บทที่ 2261 พ่อพึ่งพาบารมีลูก!
ชายชราร้องเฮอะทีหนึ่ง “ผิดพลาดตรงไหนกัน ตาจะไม่รู้จักนิสัยหลานได้ยังไง”
“ผิดสิคะ ปกติแล้ว คำพูดเมื่อกี้นี้คุณตาควรไปถามผู้ชายที่จะมาเอาตัวหลานสาวของคุณตาไปสิถึงจะถูก…” เยี่ยหวันหวั่นบ่นอุบอิบด้วยความไม่พอใจ
ชายชรากล่าวสั้นๆ ว่า “หลานก็รู้เหรอว่านั่นคือสถานกรณ์ปกติ”
เยี่ยหวันหวั่นไม่คิดจะพูดอะไรอีกแล้ว
หลังจากถอนหายใจยาวๆ อย่างยอมรับชะตากรรม เยี่ยหวันหวั่นก็กอดแขนซือเยี่ยหานไว้ แล้วเอ่ยพร้อมกับรอยยิ้มละไม “รับผิดชอบสิคะ รับผิดชอบแน่นอน จะไม่รับผิดชอบได้ยังไง! ต้องแต่งแน่อยู่แล้ว เพียงแต่ช่วงนี้มีเรื่องราวเกิดขึ้นมากมายเหลือเกิน ค่อยว่ากันเรื่องต่อเรื่องเถอะค่ะ ไม่งั้นหนูคงจัดงานแต่งงานไปตั้งนานแล้ว!”
พอได้ยินคำพูดของหญิงสาว หัวใจของซือเยี่ยหานก็ราวกับมีกระแสไฟฟ้าแล่นผ่าน
พอผู้เป็นตาได้ยินคำพูดของเยี่ยหวันหวั่น สีหน้าถึงได้อ่อนลงเล็กน้อย จากนั้นก็ไม่รู้ว่าหวนนึกถึงอะไรขึ้นมา ดูเหมือนจะเหม่อลอยอยู่บ้าง
ถ้าปีนั้นเขาไม่หัวรั้นจนเกินไป หมกมุ่นอยู่กับการขัดขวางการแต่งงานของลูกสาว และสุดท้ายก็ออกมาจากตระกูลเนี่ย บางทีเรื่องต่างๆ อาจจะไม่มาจนถึงขั้นนี้…
ตอนนี้สำหรับเขา ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าความสุขของครอบครัวอีกแล้ว
“แต่ว่า คุณตาค่ะ ตอนนี้มีปัญหาใหญ่อยู่ข้อหนึ่งค่ะ ทางพ่อแม่ของหนู เขาไม่ถูกใจคุณเก้านิดหน่อย ไม่เห็นด้วยที่พวกเราจะอยู่ด้วยกัน
คุณตาก็รู้นี่คะ คุณเก้าเป็นผู้นำของอาชูร่า เป็นหนึ่งในแกนนำหลักของคุกคนบาป ดังนั้นพ่อแม่หนูเลยรู้สึกว่าชื่อเสียงของเขาไม่ค่อยดี รู้สึกว่าเขาไม่ใช่คนดี คิดว่าเขาจะรังแกหนู อันที่จริงไม่ใช่แบบนั้นเลยนะคะ นั่นเป็นแค่ข่าวลือภายนอกทั้งนั้น…
เพราะงั้น พอถึงเวลาอาจต้องขอให้ผู้อาวุโสอย่างคุณตาช่วยเกลี้ยกล่อมพ่อแม่หนูทีนะคะ!” เยี่ยหวันหวั่นถือโอกาสเอ่ยขอร้องด้วยเสียงเล็กเสียงน้อย
ตอนนี้เรื่องทางแม่ของคุณเก้าที่จู่ๆ ก็โผล่ออกมาอีก เธอกลัวว่าพ่อแม่จะไม่เห็นด้วยกว่าเดิม
ชายชรามองหลานสาวตัวเองแวบหนึ่ง เอ่ยเรียบๆ ว่า “พูดเหมือนชื่อเสียงของหลานดีนักนี่ ชื่อเสียงของหลาน ยิ่งกว่าเจ้าเก้าซะอีก! พวกเขาเอาอะไรมารังเกียจคนอื่น”
เยี่ยหวันพูดไม่ออกเลย
เฮอะๆ เป็นคุณตาแท้ๆ จริงๆ ใช่ไหม…
ซือเยี่ยหานที่อยู่ด้านข้างลูบหัวหญิงสาวที่หูตกแล้ว “คุณตาครับ อู๋โยวเป็นคนที่ดีมาก เป็นผมเองที่ไม่คู่ควรกับเธอ ผมพอจะเข้าใจความกังวลของคุณลุงคุณป้าครับ”
เยี่ยหวันหวั่นอดไม่ได้ที่จะชำเลืองมองซือเยี่ยหานแวบหนึ่ง รู้สึกตื้นตันและตกตะลึงไปพร้อมๆ กัน ทักษะการเจรจาของซือเยี่ยหานพัฒนาขึ้นแล้ว!
เห็นได้ชัดว่าชายชราพอใจซือเยี่ยหานมาก ต่อมา ในที่สุดน่าจะตระหนักได้แล้วว่าหลานสาวของตัวเองโตเป็นสาวแล้วจึงกระแอมไอเบาๆ มองซือเยี่ยหานแล้วเอ่ยว่า “เจ้าเก้า ฉันอยากเตือนเธอไว้สักประโยค ในเมื่อฉันยกหลานสาวให้เธอแล้ว จะปล่อยให้เธอเจ็บช้ำน้ำใจไม่ได้ ไม่ว่าจะเป็นเพราะใคร หรือเรื่องอะไรก็ตาม เธอเข้าใจความหมายของฉันใช่ไหม”
ซือเยี่ยหานเข้าใจดีว่าคุณตาห่วงเรื่องอะไร “เข้าใจครับ ผมจะจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย”
หลังจากคุยกับจบ หนูน้อยถังถังก็เสนอตัวขออยู่เป็นเพื่อนคุณตาทวดอย่างมีน้ำใจ
เมื่อเดินพ้นจากห้องแล้ว
เยี่ยหวันหวั่นก็ทนไม่ไหวจึงจับจ้องซือเยี่ยหานแล้วเอ่ยถามขึ้นทันที “โถ่เอ้ย! ซือเยี่ยหาน! คุณทำอะไรกันแน่ ทำไมคุณตาของฉันถึงชอบคุณขนาดนี้ ถึงกับมาอบรมหลานสาวแท้ๆ อย่างฉันยกหนึ่งด้วย!”
ซือเยี่ยหานตอบด้วยสีหน้าที่ไม่เปลี่ยนแปลง “ใช่เหรอ”
เยี่ยหวันเอ่ยอย่างโกรธๆ “ก็ใช่น่ะสิ คุณรู้ไหมว่าคุณตาของฉันมีท่าทีแบบไหนกับพ่อของฉัน พอเอามาเทียบกับท่าทีที่มีกับคุณแล้ว คุณจะได้รู้ว่าอะไรคือไม่มีการเปรียบเทียบไม่เกิดอันตราย
ถ้าพ่อฉันรู้ว่าคุณตาดีกับคุณขนาดนี้ คิดว่าคงโมโหตายแน่! น่าแปลก! ทำไมคุณตาฉันถึงถูกชะตากับคุณขนาดนี้กันนะ”
ซือเยี่ยหานตอบเรียบๆ “คงจะเป็น…พ่อพึ่งพาบารมีลูกน่ะ”
เยี่ยหวันหวั่นมองซือเยี่ยหานพูดคำว่า ‘พ่อพึ่งพาบารมีลูก’ ออกมา ก็แทบจะสำลักแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี