บทที่ 1943 ขโมยของลูกสะใภ้ตัวเอง
“อีกอย่างนะ ศิษย์พี่อู๋โยวของเธอในตอนนั้นยังรักจี้หวงอย่างสุดซึ้ง ไม่แน่ว่าอาจกลัวว่าจี้หวงจะรู้” ผู้อาวุโสกงกล่าวพลางส่ายหัว
เยี่ยหวันหวั่นพูดไม่ออก
ที่ว่ากลัวจี้หวงจะรู้เรื่องนี้ เยี่ยหวันหวั่นไม่เห็นด้วยอย่างยิ่ง แม้แต่ลูกก็มีไปแล้ว เรื่องนี้ยังจะปิดบังจี้หวงได้อีกเหรอ?
อีกอย่าง เนี่ยอู๋โยวที่ดูเย็นชาถึงสุดขีดจนมีนิสัยแข็งกร้าวขนาดนี้ เธอจะไปหานายแห่งอาชูร่าแล้วสอบถามให้ชัดเจนได้ยังไง
ตัวเองลองคิดดูเล่นๆ ก็รู้แล้วว่า แม้แต่ผู้ชายคนที่ไม่ยอมบอกตัวตนที่แท้จริงของตัวเองให้เธอรู้ แล้วจะให้เนี่ยอู๋โยวไปหาเขา ไปบอกเขาด้วยความกล้ำกลืน ว่าตัวเองตั้งท้องอย่างนั้นเหรอ? หรือจะให้ไปถามเขาอีกครั้งว่าตัวตนที่แท้จริงคือใคร ให้เขารับผิดชอบ? พักก่อน…
ไม่ต้องพูดถึงเนี่ยอู๋โยวในปีนั้น เพราะแม้แต่เยี่ยหวันหวั่นในตอนนี้ ดูแล้วก็คงไม่สามารถทำเรื่องแบบนั้นได้
“น่าเสียดายที่ศิษย์พี่อู๋โยวของเธอ หายตัวไปหลังจากคลอดลูก” ผู้อาวุโสกงกล่าวด้วยใบหน้าที่ดูสลดลงเล็กน้อย
“อาจารย์ แล้วตอนนี้เนี่ยอู๋โยวไม่ได้อยู่ที่ตระกูลเนี่ยเหรอคะ…” เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยถาม
“ตระกูลเนี่ยเหรอ?” เมื่อผู้อาวุโสกงฟังจบก็ส่ายหัว “ฉันไม่เคยไปที่บ้านตระกูลเนี่ยมาก่อน เนี่ยอู๋โยวก็ไม่เคยมาเยี่ยมฉันที่โรงเรียนชื่อเยี่ยน อีกอย่าง จี้หวงเคยบอกฉันว่า เนี่ยอู๋โยวแห่งตระกูลเนี่ยอาจไม่มีอยู่จริง อะไรกัน เธอเป็นคนที่จี้หวงแนะนำมา จี้หวงไม่เคยบอกเธอเลยหรือไง? แต่ช่างเหอะในเมื่อเธอรู้แล้วก็อย่าพูดไป จี้หวงจะได้ไม่ต้องรับผลกระทบแย่ๆ อีกอย่างนะ เรื่องแบบนี้ ใครก็ไม่มีหลักฐาน”
“อาจารย์ ฉันรู้แล้วค่ะ” เยี่ยหวันหวั่นพยักหน้า
หรือจะกล่าวได้ว่า จี้ซิวหร่านรู้แล้วว่าเนี่ยอู๋โยวคนนั้นคือตัวปลอม…และก็รู้ด้วยว่า ตัวเองเป็นเนี่ยอู๋โยวตัวจริง…
ในกาน้ำเต้าของจี้ซิวหร่าน เขาขายยาอะไรกันแน่?!
“ไปส่งภารกิจเถอะ อีกสองงานก็จงทำให้สำเร็จ อันที่จริงถ้าเธอทำภารกิจระดับ S+ สำเร็จ เธอก็จะทำลายสถิติของเนี่ยหลิงหลงได้แล้ว” ผู้อาวุโสกงเอ่ยพลางหัวเราะ
เกี่ยวกับสถิติของเนี่ยหลิงหลง เยี่ยหวันหวั่นไม่ได้สนใจอะไรนัก ตอนนี้ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าคะแนนเกียรติยศของทหารรับจ้าง!
อีกอย่าง เรื่องภารกิจอีกสองอย่างนั้น ลืมเรื่องแหวนของจี้หวงไปได้เลย ดูจากนิสัยราชาน้ำส้มสายชูระดับเอเชียของซือเยี่ยหานแล้วนั้น เขาคงไม่ให้แหวนวงนั้นกับเธออย่างแน่นอน ยังมีของชิ้นนั้นที่ถูกขโมยไป นี่เธอไปทำเวรทำกรรมอะไรเอาไว้ ถึงได้มาเจอผู้ชายที่พึ่งพาไม่ได้ แถมยังมาขโมยของของลูกสะใภ้อีก?!
……
ไม่นานนัก เยี่ยหวันหวั่นก็ออกมาจากที่พักของผู้อาวุโสกง มายังเขตรับภารกิจ
เส้นผมของนายแห่งอาชูร่า ทำให้เยี่ยหวันหวั่นมีความมั่นใจขึ้นมาเล็กน้อย ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด ซือเยี่ยหานก็คือผู้ชายที่ปิดบังตัวตนของตัวเองในตอนนั้น และถังถังก็เป็นลูกแท้ๆ ของเธอกับเขา…
แน่นอนว่าทั้งหมดนี้ขึ้นอยู่กับผลการทดสอบความเป็นพ่อลูกกันด้วย
หลังจากมาถึงพื้นที่ส่งมอบภารกิจ ครูฝึกของโรงเรียนชื่อเยี่ยนก็มองเยี่ยหวันหวั่นพลางเอ่ยพร้อมรอยยิ้มน้อยๆ “เยี่ยหวันหวั่น เอาแหวนของจี้หวงมาด้วยไหม”
เยี่ยหวันหวั่นพูดไม่ออก ทำไมเขาถึงถามเรื่องแหวนของจี้หวง ทำไมไม่ถามเรื่องเส้นผมของนายแห่งอาชูร่า?!
เมื่อเห็นเยี่ยหวันหวั่นปรากฏตัว ทหารรับจ้างที่เห็นหลายคนก็กรูเข้ามาล้อมรอบเธอไว้
ไม่นานมานี้เยี่ยหวันหวั่นเพิ่งรับภารกิจระดับ S ไปสองงาน และมีงานระดับ S+ อีกหนึ่งงาน ตอนนี้มาส่งมอบงานแล้วเหรอ?!
“เชี่ย อย่าบอกนะว่าเยี่ยหวันหวั่นทำภารกิจสำเร็จหมดแล้ว? ล้อกันเล่นหรือเปล่าเนี่ย!”
“ฉันไม่เชื่อ…”
ในตอนนี้ เยี่ยหวันหวั่นจ้องครูของฝึกโรงเรียนชื่อเยี่ยนที่ยืนอยู่ด้านข้างเธอ จากนั้นก็ตอบด้วยความโกรธเคือง “เปล่าค่ะ!”
เมื่อสิ้นเสียงของเยี่ยหวันหวั่น เหล่านักเรียนทหารรับจ้างที่อยู่รอบๆ ต่างก็พากันแสดงสีหน้าที่บ่งบอกว่า “ว่าแล้ว”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี