บทที่ 1901 รสนิยมน่าสยองเกินไปแล้ว
ชายหนุ่มพยักหน้าน้อยๆ ก่อนที่จะให้เจียงเหยียนไปรูดการ์ดชำระเงินที่ตรงนั้น จากนั้นนิ้วเรียวยาวก็รับแหวนวงนั้นมา
เยี่ยหวันหวั่นจ้องแหวนวงนั้นเขม็ง แววตาแทบจะเผากล่องแหวนกล่องนั้นแล้ว…
แง! โกรธชะมัด!
คะแนนเกียรติยศของเธอนะ!
“คือว่า…จี้ซิวหร่าน คุณยังมีแหวนวงอื่นอีกไหม” เยี่ยหวันหวั่นกอดความหวังสุดท้ายพลางเอ่ยถาม ก็ไม่สนว่าหลังถามประโยคนี้ออกไปแล้ว สีหน้าของใครบางคนจะน่าเกลียดขนาดไหนก็ตาม
จี้ซิวหร่านส่ายหน้า “ไม่มีแล้ว ผมไม่ชินกับการสวมแหวน มีแค่วงเดียว”
เยี่ยหวันหวั่นเอ่ย “งั้นเหรอ…”
เวรกรรม…
ดูท่าว่าคนที่ประกาศภารกิจ ก็อยากได้แหวนวงนี้นี่แหละ ถ้าเธอเอาอันอื่นไป ก็คงหลอกผ่านไปไม่ได้แน่นอน
เวลานี้คุณหนูสามตระกูลเสิ่นก็พลันก้าวเดินเข้ามาจากด้านหน้า และตรงดิ่งมาถึงเบื้องหน้าของนายแห่งอาชูร่าอย่างรวดเร็วปานสายฟ้าแลบ
คุณหนูสามตระกูลเสิ่นมองจี้ซิวหร่านอย่างเอียงอายเล็กน้อย จากนั้นสายตาก็จับจ้องไปที่แหวนวงนั้นในมือของนายแห่งอาชูร่าอย่างร้อนแรง เพราะฝ่ายตรงข้ามมีกลิ่นอายความกดดันมากเกินไปเธอจึงหดตัวเล็กน้อย จากนั้นก็รวบรวมความกล้าเอ่ยขึ้นว่า “ท่านนายแห่งอาชูร่าคะ…แหวนวงนี้…ท่านขายให้ฉันได้ไหมคะ”
คุณหนูสามตระกูลเสิ่นพูดไปพลางลอบถอนหายใจไปพลาง ว้าว พอมองนายแห่งอาชูร่าใกล้ๆ ก็ยิ่งหล่อเหล่านะเนี่ย!
ใครจะคิดว่านายแห่งอาชูร่าที่ลือกันว่าหน้าตาเหมือนปีศาจจะหล่อเหลาขนาดนี้…
แต่น่าเสียดายที่น่ากลัวเกินไป ทำให้คนไม่กล้าเข้าใกล้จริงๆ เทียบกันแล้วจี้ซิวหร่านยังคงอ่อนโยนกว่า
“ฉันสามารถจ่ายราคาได้ถึงสองเท่านะคะ!” คุณหนูสามตระกูลเสิ่นเอ่ยอย่างมั่นใจเต็มเปี่ยม
เยี่ยหวันหวั่นตกใจจนเกือบสำลักน้ำลายตัวเอง
เชี่ย! สองเท่า!
นั้นก็คือสองร้อยล้านเลยนะ!
อ้าปากก็สองร้อยล้านแล้ว!
ตระกูลเสิ่นคนรวยพวกนี้เกินไปแล้วจริงๆ!
เมื่อคุณหนูสามตระกูลเสิ่นพูดจบ ก็เหลือบมองเยี่ยหวันหวั่นอย่างกระหยิ่มยิ้มย่อง เธอเชื่อว่าโลกนี้ไม่มีเรื่องที่เงินจะทำไม่ได้
เหตุผลที่นายแห่งอาชูร่าลงมือแย่งแหวนวงนี้ น่าจะเป็นเพราะไม่ถูกกับแบดเจอร์ อยากต่อต้านเธอ อีกด้านหนึ่งก็เพราะอยากใช้เงินบริจาคหนึ่งร้อยล้านนี้เพื่อผูกมิตรกับตระกูลเสิ่น
ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นเธอก็จะใช้เงินสองร้อยล้านซื้อแหวนวงนี้จากนายแห่งอาชูร่า ขอแค่นายแห่งอาชูร่าสมองไม่มีปัญหา ก็จะต้องยอมขายให้เธอแน่
ผู้ช่วยข้างกายคุณหนูสามตระกูลเสิ่นก็รู้สึกว่าวิธีนี้ของคุณหนูสามใช้ได้ จึงไม่ได้ห้ามเธอ
“นายแห่งอาชูร่า ว่ายังไงคะ” คุณหนูสามตระกูลเสิ่นถามอย่างมั่นใจในตัวเอง
เมื่อชายหนุ่มได้ยินดังนั้น ก็ใช้หางตามองคุณหนูสามตระกูลเสิ่นอย่างเย็นชาและเอ่ยตอบเสียงเรียบ “ไม่ขาย”
คุณหนูสามตระกูลเสิ่นพูดไม่ออก
เยี่ยหวันหวั่นก็พูดไม่ออก
เป่ยโต่วตกตะลึง
ตอนที่ในงานเงียบอย่างประหลาดนี้ เสียงของเสิ่นเทียนเฉินก็พลันแทรกขึ้นมา เขาเอ่ยขึ้นด้วยเสียงดุร้ายว่า “ผมให้สองร้อยห้าสิบล้าน! นายแห่งอาชูร่า ขายให้ผมเถอะ!”
เมื่อเสิ่นเทียนเฉินพูดจบก็รีบประจบเยี่ยหวันหวั่นด้วยดวงตาที่เปล่งประกาย “เทพธิดา ไม่ต้องห่วง ขอแค่เป็นของที่คุณต้องการ ผมจะต้องช่วยคุณหามาให้ได้ครับ!”
คุณหนูสามตระกูลเสิ่นโกรธจนกระทืบเท้า “พี่ นี่พี่สมองป่วยหรือเปล่าเนี่ย!”
คืนนี้เสิ่นเทียนเฉินอยู่ดีๆ ก็ใช้หนึ่งร้อยล้านซื้อสร้อยผุๆ ของแบดเจอร์เธอก็ยากจะเข้าใจแล้ว ตอนนี้กลับยังได้ยินเขาเรียกแบดเจอร์ว่า…เทพธิดา?
ไม่ใช่ว่าพี่ของเธอถูกใจแบดเจอร์เข้าแล้วหรอกนะ น่าสยองสิ้นดี! รสนิยมก็หนักหน่วงเกินไปแล้ว!
เสิ่นเทียนเฉินไม่ได้สนใจน้องสาว แต่กลับตอแยนายแห่งอาชูร่าต่อ “ไม่ สามร้อยล้าน! ผมจ่ายสามร้อยล้านน่าจะได้แล้วมั้ง”
เรียกได้ว่ารวยจนน่าเกรงขามพอตัว…เกรงว่าคงไม่มีใครปฏิเสธได้แน่นอน…
อย่างน้อยเยี่ยหวันหวั่นก็รู้สึกว่าถ้าเป็นเธอ เธอก็คงขายไปแล้ว
————————————————–
บทที่ 1902 นายแห่งอาชูร่าเกรงว่าจะเป็นรักแท้ของจี้หวง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี