยี่ยหวันหวั่นใกล้จะเลือดออกแล้ว เงินนะ ทั้งหมดนั่นคือเงินนะ! พวกนายมีเงินมากนักก็เอามาให้ฉันโดยตรงเลยโอเคไหม ฉันยังเอาไปคะแนนเกียรติยศได้นะ!
สร้อยข้อมือเน่าๆ นี่ถูกมากจริงๆ นะเว้ย!
เมื่อเห็นว่านายแห่งอาชูร่าที่อยู่ด้านข้างกำลังจะชูป้าย เยี่ยหวันหวั่นก็แทบจะถลาเข้าไปกดมือของชายหนุ่มไว้ “หยุด—”
กลิ่นหอมหวนของหญิงสาวพลันโจมตีเข้ามา ที่ข้างกาย ชายหนุ่มจ้องมือเล็กๆ อันอุ่นร้อนของหญิงสาว ความมืดที่เหมือนกับเค้าพายุฝนบนใบหน้าก็ค่อยๆ ถดถอยไป ราวกับตื่นจากฝัน เหมือนเพิ่งจะได้สติว่าเมื่อครู่นี้ตัวเองทำอะไรลงไป
ที่ด้านหลัง หลินเชวียเป็นพยานที่เห็นทุกลำดับเหตุการณ์ที่พี่เก้าของตัวเองเสียการควบคุมโดยสมบูรณ์ สีหน้าของเขาอยู่ไม่สู้ตายแล้ว
ซือเยี่ยหานยกนิ้วขึ้นนวดหว่างคิ้วของตัวเอง ใบหน้ากลับคืนสู่ท่าทางเย็นชาห่างเหินตามสไตล์นายแห่งอาชูร่าทีละน้อย แล้วชักมือที่ถูกกดไว้ของตัวเองออกอย่างแข็งทื่ออยู่บ้าง
เยี่ยหวันหวั่นมุมปากกระตุก สีหน้าทะมึนลงแล้ว และพูดไม่ออกสักคำ
ตอนนี้แม้แต่แตะก็ไม่ให้แตะแล้วเหรอ?
แตะก็ไม่ให้แตะแล้วใช่ไหม!
ยังดีที่จี้หวงก็ไม่ได้เสนอราคาอีกเช่นกัน
สุดท้าย สร้อยข้อมือเน่าๆ ที่หลังจากต่อราคาแล้วก็ซื้อมาในราคาไม่ถึงแสนเส้นนี้ก็ถูกเศรษฐีเสิ่นประมูลไปด้วยราคาหนึ่งร้อยล้านเช่นนี้เอง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี