แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1997
บทที่ 1997 มาโดยไม่ได้รับเชิญ
ณ เวลานี้ ทุกคนที่อยู่ในห้องประชุมต่างโมโห
การประชุมวันนี้จัดขึ้นโดยคุกคนบาป คนทั้งหมดที่มาล้วนเป็นคนใหญ่คนโตที่มีชื่อเสียงในรัฐอิสระ ใครกันที่กล้ามาอวดดีแบบนี้!
มีประกายความเยียบเย็นวาบผ่านดวงตาของเซี่ยเชียนชวน ใบหน้าของเจียงหลีเฮิ่นก็เต็มไปด้วยสนใจ นึกอยากรู้ว่าเป็นใครกันแน่ที่รีบร้อนอยากไปเกิดใหม่เหลือเกิน
ด้านนอกประตู มีชายหนุ่มหน้าตาไร้อารมณ์ แต่งตัวสบายๆ เรือนผมยาวสีดำขลับเหมือนน้ำหมึก ปล่อยสยายถึงช่วงเอว เยื้องย่างเอ้อระเหย ทว่ารัศมีอันน่าสะพรึงกลับทำให้คนหายใจไม่ออกอยู่บ้าง
“เวรแล้ว…”
เมื่อเห็นผู้มาเยือน เป่ยโต่วก็สั่นสะท้านอย่างเห็นได้ชัดเจน แล้วเอ่ยขึ้นว่า “พะ…พี่…พี่สวะหมา!”
อี้สุ่ยหานเข้ามาในห้องประชุม เดินเข้าไปยังจุดศูนย์กลางโดยไม่ยำเกรงใครหน้าไหน เมื่อเห็นว่าที่นั่งเต็มหมดแล้ว จึงเดินไปหยุดข้างกายผู้อาวุโสคนหนึ่งของกลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์
เมื่อเห็นสายตาของสวะหมามองมา ผู้อาวุโสของกลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์คนนั้นก็ขมวดคิ้วแน่น พลันมีหยาดเหงื่อเย็นผุดออกมาจากหน้าผาก
“ลุกซะ” อี้สุ่ยหานเอ่ยอย่างเฉยชา
ท่ามกลางสายตาของฝูงชน ผู้อาวุโสของกลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์คนนั้นกัดฟันแน่น ทำได้เพียงลุกออกจากที่นั่ง
ในตอนนี้ แววขี้เล่นบนใบหน้าของเจียงหลีเฮิ่นหายไปแล้ว แทนที่ด้วยสีหน้าเคร่งขรึมแบบที่ไม่เคยปรากฏมาก่อน
“พี่อี้ พี่มาได้ยังไงกัน”
รองผู้นำกลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์มองอี้สุ่ยหานด้วยความแปลกใจ
ทว่าอี้สุ่ยหานไม่ตอบสนองใดๆ
ยกมือขึ้นมาเล็กน้อย ชี้ไปที่เจียงหลีเฮิ่นก่อน ตามด้วยเซี่ยเชียนชวน จากนั้นก็เป็นตระกูลเนี่ย ตระกูลหลิง แถมยังมีตระกูลเสิ่นด้วย
“คนไหนกันที่ลักพาตัวผู้นำตระกูลเก่าแก่ไป”
ผ่านไปเนิ่นนาน อี้สุ่ยหานถึงได้เปล่งเสียงออกมาด้วยสีหน้าไร้อารมณ์
พอสิ้นเสียง ทุกคนในห้องก็มองหน้ากันเหลอหลา พวกเขาจะไปรู้ได้ยังไงล่ะ…ว่าเป็นใครที่ลักพาตัวผู้นำตระกูลเจียงไป
ต่อให้เป็นการลักพาตัวก็น่าจะเป็นสวะหมาที่ลักพาตัวไปเสียเอง ในรัฐอิสระใครบ้างล่ะที่ไม่รู้ว่าสวะหมาอยากล้างบางตระกูลเก่าแก่ทั้งหมดน่ะ
หรือจะมีอะไรที่เข้าใจผิดไป
เยี่ยหวันหวั่นมองสวะหมา นึกสงสัยอยู่ในใจ
ก่อนหน้านี้ เยี่ยหวันหวั่นก็เคยสงสัยว่า คนที่หายตัวไปจากรัฐอิสระพวกนั้น เป็นไปได้ว่าอาจจะเป็นฝีมือของสวะหมา แต่วันนี้สวะหมามาโดยไม่ได้รับเชิญ แถมยังพูดจาแบบนี้ด้วย…
“ถ้าใครลักพาตัวพวกตระกูลเก่าแก่ไป ก็ส่งตัวมาให้ฉันซะ แล้วจะไม่ถือสาเรื่องที่ผ่านมา ถ้าไม่อย่างนั้น ฉันจะล้างบางทั้งโคตรเหง้า” สายตาข่มขวัญคนของอี้สุ่ยหานกวาดมองไปรอบห้อง ในน้ำเสียงที่เยือกเย็น แฝงอานุภาพบางอย่างที่ทำให้คนไม่อาจปฏิเสธได้
คำพูดของอี้สุ่ยหาน ทำให้ผู้คนโกรธเคืองทว่าไม่กล้าพูดออกมา ถ้าพวกเขามีความสามารถพอที่จะลักพาตัวผู้นำของตระกูลเก่าแก่ก็ว่าไปอย่าง
“พี่อี้ เรื่องนี้ คนอื่นน่ะไม่รู้หรอกนะ แต่ว่าเรื่องพวกนี้ไม่เกี่ยวกับตระกูลเนี่ยของพวกเราจริงๆ”
‘เนี่ยอู๋โยว’ มองไปที่อี้สุ่ยหาน เปิดปากอธิบาย
“สะเออะ” อี้สุ่ยหานเหลือบมอง ‘เนี่ยอู๋โยว’ แวบหนึ่ง แล้วเอ่ยเสียงเย็น
‘เนี่ยอู๋โยว’ ไม่พอใจบ้างแล้ว “คุณ…”
เนี่ยหลิงหลงก็มุ่นคิ้วนิดๆ เหมือนกัน แต่กลับไม่ได้ปริปากพูดเลย
“เธอมีหน้าที่แค่ฟังฉันเท่านั้น” อี้สุ่ยหานตัดบทอีกครั้ง
“พี่อี้ การประชุมในวันนี้จัดขึ้นโดยคุกคนบาป ถ้าพี่อี้อยากมาหาเรื่องจริงๆ รอให้พวกเราประชุมเสร็จก่อนได้ไหม”
เซี่ยเชียนชวนมองไปที่อี้สุ่ยหาน พลางเอ่ยถาม
อี้สุ่ยหานยังไม่ทันได้ตอบ เยี่ยหวันหวั่นก็เหลือบมองสหพันธ์วิทยายุทธ์อย่างยิ้มมิเชิงยิ้มแวบหนึ่ง แล้วพลันส่งเสียงขึ้นมาว่า “สหายอี้ คุณถามกลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์ดูก็ได้นี่ เรื่องลักพาตัวผู้นำตระกูลเก่าแก่น่ะ ก็มีแค่กลุ่มสหพันธ์วิทยายุทธ์แล้วที่มีความสามารถระดับนี้”
พอเยี่ยหวันหวั่นพูดจบ สายตาของอี้สุ่ยหานก็มองไปที่ร่างของรองผู้นำ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี