บทที่ 1931 ทำไมถึงจำผู้ชายของตัวเองไม่ได้
ซือเยี่ยหานไม่สามารถอธิบายความรู้สึกภายในใจตอนนี้ได้ เหมือนกับประสบกับหายนะแล้วได้เกิดใหม่
ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไร ในที่สุดชายหนุ่มก็กลับมาพูดได้อีกครั้ง เขากุมมือที่เธอกำลังนวดเขาเอาไว้ แล้วเอ่ยด้วยเสียงแหบพร่า “เธอ…เธอรู้ได้ยังไง?”
เยี่ยหวันหวั่นเหลือบมองมือที่กุมทับหลังมือตัวเองไว้และเลิกคิ้วเล็กน้อย “ไอ้หยา เมื่อก่อนไม่ยอมให้ฉันแตะแม้แต่ปลายเล็บ ทำไมตอนนี้ถึงมาแตะมือฉันก่อนแล้วล่ะ?”
เมื่อชายหนุ่มได้ยินดังนั้นก็ชะงักมือ แต่ครั้งนี้เขาไม่ได้ชักมือกลับ แต่กลับค่อยๆ กุมมือของหญิงสาวเอาไว้แทน “อย่าเปลี่ยนเรื่องสิ”
“เฮ้อ…” เยี่ยหวันหวั่นถอนหายใจ
เอาละ แค่ความฉลาดของใครบางคนถูกตัดการเชื่อมต่อชั่วคราวเท่านั้น
รู้ได้ยังไงเหรอ เธอจะตอบว่ายังไงดี?
เธอรู้ว่าเขาพูดโกหก เพราะเธอรู้ว่าอีกตัวตนของตัวเองคือเนี่ยอู๋โยว และคำพูดของซือเยี่ยหานก็ไม่ตรงกับสิ่งนี้อย่างเห็นได้ชัด
อะไรคือการที่เธอไม่ได้เป็นคนรัฐอิสระ ทำให้ทั้งสองคนไม่สามารถอยู่ด้วยกันได้ มิฉะนั้นจะถูกตระกูลซือโบราณลอบทำร้าย เป็นไปไม่ได้แต่แรกแล้ว
ไม่ว่าตัวตนของเธอจะเป็นใคร ก็เปลี่ยนความจริงที่ว่าเธอมาจากรัฐอิสระไม่ได้
มีเพียงเหตุผลเดียวที่ทำให้ซือเยี่ยหานพูดเช่นนั้น ก็คือต้องการให้เธอออกไปจากรัฐอิสระ
ด้วยเหตุนี้ภายหลังเขาจึงโกรธมากถึงขนาดนั้น เมื่อรู้ว่าเธอกลับมายังรัฐอิสระแล้ว
เมื่อเห็นหญิงสาวพูดไม่พูดไม่จาเอาแต่ขบริมฝีปากอยู่นาน ซือเยี่ยหานก็นวดนิ้วของเธออย่างแผ่วเบา “คิดคำแก้ตัวได้หรือยัง?”
“ยังเลย… เอ้อ เฮ้ย! ฉันหมายถึงฉันยังคิดไม่ออกว่าจะบอกคุณยังไงดีต่างหากละ!”
ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เธอไม่สามารถบอกซือเยี่ยหานได้ว่าเธอคือเนี่ยอู๋โยว ไม่งั้นก็จบเกมส์!
ในรัฐอิสระมีใครบ้างที่ไม่รู้ว่าเนี่ยอู๋โยวกับจี้ซิวหร่านเป็นคู่หมั้นกัน และใครบ้างที่ไม่รู้ว่าเนี่ยอู๋โยวมีลูกนอกสมรสหนึ่งคน?
แค่เธอประมูลแหวนของจี้ซิวหร่าน เขายังหึงโหดขนาดนี้ ถ้าเกิดเขารู้ว่าเธอมีลูกชายแล้ว จะเกิดอะไรขึ้น?
แต่พอพูดถึงลูกชายสุดที่รัก เธอยิ่งนับวันยิ่งแน่ใจแล้วว่าพ่อแท้ๆ ของถังถัง เป็นใคร แค่ขาดหลักฐานสุดท้ายเท่านั้น…
เยี่ยหวันหวั่นขมวดคิ้วแน่นแล้วกล่าวว่า “คุณยังมีหน้ามาถามอีกเหรอ คุณคิดว่าฝีมือการแสดงละครของคุณมันเยี่ยมมากสินะ? ลืมไปแล้วหรือไงว่าฉันทำอาชีพอะไรที่ประเทศจีน มาแสดงละครต่อหน้าฉัน ก็เหมือนกับ…สอนหนังสือสังฆราช สอนจระเข้ว่ายน้ำอย่างงั้นแหละ!
ตั้งแต่ครั้งแรกที่คุณปรากฏตัวต่อหน้าฉันในฐานะนายแห่งอาชูร่า ฉันก็รู้แล้วว่าคุณเป็นใคร ฉันแค่อยากบีบให้คุณยอมรับด้วยตัวเองเท่านั้น!”
เยี่ยหวันหวั่นพูดไม่ผิดสักคำ แต่ซือเยี่ยหานก็รู้ว่าเธอมีอะไรที่ปิดบังเขาอยู่ แค่หญิงสาวไม่พูดออกมาเท่านั้น
“โอ๊ย ไม่ต้องพูดแล้ว แบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะ ฉันรู้สึกเหมือนมีแฟนสองคนเลย!”
เมื่อเห็นเยี่ยหวันหวั่นไม่ยอมพูด ซือเยี่ยหานก็ไม่ได้ซักไซ้ เขาเพียงชำเลืองมองเธออยู่เงียบๆ “อยากมีแฟนสองคนมากเหรอ?”
เยี่ยหวันหวั่นตระหนักถึงอันตรายข้อนี้ดี จึงรีบเอาตัวรอดเข้าสู่โหมดออนไลน์ “จะเป็นไปได้ยังไง คุณก็อย่าแอบเปลี่ยนความทรงจำของฉันสิ! ฉันหมายความว่า ทำไมแม้แต่แฟนของตัวเองฉันยังจำไม่ได้? ไม่ว่าคุณจะเปลี่ยนไปเป็นอะไรฉันก็ยังจำคุณได้เสมอ !”
ยังคิดจะมีแฟนสองคนเหรอ? แค่กล่อมเขาคนเดียว เธอก็ต้องใช้ความสามารถที่มีหมดไปทั้งชีวิตแล้ว…
เยี่ยหวันหวั่นคอยตะล่อมเขาไปพลาง แอบมองเขาไปพลาง ในที่สุดใบหน้าของเขาก็ไม่ค่อยดูดุสักเท่าไรแล้ว
เธอใช้ความพยายามสุดชีวิตและจิตใจ ไม่ง่ายเลยกว่าจะทำให้เขาแข็งแรง แล้วเขากลับทำตัวเองให้กลายเป็นแบบนี้?
เยี่ยหวันหวั่นโกรธจนควันออกหู แต่พอคิดดูแล้ว เหมือนว่าจะเป็นตัวเธอเองที่ทำให้เขาโกรธจนกลายเป็นแบบนี้?
แต่จะโกรธเธอก็ไม่ได้นะ!
ความจริงเรื่องราวแทบจะไม่มีอะไรเลย แต่เขาแค่หึงโหดจนเรื่องราวบานปลาย เธอละทึ่งจริงๆ
——————————————————-
บทที่ 1932 เธอกับจี้ซิวหร่านเป็นอะไรกัน
เมื่อเห็นซือเยี่ยหานไม่ได้ซักไซ้ต่อ เยี่ยหวันหวั่นก็คิดว่าเธอคงทำเนียนหลบเลี่ยงข้อซักถามนี้ไปได้แล้ว
กลายเป็นว่าเธอกำลังถอนหายใจได้ไม่ทันไร ก็ได้ยินซือเยี่ยหานถามขึ้นมาอีก “เธอกับจี้ซิวหร่าน…เป็นอะไรกัน”
เยี่ยหวันหวั่นรู้สึกปวดหัวขึ้นมาทันที เข้าสู่สถานะการป้องกันตัวระดับที่หนึ่ง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี