บทที่ 2425 ไม่เป็นไร จะให้นายได้สมใจ
เยี่ยหวันหวั่นที่อยู่ด้านข้างทอดถอนใจด้วยความชื่นชม
ดูสิ! ดูอีคิวของลูกชายเธอ!
ตอนแรกเธอยังกังวลอยู่ว่าถ้าทางด้านพ่อแม่รู้เรื่องถังถังถูกตระกูลอินลักพาตัวไป โวยวายแล้วจะจัดการยังไง แต่ตอนนี้ดูเหมือนไม่จำเป็นต้องกังวลสักนิดเลยจริงๆ
เยี่ยหวันหวั่นแอบยกนิ้วโป้งให้หนูน้อยถังถัง
ถังถังลูกรักของฉันช่างร้ายกาจจริงๆ!
หนูน้อยถังถังเห็นแม่ชมตัวเอง ดวงตาที่สุกสกาวเหมือนดาวก็พลันเต็มไปด้วยความดีใจ
ถังถังบอกลาพ่อแม่ จากนั้นก็จับมืออินเยวี่ยหรง แล้วสาวเท้าก้าวออกประตูไป
“คุณย่า พวกเรารีบกลับกันเถอะครับ ผมหิวแล้ว…”
“ได้” อินเยวี่ยหรงถูกพ่อหนูจูงมือเดินไปทีละก้าวๆ
เธอไม่เคยยอมรับ และไม่เคยคาดหวังกับคำว่าครอบครัวเลย แต่ว่า เด็กคนนี้ กลับใช้มือน้อยๆ ฉุดดึงเธอเข้าสู่ความอบอุ่นที่เคยวาดหวังแต่ร้องขอไม่ได้
“ผมอยากกินซี่โครงเปรี้ยว หวานที่คุณย่าทำครับ” ถังถังพูด
“ได้” อินเยวี่ยหรงพยักหน้า
“คุณย่าผมอยากกินถังหูลู่…แล้วก็เนื้อตุ๋นน้ำแดงด้วย” ถังถังเอ่ยเจื้อยแจ้ว
ภายใต้สายตาของเยี่ยหวันหวั่นและซือเยี่ยหาน หนึ่งเด็กหนึ่งผู้ใหญ่สองคนย่าหลานก็ออกจากวิลล่าไปแบบนี้
ครั้งแรก เป็นอินเยวี่ยหรงฝืนรั้งตัวถังถังไว้ แต่ครั้งนี้ ถังถังยินดีที่จะกลับบ้านไปกับอินเยวี่ยหรงจริงๆ
ผ่านไปครู่หนึ่ง เยี่ยหวันหวั่นมองซือเยี่ยหานที่อยู่ข้างๆ ฝ่ายซือเยี่ยหานก็คล้ายจะขบคิดอะไรอยู่
เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยถาม “ทำไมเหรอ”
ซือเยี่ยหานตอบไปตามตรง “คิดเรื่องบางอย่างอยู่”
“อืม…คุณสมควรคิดให้ดีจริงๆ นั่นแหละว่าเพราะอะไรแม่คุณถึงเห็นถังถังเป็นสมบัติ แต่เห็นคุณเป็นต้นหญ้า” เยี่ยหวันหวั่นถอนหายใจ ด้วยสีหน้าจนปัญญาอย่างมาก
ซือเยี่ยหานเงียบไปแล้ว…
….
“คุณย่าครับ ไหนๆ พวกเราก็มาแล้ว ไปเดินเที่ยวกันเถอะครับ”
พอออกจากวิลล่า ถังถังก็เงยหน้าขึ้น แล้วเอ่ยกับอินเยวี่ยหรง
บนถนนใหญ่ในตรอกเล็กๆ มีผู้คนสัญจรไปมา ไม่รู้ว่านานแค่ไหนแล้วที่อินเยวี่ยหรงไม่ได้สัมผัสความอิ่มเอมแบบนี้ ดูเหมือนว่านี่สิถึงจะเป็นชีวิต ชีวิตที่ขาดหายไป
“คุณย่าอุ้มๆ…ถังถังเหนื่อยแล้ว…”
ถังถังกางสองแขนยื่นไปทางอินเยวี่ยหรง
ในเวลานี้ อินเยวี่ยหรงมองเด็กชายตัวน้อยที่อยู่ตรงหน้าอย่างลึกซึ้งแวบหนึ่ง มุมปากยกขึ้นนิดๆ เจือด้วยความอบอุ่นสายหนึ่งที่ไม่เคยมีมาก่อน จากนั้นก็ค่อยๆ โน้มตัวลงไป อุ้มถังถังไว้แน่นในอ้อมแขน
….
ไม่นาน อินเหิงก็ถูกนำตัวไปสอบสวนที่สภาตุลาการ
ระหว่างพิจารณาคดี อินเหิงปฏิเสธไม่ยอมรับข้อกล่าวหา พร้อมทั้งโยนความผิดทั้งหมดไปให้คนรับใช้อย่างอาจง
อาจงคนนั้นก็เป็นคนไม่มีสมองคนหนึ่ง ตอนนั้นไม่ได้เก็บหลักฐานอะไรไว้เลย จึงไม่สามารถยืนยันได้ว่าเป็นอินเหิงที่ให้บัญชีเขามา
เพราะอินเหิงสู้ตายปฏิเสธอย่างสุดชีวิต ทำให้การพิจารณาคดีเข้าสู่ช่วงติดขัด
ถ้าหากว่าไม่สามารถตัดสินโทษอินเหิงได้ในระยะเวลาที่กำหนด แบบนั้นอินเหิงก็จะถูกปล่อยตัว
ได้เลย ไม่ยอมรับก็ไม่ยอมรับสิ ไม่เป็นไร จะให้นายได้สมใจ
อินเหิงไม่ยอมรับข้อกล่าวหา อี้หลิงจวินจึงส่งตัวเขาคืนให้ซือเยี่ยหานอีกครั้ง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี