แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 2057
บทที่ 2057 ประสบการณ์ที่ไม่เคยได้รับมาก่อน
“แน่นอนว่าคุณไม่ใช่ดอกไม้ใบหญ้า! คุณคือดวงดาว…คือมหาสมุทร…ฉันชอบคุณ…” เยี่ยหวันหวั่นเงยหน้าขึ้น ดวงตาอันสุกใสและเปล่งประกายจ้องมองเขาอย่างจริงจังเป็นพิเศษ
“เธอ…” ดูเหมือนซือเยี่ยหานจะไม่คาดคิดเลยว่าเด็กสาวพูดจาแบบนี้ พอได้ยินสามคำสุดท้ายนั้นตัวคนก็ตะลึงงันไป แต่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าคิดอะไรอยู่ จึงหม่นหมองลงอย่างรวดเร็วอีกครั้ง
“ไม่มีใครชอบฉัน” ซือเยี่ยหานเอ่ยขึ้น
เยี่ยหวันหวั่นโพล่งขึ้นทันที “โอ้ บังเอิญมาก อันที่จริงฉันชื่อว่าไม่มีใคร”
ซือเยี่ยหานถามเด็กสาว “ฉันเป็นใคร”
เยี่ยหวันหวั่นตอบอย่างชาญฉลาด “ชายหนุ่มรูปงามสุดแสนใสซื่อหล่อเหลาจิตใจดีที่ถูกจอมมารร้ายโหดเหี้ยมวิปริตกักขังไว้!”
บรรยากาศเงียบสงัดลง
ซือเยี่ยหานซ่อนเร้นสายตาอันตรายที่ฉายวาบขึ้น แล้วจ้องมองคนที่อยู่ตรงหน้า “เธอรู้ไหมว่าคำพูดพวกนี้ของเธอ มีความหมายว่ายังไง…”
เยี่ยหวันหวั่นงุนงง “หือ?”
ซือเยี่ยหานตอบอย่างจริงจัง “หมายความว่า ฉันจะไม่มีทางปล่อยเธอไปแล้ว”
เยี่ยหวันหวั่นกะพริบตา ถามด้วยสีหน้าไม่เข้าใจ “แล้วทำไมต้องปล่อยฉันไปด้วยล่ะ!”
พอพูดจบเยี่ยหวันหวั่นก็เดินเตาะแตะเข้าไปหา เงยหน้ามองเขาด้วยท่าทางเปราะบางน่าสงสารและไร้ที่พึ่งพา “ฉันให้เซาปิ่ง ให้ซาลาเปา ให้วอวอโถว ให้อมยิ้มคุณไปมากมายขนาดนั้น…ถ้าคุณยังคิดจะไล่ฉันไปอีก คุณก็ใจดำเกินไป!”
ทันทีที่เยี่ยหวันหวั่นพูดจบ ร่างเธอก็ร่วงหล่นลงบนเตียงที่อ่อนนุ่มในทันที
จากนั้น จุมพิตแฝงคาวเลือดก็ประทับลงบนริมฝีปากของเด็กสาวอย่างรุนแรง ราวกับอยากจะฉีกเธอเป็นชิ้นๆ แล้วหลอมรวมเข้าไปในร่างกาย…
“อื้ม...” สมองของเยี่ยหวันหวั่นขาดออกซิเจน จึงวิงเวียนศีรษะขึ้นมาทันที
“ฉันไม่ใช่สุภาพบุรุษหรอกนะ…” ลมหายใจอันสับสนวุ่นวายของชายหนุ่มเป่ารดใบหน้าของเด็กสาว เงามืดเข้าปกคลุมเธอ ราวกับสัตว์ร้ายที่ฉีกกระชากเปลือกนอกอันไร้พิษภัยออก และเผยเขี้ยวเล็บออกมาแล้ว ออร่าอันมืดมนน่าหวาดหวั่นทั้งหมดไหลทะลักออกมาอย่างท่วมท้น
นัยน์ตาของเยี่ยหวันหวั่นทอประกายฉ่ำวาว และพลันกล่าวอย่างดีอกดีใจว่า “ดีจริงๆ ฉันก็ไม่ใช่เหมือนกัน แอบบอกคุณไว้เลยแล้วกัน อันที่จริงฉันเป็นนักเลงหัวไม้น่ะ! พวกเขาต่างเรียกฉันว่านางมารร้าย! พวกเราจะต้องเหมาะสมกันแน่นอน!”
ซือเยี่ยหานนิ่งไป…
เมื่อเด็กสาวที่กำลังเมามายคล้ายจะเปลี่ยนเป็นคนละคน ร้อนแรงกว่าเดิม และสดใสกว่าเดิม ทำให้เขาไม่อาจละสายตาไปได้ยิ่งกว่าเดิม
เยี่ยหวันหวั่นรีบเอ่ยปากรับประกันอย่างเป็นมั่นเป็นเหมาะ “คุณวางใจเถอะ ฉันจะปรับปรุงตัวใหม่ จะเป็นคนดี รักเดียวใจเดียวต่อคุณ ทำดีกับคุณแน่นอน!”
เมื่อเห็นว่าไม่มีเสียงตอบรับจากอีกฝ่าย เยี่ยหวันหวั่นก็นิ่วหน้า แล้วเอ่ยงึมงำว่า “หรือเพราะวันนี้ฉันไม่มีเซาปิ่งติดมาด้วย แต่ว่า…แต่ว่าฉันพกอย่างอื่นมาด้วยนะ!”
เยี่ยหวันหวั่นคลำหาบนร่างกาย คลำอยู่เนิ่นนาน ในที่สุดก็คลำเจอลูกอมระเบิด…หนึ่งห่อ…
“ฉันขอบอกคุณเลยนะ ไอ้นี่อร่อยมาก! คุณต้องไม่เคยกินแน่ๆ! จะเป็นประสบการณ์ที่คุณไม่เคยได้รับมาก่อน!” เยี่ยหวันหวั่นโม้ใหญ่โตเหมือนพวกหลอกขายของไม่มีผิด
จากนั้นก็ฉีกห่อออก แล้วยื่นไปตรงหน้าของซือเยี่ยหาน
พอเยี่ยหวันหวั่นที่อยู่ในระหว่างการสะกดจิตย้อนความทรงจำมาถึงฉากนี้ ก็อยากเอาหัวโขกกำแพงตายทันที ทำไมเธอต้องทำตัวโง่ๆ แบบนี้ต่อหน้าซือเยี่ยหานด้วยนะ
ใช้ลูกอมระเบิดห่อหนึ่งเพื่อขอนอนกับชาวบ้านเขาเนี่ยนะ คิดได้ยังไงกัน ฝันไปเถอะ!
หรือว่าเธอไม่ได้เข้ารับการสะกดจิต แต่ว่ากำลังฝันอยู่กันนะ
ในขณะที่เยี่ยหวันหวั่นนึกอยากพุ่งชนกำแพงอยู่นั้น วินาทีต่อมา ก็ได้ยินซือเยี่ยหานในห้วงความทรงจำเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงแหบทุ้มเหมือนเชลโล่ว่า “ได้”
ซือเยี่ยหานพูดจบก็รับห่อสีสันสดใสไปจากมือของเด็กสาว จากนั้นประทับจูบลึกซึ้งลงมาอย่างเนิบช้า…
เยี่ยหวันหวั่นตะลึง…
เธอในตอนนั้น…ใช้! ลูกอมระเบิด! หนึ่งห่อ! เพื่อ! นอน! กับ! ซือ! เยี่ย! หานงั้นเหรอ!?
เธอไม่อยากจะเชื่อเลย!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี