บทที่ 2429 น้องเขย ฉันจะช่วยเป็นพ่องานให้นาย
หลังจบการประชุม เยี่ยหวันหวั่นและซือเยี่ยหานก็ได้เชิญอี้หลิงจวินไปกินข้าวด้วยกันหนึ่งมื้อ ถือเป็นการเลี้ยงอำลา
ตอนแรกเตรียมจะกลับกันวันพรุ่งนี้ แต่กลับมีข่าวมาจากทางเมืองอวิ๋น เพราะเยี่ยหวันหวั่นและถังถังหายมานานเกินไปแล้ว เนี่ยอู๋หมิงจึงปิดบังไม่อยู่จริงๆ พ่อแม่ต่างก็รู้เรื่องที่พวกเธอมาเมืองเทียนสุ่ยแล้ว
ดังนั้นครอบครัวสามคนจึงเดินทางกลับเมืองอวิ๋น
หลังจากถึงเมืองอวิ๋นแล้ว ซือเยี่ยหานก็พาเยี่ยหวันหวั่นและถังถังไปเยี่ยมคารวะคุณตาก่อนเป็นอันดับแรก บอกเล่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นในช่วงที่ผ่านมาต่อผู้อาวุโสอย่างชัดเจนก่อนเป็นเรื่องแรก
ความจริงได้รับการพิสูจน์แล้วว่า การตัดสินใจครั้งนี้ของซือเยี่ยหานถูกต้องแล้ว
“เอาละ ฉันเข้าใจทุกอย่างแล้ว จุดประสงค์ที่พวกเธอมาหาฉันในวันนี้ ฉันก็รู้แล้ว ทางฝั่งพ่อแม่หลาน ตาจะไปเจอเพื่อหลานสักครั้งแล้วกัน!”
“ขอบคุณค่ะคุณตา คุณตาดีที่สุดเลย!” เยี่ยหวันหวั่นกอดแขนผู้เป็นตาด้วยความดีใจ
“ใช่แล้ว คุณตาคะ เรื่องซือเซี่ยคุณตาไม่ต้องห่วงนะคะ โชคดีที่ตอนนั้นขวางเขาไว้ได้ทัน เลยไม่ได้ส่งผลกระทบอะไรใหญ่โตเกินไป เขาถูกขังไว้สักระยะก็คงถูกปล่อยออกมาแล้ว เพียงแต่จะถูกเนรเทศออกจากรัฐอิสระไป”
“รักษาชีวิตไว้ได้ก็ถือว่าไม่เลวแล้ว” ผู้เป็นตาถอนหายใจ
อีกอย่าง ระยะเวลาที่เซี่ยเซี่ยอยู่ที่จีนยาวนานกว่าที่รัฐอิสระ เลยเหมาะจะใช้ชีวิตที่จีนมากกว่าจริงๆ
พูดคุยกับคุณตาอยู่พักหนึ่ง เนี่ยอู๋หมิงก็รีบร้อนมารับตัวพวกเธอแล้ว
“น้องสาว! ในที่สุดพวกแกก็กลับมาแล้ว!” เนี่ยอู๋หมิงพูดพลางวิ่งเข้าไปหาถังถัง มองสำรวจขึ้นๆ ลงๆ “ค่อยยังชั่ว! ท่านบรรพบุรุษน้อยไม่เป็นไรก็โอเคแล้ว!”
พอพูดจบ ก็มองไปมองมาแต่กลับรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดแปลกไป จึงยื่นมือออกไปบีบแก้มพ่อหนู “ถังถังทำไมลุงดูแล้วเหมือนอ้วนขึ้นเลยล่ะ ไม่ใช่ว่าถูกลักพาตัวไปหรอกเหรอ ลุงนึกว่าจะผอมลงไปหนึ่งรอบตัวซะอีก! ทำไมหน้าถึงกลมบ็อกแทนล่ะ”
ถังถังปัดมือเนี่ยอู๋หมิงออกด้วยความรังเกียจ แล้วเอ่ยอย่างชัดถ้อยชัดคำ “ระวังคำพูดของลุงด้วย!”
เมื่อเนี่ยอู๋หมิงบีบแก้มน้อยๆ จนพอใจแล้ว จึงไม่กล้าแกล้งตายอีกต่อไป จากนั้นก็มองไปที่ซือเยี่ยหานต่อ “น้องเขย เรื่องครั้งนี้ต้องขอบใจนายมากจริงๆ หลิงเหมี่ยวยังลงจากเตียงไม่ได้ ฉันจะเป็นตัวแทนเธอขอบคุณนายกับอู๋โยวเอง!”
ซือเยี่ยหานตอบสั้นๆ “เป็นเรื่องที่ควรทำอยู่แล้ว”
เนี่ยอู๋หมิงตบๆ อกแล้วเอ่ยว่า “น้องเขยนายวางใจเถอะ เรื่องงานแต่งของนายกับน้องสาวฉันรับผิดชอบเอง ฉันจะอยู่ฝั่งพวกนายอย่างถึงที่สุดแน่นอน! ฉันจะช่วยกล่อมพ่อแม่ให้นาย การจัดงานแต่งฉันจะช่วยจัดให้นายด้วย พอถึงวันแต่งฉันจะช่วยเป็นพ่องานให้นาย ดูสิว่าจะมีใครกล้ามาขัดขวางการเข้าหอของนายไหม ฉันจะช่วยเฝ้าหน้าห้องหอให้นายด้วย ถ้ามีใครกล้ามารบกวน ฉันจะหักขามันซะ นายแค่แต่งงานกับน้องสาวกับฉันอย่างมีความสุขก็พอ!”
ดวงตาของซือเยี่ยหานฉายแววขบขันแวบหนึ่ง “ขอบใจมาก”
เยี่ยหวันหวั่นฟังแล้วนึกหงุดหงิด “นี่! พี่ชักไปไกลขึ้นเรื่อยๆ แล้วนะ! ไม่สนใจคนในบ้านแต่ไปช่วยคนนอกงั้นเหรอ จริงๆ แล้วพี่เป็นพี่ชายของใครกันแน่”
เนี่ยอู๋หมิงเอ่ยด้วยสีหน้าเห็นด้วย “น้องสาว ดูคำพูดนี้ของแกสิ! อะไรที่เรียกว่าเข้าข้างคนนอกกัน! ทุกคนเป็นครอบครัวเดียวกันไม่ใช่เหรอ! อีกอย่างนี่ฉันไม่ได้ช่วยแกอยู่รึไง หรือว่าแกไม่อยากแต่งงานน้องเขยอย่างราบรื่นกันล่ะ ฉันอำนวยความสะดวกให้ในระดับห้าดาวเชียวนะ แถมไม่เรียกเก็บเงินแกด้วย!”
เยี่ยหวันหวั่นเถียงไม่ออกแล้ว “พี่ชนะแล้ว!”
ผ่านไปครึ่งชั่วโมง รถยนต์ก็เคลื่อนมาถึงบ้านตระกูลเนี่ยแล้ว
หนูน้อยถังถังหลับตั้งแต่อยู่บนรถ เยี่ยหวันหวั่นจึงอุ้มเขาขึ้นไปนอนบนห้องก่อน จากนั้นค่อยลงมาข้างล่าง
ในห้องรับแขกชั้นล่าง เยี่ยหวันหวั่น ซือเยี่ยหาน เนี่ยอู๋หมิง คุณตา และพ่อแม่ต่างก็อยู่กันครบ
นายหญิงเนี่ยและเนี่ยไฮว่หลี่ต่างก็มองเยี่ยหวันหวั่นกับซือเยี่ยหานอย่างไม่สบอารมณ์ แต่เนื่องจากมีผู้เป็นพ่ออยู่ด้วย ดังนั้นจึงไม่สามารถระเบิดอารมณ์ออกมาได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี