บทที่ 2055 ชอบเธออย่างแน่นอน
ทันทีที่ชายหนุ่มพูดจบ หัวใจของเยี่ยหวันหวั่นก็สั่นไหวอย่างรุนแรง
เวรเอ๊ย! คุณอย่าใช้น้ำเสียงเย็นชาแบบนี้พูดจาชวนให้คนใจเต้นออกมาได้ไหม
เพียงแต่อีกฝ่ายยังคงมีสีหน้าไร้ซึ่งอารมณ์อยู่เช่นเคย!
ล่มหมดแล้ว! ไม่ง่ายเลยกว่าเธอจะตัดสินใจได้ว่าจะไม่มาหาเขาอีก
เธอพบว่าความรู้สึกที่ตัวเองมีต่อเขานั้นไม่ถูกต้อง และคนที่อยู่ตรงหน้าก็ไร้เดียงสาเกินไป ดีงามเกินไปจริงๆ เธอไม่อยากหลอกลวงเขาอีก และกลัวว่าตัวเองจะควบคุมสัตว์ร้ายไว้ไม่อยู่ แล้วกระทำเรื่องไม่เหมาะสมอะไรกับเขา…
คนอย่างเธอจะคู่ควรกับคนที่ดีงามขนาดนี้ได้ยังไง!
เยี่ยหวันหวั่นในห้วงความทรงจำถูกความรู้สึกผิดชอบชั่วดีเข้าครอบงำแล้ว และในตอนนี้ เยี่ยหวันหวั่นที่นอนรับการสะกดจิตอยู่บนเก้าอี้ยาว ยืนดูอยู่ในมุมมองของพระเจ้าด้วยสีหน้ามึนงง
บ้าเอ๊ย! ซือเยี่ยหานคือนายแห่งอาชูร่า เขาจะไม่รู้ได้ยังไงว่าต้องเปิดกลไกลในบ้านของตัวเองยังไงน่ะ
สรุปคือ เขาจงใจไม่เปิดกลไก แล้วลงมาอยู่เป็นเพื่อนเธอแบบนี้เลย!
ในขณะที่เธอเข้ารับการสะกดจิตอยู่นั้น ได้ยืนมองห้วงความทรงจำนี้ด้วยมุมมองของพระเจ้า สรุปคือถ้าไม่ย้อนความทรงจำกลับมาถึงฉากนี้ ก็คงจะถูกเขาหลอกด้วยเหมือนกัน
ซือเยี่ยหาน…ชอบ! เธอ! อย่าง! แน่! นอน!
ไม่เคยคิดเลยว่า ผู้ชายหน้าตายคนนี้ จะมีความคิดที่ไม่ซื่อต่อเธอมาตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว!
อีกอย่าง ซือเยี่ยหานในช่วงเวลานั้น ก็ช่างพูดมากกว่าปัจจุบันนี้ด้วย
มองจากประโยคนี้สิ แค่คำพูดเรียบง่ายประโยคเดียวก็ทำให้ใจของเธอเต้นรัว ทำให้จิตใจของสาวน้อยสั่นไหวได้แล้ว
ในความทรงจำส่วนนี้ เยี่ยหวันหวั่นกับซือเยี่ยหานติดอยู่ในกับดักนี้ด้วยกันสามวันเต็ม โชคดีที่เยี่ยหวันหวั่นติดนิสัยพกของกินติดตัวไว้เสมอถึงได้ไม่อดตายกัน
จนเข้าสู่วันที่สาม เป็นเพราะเยี่ยหวันหวั่นเผลอไปแตะถูกสวิตช์เปิดเข้า ทั้งสองถึงออกมาได้
เยี่ยหวันหวั่นที่เข้ารับการสะกดจิตอยู่แทบจะกระโดดโลดเต้นเพราะความตื่นเต้นจนเกินไป บัดซบ! ตัวเองในปีนั้นเป็นคนปัญญาอ่อนชัดๆ ไม่น่าเชื่อเลยว่าจะยังคงโง่เง่าหลงนึกไปว่าซือเยี่ยหานเป็นคนใสซื่อไม่รู้เรื่องทางโลกอยู่ ผลคือตัวเองถูกเขาจับกินอย่างสมบูรณ์…
ผู้ชายคนนี้ เจ้าเล่ห์มาก! ไม่น่าเชื่อเลยว่าจะวางแผนจับเธอแบบนี้!
เยี่ยหวันหวั่นทนดูความทรงจำต่อไปไม่ไหวแล้ว…
อย่างไรก็ตาม ความทรงจำในครั้งนี้กลับเชื่อมต่อกันอย่างสมบูรณ์และยาวนานเป็นพิเศษ
ความทรงจำยังคงดำเนินต่อไป
เยี่ยหวันหวั่นเบิกตามองบอสใหญ่จอมเจ้าเล่ห์ทั้งสองที่สรุปแล้วต่างฝ่ายต่างก็เล่นละครใส่กัน แต่ละคนต่างก็ทำตัวเป็นดอกบัวขาวยิ่งกว่าอีกฝ่าย…
ความทรงจำต่อจากนั้น ทำให้เยี่ยหวันหวั่นพลันเกิดลางสังหรณ์ไม่ดีอย่างหนึ่งขึ้นมา
เนื่องจากจู่ๆ เธอในห้วงความทรงจำได้รับข่าวมา บอกว่าระยะนี้ข้างกายจี้ซิวหร่านมีหญิงสาวคนหนึ่งโผล่ขึ้นมา ทั้งสองไปไหนมาไหนด้วยกันทุกวัน
อันที่จริง ขอเพียงเธอตัดสินใจแล้วว่าจะปล่อยวางและไม่ไปเกาะแกะเขาอีก แต่ว่า ถึงยังไงก็ชอบมานานมาก ความโศกเศร้าในใจ ไม่ใช่สิ่งที่จะรักษาให้หายได้ง่ายดายขนาดนั้น…
ข่าวนี้ยังคงส่งผลกระทบต่อเยี่ยหวันหวั่นในวัยสาวน้อยอยู่
เยี่ยหวันหวั่นหมกตัวอยู่แต่ในบาร์แห่งหนึ่ง ดื่มเหล้าคนเดียวจนเมาหยำเป
เยี่ยหวันหวั่นที่รับชมอยู่ในมุมมองของพระเจ้ามองเห็นซือเยี่ยหานที่ไม่รู้เหมือนกันว่าเข้ามาที่บาร์นี้ตั้งแต่เมื่อไร แล้วยังนั่งอยู่ในตำแหน่งที่ไม่ไกลจากเธอ
ต่อมา เยี่ยหวันหวั่นที่อยู่ในสภาพเมามายก็ปลดปล่อยตัวเองออกมาอย่างเต็มที่
“คนแซ่จี้! ฉันไม่สวยเหรอ ฉันไม่น่ารักเหรอ”
“ทำไมคุณถึงไม่ชอบฉันล่ะ…ฉันชอบคุณขนาดนี้…ทำไมคุณถึงไม่ชอบฉัน…น้องสาวบ้านคุณสิ…ใครเขาอยากเป็นน้องสาวของคุณกันล่ะ…”
“ฉันไม่มีทาง…ฉันไม่มีทางไปชอบคนอื่นได้หรอก…ไม่มีทางเจอคนที่ชอบมากไปกว่านี้ได้แล้ว…ไม่มีทางต้องตาดอกไม้ใบหญ้าพวกนั้นหรอกนะ…นอกจากคุณแล้ว…คนอื่นก็เป็นตัวประกอบทั้งนั้น…”
คำพูดเหล่านี้ของเยี่ยหวันหวั่น เห็นได้ชัดว่าซือเยี่ยหานได้ยินหมดทุกคำ
———————————————————
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี