แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 451
Ink Stone_Romance
บทที่ 451 เธอหวานยิ่งกว่าผลไม้เชื่อม
ความจริงซือหมิงหลี่ไม่เพียงพอให้ต้องกลัว ด้วยวิธีการของคุณหญิงย่า การสืบเจอเรื่องเขาทำได้อยู่แล้วไม่ช้าก็เร็ว ที่ตึงมือยังเป็นคนที่บงการเขาอยู่
แต่สำหรับเรื่องคนบงการอยู่เบื้องหลังนี้ แม้แต่เธอก็ยังไม่รู้ว่าเป็นใครกันแน่
“รู้แล้ว ถ้าทางคุณหญิงใหญ่มีข่าวอะไรก็ติดต่อฉันได้ทุกเมื่อนะ” เยี่ยหวันหวั่นบอก
สวี่อี้รีบพยักหน้ารับคำ “ครับ!”
เยี่ยหวันหวั่นได้ยินแล้วคิ้วกระตุกเบาๆ “พ่อบ้านสวี่เชื่อใจฉันขนาดนี้เลย?”
สวี่อี้น่าจะรู้ดีที่สุด สายลับคนนั้นตายไปนานแล้ว เรื่องเหล่านั้นที่เธอรู้ไม่ใช่สิ่งที่สายลับบอกเธอเลย ตามหลักแล้ว เขาควรจะสงสัยว่าแท้จริงแล้วตัวตนของเธอคือใครกันแน่
สวี่อี้เอ่ยด้วยสีหน้าจริงจัง “ผมเชื่อใจคุณหนูหวันหวั่น และเชื่อการมองคนของคุณชายเก้า”
เยี่ยหวันหวั่นหลุดขำ “ไม่เลว เซนส์ของนายดีกว่าคนบางคนมากเลย!”
สวี่อี้รู้ว่าคนที่เยี่ยหวันหวั่นพูดถึงคือใคร จึงกระแอมเบาๆ ตอบว่า “อะแฮ่ม หลิวอิงเขา…แค่มีนิสัยตรงๆ ไปหน่อย…”
เยี่ยหวันหวั่นไม่พูดมากอะไร โบกมือกล่าว “ฉันไปดูนายท่านของนายแล้ว! ยาตอนค่ำต้มเสร็จแล้วใช่ไหม เดี๋ยวฉันเอาไปให้เอง!”
“เสร็จแล้วครับ ผมจะไปยกมาให้!”
ผ่านไปครู่หนึ่ง เยี่ยหวันหวั่นรับถ้วยยามาจากสวี่อี้ เดินขึ้นตึกไปยังห้องนอน
เสียงผลักประตูดังขึ้น
เห็นเพียงซือเยี่ยหานกำลังนั่งเอนกายบนเก้าอี้หวายอยู่ที่ระเบียง บนโต๊ะกลมด้านหน้ามีชากาหนึ่ง หนังสือเล่มหนึ่ง หน้ากระดาษถูกลมราตรีโชยพัดขยับเบาๆ
นานๆ ทีจะได้เห็นซือเยี่ยหานไม่ได้อยู่ในโหมดทำงาน
ไม่รู้ทำไม ซือเยี่ยหานนั่งนิ่งๆ อยู่ตรงนั้นให้ความรู้สึกเหงาหงอยอย่างบอกไม่ถูก จนคล้ายภาพลวงตาที่โลกทั้งใบมีเขาเพียงคนเดียว
เวลาซือเยี่ยหานทำงานราวกับเทพ คิดอุบายวางแผนการ ทุกอย่างอยู่ในแผนและการควบคุมของเขา แต่ตอนนี้เขาหยุดว่างกะทันหัน ก็เหมือนกับคนที่หลงทาง ไม่รู้ว่าตัวเองควรไปทางไหนควรทำอะไร
ผู้ชายคนนี้…
หรือว่านอกจากทำงานแล้วเขาจะไม่มีความสนใจเรื่องอื่น
รักสนุกแอบขี้เกียจไม่ใช่สัญชาตญาณของมนุษย์เหรอ
นานๆ ทีจะได้ใช้โอกาสป่วยพักผ่อนร่างกาย ไม่รู้จักหาความสุขให้ตัวเองบ้างเลย รู้จักแต่นั่งเหม่ออยู่ตรงนั้น!
เยี่ยหวันหวั่นถือถ้วยยาเดินเข้าไปหาด้วยความจนปัญญา “กินยาได้แล้ว”
ได้ยินเสียงของหญิงสาว ชายหนุ่มค่อยๆ เอียงหน้าหันไป ดวงตาลึกล้ำตกลงที่ร่างของเธอ ในที่สุดถึงมองโฟกัสขึ้นมา
ครั้งนี้ ซือเยี่ยหานไม่ต้องให้เยี่ยหวันหวั่นเร่งรัด รับยาจีนสีดำเข้มมาแล้วยกดื่มลงไปหมดในคำเดียว ให้ความร่วมมือดีมาก
เยี่ยหวันหวั่นกลืนน้ำลายลงคอ ตัวเองรู้สึกขมคอแทนเขา
รอจนเขาดื่มหมด เยี่ยหวันหวั่นรีบรับถ้วยยาไปวางบนโต๊ะ จากนั้นหยิบผลไม้เชื่อมเม็ดหนึ่งที่ตนเพิ่งซื้อจากร้านขนมหวานเมื่อครู่มา “อ้าปากเร็ว!”
ซือเยี่ยหานมองเธอแวบหนึ่ง
เยี่ยหวันหวั่นไม่รอให้เขาโต้ตอบ จับผลไม้เชื่อมเม็ดนั้นยัดเข้าปากให้เขาเลย จากนั้นทำหน้าเฝ้ารอมองดูเขา
ได้ยินเสียงดังกึก ผลไม้เชื่อมชนกับฟันที่ปิดสนิทเบาๆ เบียดเข้ากับปลายลิ้น ซือเยี่ยหานรู้สึกแต่ความหอมหวานจากสิ่งที่เธอยัดเข้าปากกะทันหัน เพียงพริบตาก็กลบรสชาติฝาดขมเข้มข้นในปากให้อ่อนลงไป
สังเกตเห็นหว่างคิ้วของเขาผ่อนคลายลงมาก เยี่ยหวันหวั่นทำหน้าภาคภูมิใจรอรับรางวัล “หวานไหม? ฉันตั้งใจไปซื้อผลไม้เชื่อมจากร้านมาให้คุณเลยนะ ต่อไปทุกครั้งเวลาที่คุณกินยาให้กินสักสองสามอัน แบบนี้ก็ไม่ขมแล้ว! อีกอย่างพวกนี้ปลอกเปลือกแล้ว กินง่าย!”
“ไม่ต้องลำบากขนาดนี้” ซือเยี่ยหานเอ่ยปาก
เยี่ยหวันหวั่นกะพริบตาปริบๆ “ไม่ลำบากเลย! ลดความขมลงได้ทำไมต้องทนด้วย?”
ทันทีที่สิ้นเสียง เยี่ยหวันหวั่นรู้สึกแต่ว่าร่างกายถูกแรงดึงเข้าไปโดยพลัน วินาทีถัดมาก็ไปนั่งอยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่มแล้ว เสียงแหบพร่าของเขาแว่วข้างหู “แบบนี้ก็พอ…”
………………………………………………………..
บทที่ 452 เวรกรรมจริงๆ!
อะแฮ่ม…
นี่หมายความว่า…
เธอหวานกว่าผลไม้เชื่อมอย่างนั้นเหรอ?
เยี่ยหวันหวั่นนั่งอยู่ในอ้อมแขนของชายหนุ่ม เอียงศีรษะมองเขาอย่างคาดไม่ถึง ตกใจว่าซือเยี่ยหานมีอีคิวแบบนี้ด้วยเหรอ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี