แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 215
บทที่ 215 พวกมนุษย์สมองตื้น! / บทที่ 216 แย่งความรัก
โดย
Ink Stone_Romance
บทที่ 215 พวกมนุษย์สมองตื้น!
พวกมนุษย์สมองตื้น!
ให้นอนหมอบอยู่กับสิงโตหินโง่นี่เพื่อรอผู้หญิงโง่เง่าคนนี้ แล้วยังสวมของโง่ๆ แบบนี้ที่คออันทรงเกียรติของมันอีก!
สีหน้าโอหังเหมือนด่าว่า ‘พวกมนุษย์สมองตื้น’ ของต้าไป๋ทำเอาเยี่ยหวันหวั่นเอ็นดูแทบตาย หยิบมือถือขึ้นมาถ่ายรูปมันไม่หยุด แล้วยังถ่ายรูปคู่อีกนับไม่ถ้วน ยังไม่จบไม่สิ้นเสียที
สวี่อี้ที่อยู่ข้างๆ เห็นเยี่ยหวันหวั่นเดินอ้อมสลอเทอร์ไปมาอย่างไม่กลัวตาย เหงื่อบนหน้าผากจะไหลลงมาแล้ว
เยี่ยหวันหวั่นคนนี้กินยาอะไรผิดไป เมื่อก่อนเห็นกลัวสลอเทอร์จะเป็นจะตาย
ยังดีที่เยี่ยหวันหวั่นถือว่าแยกแยะได้ ทำแค่เดินอ้อมตัวมัน ไม่ได้เอามือไปแตะต้อง ไม่อย่างนั้นถ้าทำพ่อคุณทูนหัวตัวนี้บาดเจ็บขึ้นมา กลัวว่าฟ้าดินคงโกลาหล
ที่จริงแล้วเยี่ยหวันหวั่นอยากลูบมันมาก แต่เธอก็รู้ว่าสลอเทอร์เกลียดการสัมผัสจากมนุษย์ที่สุด ดังนั้นเลยไม่ฝืนใจมัน ทำได้แค่มองดูขนฟูๆ บนหัวและกล้ามเนื้อใหญ่ตาเป็นมัน
ถ้าวันหนึ่งต้าไป๋ยอมให้เธอลูบจะดีแค่ไหนนะ…
“พ่อบ้านสวี่? ผักฉันเป็นยังไงบ้าง?”
“คุณหนูสบายใจได้ครับ มีคนคอยดูแลอย่างดีตลอด”
“รีบพาฉันไปดูเร็ว!” เยี่ยหวันหวั่นรบเร้าอย่างตื่นเต้น จากนั้นพูดกับเสือขาว “ต้าไป๋ๆ ไปดูผักกาดขาวที่ฉันปลูกด้วยกันไหม?”
มุมปากสวี่อี้โค้งขึ้นเล็กน้อย “ผมคิดว่าต้าไป๋…สลอเทอร์เขาคงไม่สนใจ”
มันไม่ได้กินพืชนี่!
เหงื่อแตกเลย เขาเกือบจะโดนเยี่ยหวันหวั่นทำให้เป๋แล้ว ไปเรียกสลอเทอร์ว่าต้าไป๋!
เยี่ยหวันหวั่นทำหน้าเสียดาย “อืม ก็ได้! งั้นต้าไป๋ ฉันไปดูสวนผักก่อนนะ แล้วเดี๋ยวจะมาเล่นด้วย!”
เยี่ยหวันหวั่นวางกระเป๋าหนังสือลงแล้วรีบวิ่งตรงไปยังสวนด้านหลัง
เป็นอย่างที่คิดไว้ ดอกไม้และพืชผักที่ก่อนหน้านี้หว่านเมล็ดลงไปต่างได้รับการดูแลอย่างดีมาก ไม้ผลเริ่มแตกหน่อ ดอกทานตะวันก็สูงขึ้นมาครึ่งต้น ผักบางชนิดที่โตเร็วในรอบอาทิตย์ก็ใกล้สุกสามารถเก็บได้แล้ว ปลาในบ่อน้ำแต่ละตัวก็ดูมีชีวิตชีวาและอวบสมบูรณ์ ไม่ไกลจากนั้นยังมีลูกเจี๊ยบสีเหลืองหลายตัวกำลังหาอาหารอยู่…
คฤหาสน์ที่แต่เดิมเป็นเหมือนกรงทองเย็นยะเยือกดุจน้ำแข็ง เวลานี้มีบรรยากาศอบอุ่นไปทั่วทุกที่ภายใต้แสงอาทิตย์
เยี่ยหวันหวั่นสำรวจผลงานของตัวเองด้วยความเบิกบาน พ่อบ้านบางคนเลือดหยดเงียบๆ อยู่ด้านหลัง คฤหาสน์จิ่นหยวนที่สร้างโดยสถาปนิกชั้นนำของโลกและมีราคาสูงลิ่วกลายเป็นฟาร์มแบบนี้ไปแล้ว…
แต่ว่า หลังจากเยี่ยหวันหวั่นเข้ามาเปลี่ยนแปลงนู่นนี่แบบนี้ บรรยากาศทั้งจิ่นหยวนก็ผ่อนคลายขึ้นเยอะ
อย่างน้อยพวกคนรับใช้ก็ไม่ต้องคอยระมัดระวังดูแลต้นไม้ดอกไม้และปลาคาร์ปราคาแพงพวกนั้นทุกวัน แล้วยังต้องคอยเป็นห่วงว่าจะโดนเยี่ยหวันหวั่นทำลาย
ช่วงนี้เห็นเยี่ยหวันหวั่นกลับมาแล้ว ทุกคนเลยแข่งกันเอาหน้า คนนี้บอกว่าตัวเองช่วยรดน้ำให้ผักกาดขาว คนนั้นบอกว่าตัวเองดูแลหัวไชเท้า ทำเขากลืนไม่เข้าคคายไม่ออก
เยี่ยหวันหวั่นเดินวนดูไปมารอบใหญ่ เก็บผักสดที่สามารถกินได้แล้วมาไม่น้อย ในที่สุดก็เดินกลับไปอย่างพออกพอใจ
เพิ่งกลับมาถึงห้องรับแขกก็เห็นซือเยี่ยหานเดินลงมาจากชั้นบน มองตะกร้าผักในมือเธอแวบหนึ่ง “กลับมาแล้วเหรอ”
เยี่ยหวันหวั่นรีบยืดตัวตรงยืนดีๆ “อืมๆ ฉันเห็นต้าไป๋แล้ว! แล้วยังไปดูผักที่ปลูกมาด้วย คุณดูสิ โตสวยมากเลย!”
ซือเยี่ยหานตอบเสียงเรียบ “อืม”
เยี่ยหวันหวั่นกะพริบตาปริบๆ ทำไมเธอรู้สึกว่าซือเยี่ยหานเหมือนจะอารมณ์ไม่ดีนัก!
สวี่อี้ที่อยู่ข้างๆ นิ่งเงียบ
พอคุณกลับมา สิ่งแรกที่ทำคือไปหาต้าไป๋ สองคือไปหาผักกาดขาว นายท่านจะอารมณ์ดีได้ยังไง
แต่เขาไม่มีวันยอมรับหรอกว่าเจ้านายของตนที่ทำให้คนกลัวหัวหดนั้น แม้แต่เสือและผักกาดขาวหัวหนึ่งก็ยังหึง!
………………………………………………………………….
บทที่ 216 แย่งความรัก
แม้เยี่ยหวันหวั่นจะไม่รู้ว่าทำไมซือเยี่ยหานถึงได้อารมณ์เสีย แต่ว่าสกิลตีเนียนของเธออยู่ระดับเทพแล้ว จึงค่อยๆ กระเถิบเข้าไปเอ่ยพูด “โบว์ขาวใหญ่นี่คุณเลือกใช่ไหมคะ? สวยมากเลย!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี