เยี่ยหวันหวั่นเพิ่งจะยกถ้วยยาออกไปได้ไม่นาน เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นกลางห้องนอนอันเงียบสงัดอีกครั้ง
ซือเยี่ยหานนิ่งงันไปสองสามวินาที ก่อนจะรับสาย “ฮัลโหล”
“ไม่มีอะไร เมื่อครู่สัญญาณไม่ดี”
ฟังคนทางปลายสายพูดอยู่ครู่หนึ่ง ซือเยี่ยหานก็พูดต่อ “ขอโทษด้วย เกิดอุบัติเหตุนิดหน่อย เรื่องการเจรจาเกรงว่าคงต้องเลื่อนไปหนึ่งเดือน”
“ครับ”
“ความเสียหายและผลที่ตามมาทั้งหมด ซือกรุ๊ปจะรับผิดชอบเอง”
……
กลางดึก ณ คฤหาสน์หรูแห่งหนึ่งในเมืองหลวง
“โอ๊ะโอยยย…เจ็บ! เจ็บโว้ย! เจ็บจะตายอยู่แล้ว! เบาหน่อยสิว่ะ! พวกนายอยากให้ฉันตายหรือไง!”
ชายหนุ่มแหกปากโอดร้องครางครวญระงม ดังก้องไปทั่วทั้งคฤหาสน์ เหล่าคนใช้ต่างพากันตัวสั่นงันงก ไม่กล้าส่งเสียงดัง
ภายในห้องนอน เห็นเพียงชายหนุ่มผิวนุ่มละเอียดคนหนึ่งกำลังนอนโอดครวญฟุบอยู่บนเตียง แผ่นหลังของชายหนุ่มถูกตีจนเนื้อแตกยับ มีเลือดไหลซิบน่าสยดสยอง
“หมอ อาการของลูกชายฉันเป็นอย่างไรบ้าง?” ซือหมิงหลี่หน้านิ่งดั่งสายน้ำ ซักถามอย่างประหม่า
ทางด้านศาลกฎหมายเขาได้ยัดเงินไปแล้ว ทว่าคนพวกนั้นไม่กล้าทำอะไรชัดเจนเกินไป ออมน้ำหนักมือไปเพียงสองสามส่วนเท่านั้น
คุณหมอที่อยู่ด้านข้างเอ่ยไปด้วยความลำบากใจ “คือว่า…บาดแผลที่แผ่นหลังของคุณชายอี้เจี๋ยเป็นเพียงบาดแผลภายนอกเท่านั้น นับว่ายังอาการดี ใช้เวลารักษาสักหน่อยก็จะดีขึ้น แต่ว่าน่องขาขวาบาดเจ็บไปถึงกระดูก เกรงว่า…”
“เกรงว่าอะไร?” ซือหมิงหลี่แววตาดุดัน
คุณหมอแข็งใจเอ่ยตอบ “เกรงว่า…จะตกอยู่ในสภาพทุพพลภาพถาวร…กระทบต่อการเดิน…”
“นายว่าอะไรนะ! พิการอย่างนั้นเหรอ!” ซือหมิงหลี่ตบโต๊ะดังปังลุกขึ้นยืน
นี่ไม่ได้หมายความว่าอี้เจี๋ยต้องกลายเป็นคนพิการหรอกเหรอ?
“ยัยผู้หญิงชั่วสกุลเยี่ยคนนั้น! ฉันไม่ปล่อยให้แกได้ตายดีแน่! ! !” ซือหมิงหลี่ตะโกนเสียงโกรธเกรี้ยว
“อะไรนะ? นายแม่งหมายความว่าไง? นายมันหมอจอมปลอม! พูดได้ไงว่าฉันจะขาพิการ? ต่อไปฉันต้องกลายเป็นคนพิการงั้นเหรอ?” ซืออี้เจี๋ยที่นอนอยู่บนเตียงร้องโวยวายด้วยความโกรธ
“คุณชายอี้เจี๋ยอย่าเพิ่งขยับตัวครับ แผลบนตัวของคุณเพิ่งจะเย็บเสร็จ ห้ามขยับเขยื้อนเด็ดขาด!” คุณหมอรีบห้าม
“พอแล้ว นายออกไปได้!” ซือหมิงหลี่กล่าวด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
“ครับ…ครับ…” คุณหมอและคนใช้ในห้องทั้งหมดต่างรีบถอยออกไปตามความปรารถนาที่อยากออกไปใจจะขาด
“ป๊า สรุปแล้วนังตัวดีคนไหน! ใช่ยัยผู้หญิงข้างกายซือเยี่ยหานคนนั้นไหม? ผมจะต้องตีขาสองข้างของยัยนั่นให้หักให้ได้! ผมจะทำให้ยัยนั่นไม่ได้ตายดี! นังสารเลว! ป๊า ทำไมถึงมาเสียท่าให้กับแค่ผู้หญิงคนเดียว แล้วยังพาผมมาซวยด้วยแบบนี้อีก!”
ซืออี้เจี๋ยได้ยินว่าตัวเองจะต้องเสียขาไป โมโหแทบคลั่ง ตะโกนลั่นพูดจาอะไรไม่ได้คิด
“พอได้แล้ว แกหุบปากให้ฉันเดี๋ยวนี้!” ซือหมิงหลี่ถลึงตาใส่ลูกชายคนโตที่แหกปากโวยวาย
ลูกชายคนโตของเขาต้องกลายเป็นคนพิการเพราะผู้หญิงคนเดียว แล้วเขาจะยังทนกลั้นความโกรธไว้ได้อีกเหรอ?
แต่ว่ากล้ำกลืนไม่ลงจะมีประโยชน์อะไร?
หลังจากแผนการลอบสังหารครั้งนี้ล้มเหลว ก็ไม่มีโอกาสดีๆ อีก ต่อไปตระกูลซือจะต้องเพิ่มการป้องกันอย่างเข้มงวดแน่ อีกทั้งสอบสวนเรื่องนี้อย่างละเอียด
เพื่อไม่ให้ความลับถูกเปิดเผย ในช่วงเวลาอันสั้นนี้พวกเขาไม่สามารถทำอะไรบุ่มบ่ามได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี