บทที่ 1933 วายร้ายสุมหัวกัน
เห็นซือเยี่ยหานยืนขึ้นเหมือนอยากออกไป เยี่ยหวันหวั่นจึงรีบดึงม่านหน้าต่างลงก่อนที่จะเดินเข้าไปหา “เฮ้ พักผ่อนดีๆ ข้างนอกไม่ต้องห่วง ยังสู้กันไม่เสร็จเร็วๆ นี้หรอก ไม่ต้องห่วง!”
ข้างนอกคลุ้งกลิ่นควันปืน ส่วนภายในห้อง ผู้นำบางคนกำลังพยุงคนไปนั่งลงพลางถามสารทุกข์สุกดิบอย่างเอาใจใส่
“ครั้งนี้เกรงว่าจะมีคนขัดขวางจากข้างใน” ซือเยี่ยหานเอ่ย
“คุณหมายความว่า…” เยี่ยหวันหวั่นครุ่นคิดเล็กน้อย ที่ซือเยี่ยหานพูดก็มีเหตุผล ครั้งนี้เกรงว่าพันธมิตรอู๋เว่ยคงได้รับข่าวสารผิดๆ บางอย่าง จึงนึกไปว่าเธอเกิดเรื่องแล้ว ไม่งั้นก็คงไม่ลงมือเต็มกำลังอย่างหุนหันพลันแล่นแบบนี้
“ดูทรงแล้ว มีคนอยากยุแยงตะแคงรั่ว จากนั้นก็คอยเก็บผลประโยชน์!” เยี่ยหวันหวั่นลูบคาง จากนั้นก็เผยท่าทางภาคภูมิใจออกมา แล้วเอ่ยพลางยิ้มตาหยี “แต่น่าเสียดาย ที่ฝ่ายตรงข้ามไม่รู้ว่าความจริงแล้วพวกเราเป็นวายร้ายสุมหัวกัน!”
ซือเยี่ยหานนิ่งเงียบ
วายร้ายสุมหัวกัน…
กับมาตรฐานคำสุภาษิตของภรรยาตัวเอง เขาไม่อยากตัดสิน
เยี่ยหวันหวั่นกลอกตา เร่งทำเวลาเข้าประเด็นหลัก “หึๆ จริงสิ ยังมีเรื่องที่สำคัญมากอีกเรื่อง นั่นนะ เมื่อกี้ฉันก็อธิบายกับคุณแล้ว ฉันอยากได้แหวนวงนั้นเพราะมีจุดประสงค์พิเศษบางอย่างจริงๆ ไม่มีความหมายอื่นแน่นอน
ตอนนี้ฉันเข้าเรียนที่โรงเรียนชื่อเยี่ยนอยู่คุณก็รู้อยูแล้วใช่ไหม บนกระดานภารกิจมีภารกิจระดับ S ภารกิจหนึ่งคือให้เอาแหวนติดตัวของจี้หวงมา มูลค่าสูงเป็นพิเศษ! มีค่าหนึ่งหมื่นคะแนนเกียรติยศเชียวนะ!”
เยี่ยหวันหวั่นพูดพลาง สองตาเป็นประกาย เผยแววตาแสนละโมบออกมา
เมื่อมองแววตาที่เปล่งประกายด้วยความตื่นเต้นยามที่หญิงสาวพูดถึงแหวนวงนั้น แววตาของชายหนุ่มก็หม่นลงเล็กน้อย
จู่ๆ ก็นึกถึงกระดุมแขนเสื้อของตัวเองที่เยี่ยหวันหวั่นประมูลไปในราคาหนึ่งเหรียญ “จริงเหรอ? แหวนวงนั้นมีมูลค่ามากเลยเหรอ”
เยี่ยหวันหวั่นไม่กล้าพูดถึงแหวนของจี้หวงที่เป็นการยั่วยุเขาอีก และรีบเอ่ยว่า “คุณก็มีค่า มีค่ามากๆ เลยนะ เส้นผมหนึ่งเส้นของคุณก็มีค่าหนึ่งหมื่นคะแนนเกียรติยศเลยนะ! ไม่ใช่แค่นั้น เส้นผมของคุณก็เป็นภารกิจระดับ S ภารกิจนี้ฉันก็รับแล้ว เพราะงั้นคุณว่า…”
เยี่ยหวันหวั่นเข้าไปนั่งถูไถ มองอีกฝ่ายตาปริบๆ
ชายหนุ่มมองหญิงสาวแวบหนึ่ง นิ่งเงียบไปชั่วครู่ สุดท้ายดวงตาก็วาบแววจนใจ “ดึงเอง”
เยี่ยหวันหวั่นพลันเกือบดีดตัวขึ้นมาอย่างตื่นเต้น “อ๊า! จริงนะ! จริงๆ เหรอ คุณให้ฉันดึงเหรอ ดึงได้ตามใจเลยเหรอ”
โชคดีมาอย่างไม่ทันตั้งตัวจริงๆ!
เยี่ยหวันหวั่นจ้องชายผมเงินที่อยู่ด้านข้าง ราวกับมังกรร้ายเห็นห้องสมบัติ คะแนนเกียรติยศ! ทั้งหมดคือคะแนนเกียรติยศ!
“ถ้าภารกิจนี้รับได้ไม่จำกัดก็ดีสิ…” เยี่ยหวันหวั่นพึมพำอย่างเสียดาย
ซือเยี่ยหานพูดไม่ออก
รับได้ไม่จำกัด เธออยากถอนผมเขาจนโล้นเลยเหรอ
เยี่ยหวันหวั่นพูดพลางโน้มเข้าหาตัวชายหนุ่มอย่างตื่นเต้นและเริ่มเลือกเส้นผมอย่างดีใจ “ถอนเส้นไหนดีล่ะ เส้นนี้? เส้นนี้? หรือว่าเส้นนั้น? …”
สัมผัสถึงมือเล็กที่อ่อนนุ่มราวไร้กระดูกของหญิงสาวปัดป่ายระหว่างเส้นผมของตัวเอง แตะหนังศีรษะและผิวหนังข้างลำคอของเขาเบาๆ แผ่นหลังของชายหนุ่มก็แข็งทื่อเล็กน้อย เห็นหญิงสาวเลือกเส้นผมของตัวเองไปมาอยู่นาน จึงได้แต่ดึงเส้นผมออกมาด้วยตัวเองหนึ่งเส้น จากนั้นก็ประคองหญิงสาวให้นั่งดีๆ แล้วยื่นเส้นผมที่ดึงออกมาให้กับเธอ “ได้แล้ว”
“เฮ้ ทำไมคุณลงมือเองล่ะ! แถมเส้นนี้ยังสั้นจุ๊ดจู๋ แล้วก็บางเกินไปแล้ว! ฉันอยากได้เส้นที่ยาวหน่อยดูดีหน่อยไม่หยาบไม่บางแบบนั้นนะ!”
ซือเยี่ยหานเอ่ย “ถ้าไม่เอางั้นผมโยนทิ้งนะ”
ชายหนุ่มตั้งท่าจะโยนทิ้ง
“เอาๆๆ! เอา! อย่าโยน!” เยี่ยหวันหวั่นรีบแย่งมาเหมือนเป็นสมบัติก็ไม่ปาน พูดจบไม่รู้นึกอะไรได้ ลูกตาก็กลอกไปมา แล้วเอ่ยอย่างประจบประแจง “ฉันขออีกเส้นได้หรือเปล่า”
—————————————————————
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี