แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 449

สรุปบท บทที่ 449 ที่แท้ก็ฝีมือนายสร้างความวุ่นวาย / บทที่ 450 รักษาโรคช้าเหมือนสาวไหม: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี

ตอน บทที่ 449 ที่แท้ก็ฝีมือนายสร้างความวุ่นวาย / บทที่ 450 รักษาโรคช้าเหมือนสาวไหม จาก แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง

บทที่ 449 ที่แท้ก็ฝีมือนายสร้างความวุ่นวาย / บทที่ 450 รักษาโรคช้าเหมือนสาวไหม คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายจีนปัจจุบัน แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี ที่เขียนโดย Internet เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย

บทที่ 449 ที่แท้ก็ฝีมือนายสร้างความวุ่นวาย / บทที่ 450 รักษาโรคช้าเหมือนสาวไหม
Ink Stone_Romance
บทที่ 449 ที่แท้ก็ฝีมือนายสร้างความวุ่นวาย

“อารมณ์ของคุณชายกง ผม…ผมจะไปกล้าได้ไง!” ผู้ช่วยบ่นอย่างขลาดกลัว

“ไร้ประโยชน์!” โจวเหวินปินโมโหจนเดินฟึดฟัดอยู่ในห้อง

ผู้ช่วยก้มหน้าคอตก ในใจแอบวิจารณ์ กล้าแต่ด่าฉันคนเดียว เก่งจริงก็ไปด่ากงซวี่ดูสิ?

ด้านในห้องนอน กงซวี่นอนอยู่บนโซฟา กำลังคุยสัพเพเหระกับเพื่อนในกลุ่มวีแชท

[กงซวี่: สหายทั้งหลาย อย่าลืมช่วยฉันแชร์ด้วยนะ! ฉันจะต้องตามหาเธอคนนั้นให้เจอให้ได้!]

[จ้าวหมิงเจ๋อ: แชร์แล้วพี่ซวี่!]

[อันอวี่เฟิง: เป็นสาวสวยขนาดไหนกันแน่ ถึงใช้ผลไม้เชื่อมกล่องเดียวตกวิญญาณของคุณชายกงของพวกเราไปได้!]

[กงซวี่: สวยเหมือนนางฟ้าเลย!]

[อันอวี่เฟิง: โม้เปล่า สวยกว่าเฉิงม่านนีอีกเหรอ]

[กงซวี่: คนละระดับเลย ผลไม้เชื่อมน้อยของฉัน ใบหน้าสวยบริสุทธิ์ซะฉันตกใจขวัญหนีดีฝ่อหมด!]

[โม่เฟย: ตกใจขวัญหนีดีฝ่อบ้าอะไร…ครูภาษาจีนสอนนายมายังไงวะ!]

[กงซวี่: ยังไงก็ความหมายนั้นแหละ ผลไม้เชื่อมน้อยของฉันไม่ใช่แค่หน้าตาสวย รอยยิ้มยังหวานกว่าผลไม้เชื่อมอีก! ฉันรู้สึกว่าครั้งนี้ใจสั่นจริงๆ! วินาทีที่เธอยิ้มให้ฉัน หัวใจฉันนี่เต้นรัวมาก!]

คนในกลุ่มวีแชทต่างหมดคำจะพูดกันเป็นแถว….

[ถังซิงหั่ว: เจ๋งอะกงซวี่! ฉันนึกว่านายจะเงียบหายไปเลยหลังจากโดนถล่มด่ายับ ที่ไหนได้กลับมายิ่งใหญ่ขนาดนี้เลย! คนในวงการคงมีแต่นายคนเดียวที่กล้าเล่นแบบนี้!]

[กงซวี่: โอ้ย ฉันก็ประหม่าจะตายไหมล่ะ ถ้าอยู่ในวงการไม่ได้ คงได้แต่กลับบ้านไปสืบทอดมรดกหมื่นล้านแล้วละ!]

[ถังซิงหั่ว: … ]

[โม่เฟย: … ]

[อังอวี่เฟิง: …พวกเรารุมเขาให้ตาย!]

ดารากลุ่มหนึ่งกำลังซุบซิบกันในกลุ่ม หานเซี่ยนอวี่ซึ่งไม่ตอบอยู่นานพิมพ์มาหนึ่งประโยคอย่างที่เห็นได้ยาก…

[หานเซี่ยนอวี่: ร้านขนมแคนดี้? อยู่ใต้คอนโดฉันนี่! ถึงว่าทำไมถึงมีคนมากันล้นหลามขนาดนี้! ที่แท้ก็เป็นฝีมือนายสร้างความวุ่นวาย!]

[กงซวี่: เฮ้ย พี่อวี่ๆๆ ร้านนั้นอยู่ใต้คอนโดพี่จริงเหรอ? งั้นพี่เคยเห็นผู้หญิงคนนั้นที่ผมพูดถึงหรือเปล่า?]

กงซวี่พิมพ์พลางส่งภาพเหมือนที่ตัวเองวาดไปให้ แล้วยังส่งข้อความเสียงพูดกับหานเซี่ยนอวี่ ‘สวยมากเหมือนนางฟ้า! พี่อยู่ละแวกนั้น ต้องพอจะจำเธอได้แน่!’

หานเซี่ยนอวี่กระตุกยิ้มมุมปากดูภาพเหมือนฝีมือการวาดระดับอนุบาลนั่น จากนั้นส่งข้อความเสียงกลับไป ‘ขอโทษที ไม่เคยเห็น’

……

เวลานี้เอง มีเสียงเคาะประตูรัวๆ ดังขึ้น ขัดจังหวะการคุยติดลมของกงซวี่

“เฮ้ กงซวี่ยุ่งอยู่ไหม?” โจวเหวินปินถามด้วยสีหน้าเกรงใจอยู่บ้าง แตกต่างกับท่าทางตอนอยู่ต่อหน้าผู้ช่วยราวกับเป็นคนละคน

“ทำไม มีธุระเหรอ?” ยังตามหาผลไม้เชื่อมน้อยของตัวเองไม่เจอ กงซวี่จึงอารมณ์ไม่ค่อยดี

“นี่ กงซวี่ ถ้านายอยากกินขนมหวาน ก็ให้ผู้ช่วยไปซื้อให้ได้นี่ ทำไมต้องเสี่ยงไปด้วยตัวเอง ถ้าเจอคนมีเจตนารู้ตัวตนของนาย แล้วตั้งใจใช้แผนเข้ามาตีสนิท…” โจวเหวินปินกล่าวเตือนโดยใช้สิ่งล่อใจเป็นลำดับ

กงซวี่กลอกตาใส่ไปทีหนึ่ง “ถ้าผลไม้เชื่อมน้อยมีเจตนาอยากใกล้ชิดฉัน ฉันฝันไปก็ยังตื่นขึ้นมาได้!”

โจวเหวินปินถูกสวน พูดไม่ออกทันที

เยี่ยหวันหวั่นในเวลานี้ไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นในโลกอินเทอร์เน็ตเลย ถือถุงขนมเดินเข้าไป พลันเอ่ยถามอาการของซือเยี่ยหานเป็นสิ่งแรก

สวี่อี้เห็นเยี่ยหวันหวั่นกลับมาก็เหมือนเห็นที่พึ่งในชีวิต รู้สึกสบายใจอย่างบอกไม่ถูก รีบตอบไปว่า “อาการของนายท่านวันนี้…ทรงๆ อยู่ครับ เมื่อเช้าตอนลุกจากเก้าอี้มีวิงเวียนเล็กน้อย กลางวันทานยาเสร็จไปไม่นานก็อาเจียน จากนั้นก็ทานใหม่อีกครั้ง ช่วงบ่ายที่คุณกำชับให้ทานยังดีหน่อย ไม่ได้อาเจียนอีก…”

สวี่อี้พูดไป ก่อนจะเอ่ยต่อด้วยสีหน้าเครียดเล็กน้อย “ส่วนเรื่องอื่น วันนี้คุณหญิงใหญ่เชิญหมอตะวันตกท่านหนึ่งมาตรวจอาการให้คุณชายเก้าครับ…”

“ผลเป็นไงบ้าง?” แม้จะรู้ผลอยู่แล้ว เยี่ยหวันหวั่นก็ยังถามอย่างร้อนใจ

สวี่อี้ถอนหายใจพร้อมส่ายหน้า “ผลเหมือนกับคุณหมอซุน บอกว่า…นานที่สุด…ก็มีอายุอยู่ได้ครึ่งปีเหมือนกัน…”

สีหน้าเยี่ยหวันหวั่นเคร่งเล็กน้อย ก่อนสูดหายใจลึกเอ่ยไปว่า “อย่าใจร้อน โรคภัยมาเร็วเหมือนภูเขาถล่ม แต่รักษาโรคช้าเหมือนสาวไหม นี่เพิ่งจะไม่กี่วันเอง ค่อยเป็นค่อยไปเถอะ! หมอซุนก็เคยบอกว่าการดูแลรักษาเป็นกระบวนการระยะยาว ใจร้อนไปก็เท่านั้น”

สวี่อี้พยักหน้า ก่อนจะบอกด้วยสีหน้าจริงจัง “คุณหนูหวันหวั่น ไม่ปิดบังคุณนะครับ ตอนนี้ยังมีเรื่องลอบสังหาร…”

“เรื่องอะไร?”

“ข่าวคุณชายเก้าล้มป่วยหนักไม่รู้ว่ารั่วไปได้ยังไง ตอนนี้ในกรุ๊ปมีความเคลื่อนไหวผิดปกติ คุณหญิงใหญ่เป็นห่วงสุขภาพของคุณชายเก้า ไม่ยอมให้เขาเข้าไปแทรกแซงตรวจสอบเรื่องหนอนบ่อนไส้ด้วยตัวเอง” เรื่องนี้สวี่อี้บอกเยี่ยหวันหวั่นอย่างไม่ปิดบัง

สีหน้าเยี่ยหวันหวั่นเยียบเย็น คิดถึงเรื่องในชาติก่อนขึ้นมา

ตอนนั้นก็เหมือนว่าคุณหญิงใหญ่เป็นคนไปสืบหาเรื่องหนอนบ่อนไส้เอง ผลคือตอนที่เงื่อนงำทั้งหมดใกล้จะเชื่อมต่อเข้าด้วยกัน คุณหญิงย่าก็มาด่วนจากไป เบาะแสทุกอย่างจึงขาดกลางคัน

ครั้งนั้นทางตระกูลซือแจ้งว่าคุณหญิงย่าป่วยหนักเสียชีวิต แต่อะไรจะบังเอิญขนาดนี้ เป็นคืนก่อนที่คุณหญิงย่าจะจัดการหนอนบ่อนไส้พอดี การเสียชีวิตของท่านต้องมีส่วนเกี่ยวข้องกับคนที่บงการอยู่เบื้องหลังแน่ๆ…

เมื่อมั่นใจว่าสุขภาพของซือเยี่ยหานแย่ลงเรื่อยๆ คนเหล่านั้นก็ยิ่งไม่เกรงกลัว…

………………………………………………………..