เยี่ยไป๋ไอ้หมอนี่คงจะเป็นสุนัขจนตรอกแล้วสินะ?
แต่ไม่น่าแปลก ลั่วเฉินไม่ได้บทนี้ไปก็เท่ากับไร้ประโยชน์
เขาพูดไว้แต่แรกแล้ว ขอแค่เขายังอยู่ที่กวงเย่าอีกหนึ่งวัน ไม่ช้าก็เร็วลั่วเฉินจะคลานกลับมาหาเขาเอง!
คิดถึงเรื่องนี้ โจวเหวินปินยิ่งมีความสุข ค่อยๆ เดินเยื้องย่างเข้าไป “เยี่ยไป๋ นายมาทำอะไรที่นี่ ทีมผู้กำกับกำหนดบทหลินลั่วเฉินให้กงซวี่ของเราแล้ว นายวิ่งมาโวยวายที่นี่ จะเสียมารยาทมากเกินไปหน่อยมั้ง!”
ได้ยินโจวเหวินปินพูดจาไร้มารยาททันทีที่มาถึง ใบหน้ากงซวี่ที่อยู่ด้านข้างเย็นเยียบขึ้นมาทันที
เยี่ยหวันหวั่นกลับพาดขา ใช้มือหนึ่งเท้าศีรษะ มองโจวเหวินปินเหมือนจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม “อ้าวเหรอ? กงซวี่ได้บทหลินลั่วเฉินไปงั้นเหรอ ผมไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย”
เวลานี้โจวเหวินปินที่กำลังได้ใจไม่ทันสังเกตเห็นอาการผิดปกติของกงซวี่ เห็นท่าทางไม่ยอมรับความเป็นจริงของเยี่ยไป๋แบบนี้ ก็แสยะยิ้ม “กงซวี่ของพวกเรากำลังยุ่งกับการเตรียมตัวเล่น ‘มังกรผงาด 2’ ไม่มีเวลามารับมือการโวยวายไร้สาระของนายหรอก!”
ลั่วเฉินจบเห่แล้ว เยี่ยไป๋ก็ไม่มีทางเป็นปฏิปักษ์กับเขาได้อีก และยิ่งไร้ประโยชน์สำหรับฉู่หงกวง ส่วนเขากลับมีกงซวี่เทวดาหน้าโง่ที่มีเงินคอยคุ้มครอง เวลานี้ไม่ต้องคอยคิดถึงไอ้หนุ่มไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงนี่แล้ว
โจวเหวินปินพูดจบก็หันไปบอกกับรปภ.ที่คอยอยู่ตรงประตู “ยามล่ะ ยังไม่รีบไล่คนคนนี้ออกไปอีก บริษัทจ้างมาอยู่เฉยๆ เหรอไง? เสียเวลากงซวี่ของเราท่องบท พวกแกไสหัวไปพร้อมกับเขาเลย!”
เวลานี้เอง บรรดารปภ.ไม่ทันจะเคลื่อนไหว กงซวี่ที่อยู่ด้านข้างก็ลุกขึ้นตบโต๊ะแต่งหน้าเสียงดัง ‘ปัง’ ตวาดออกมาอย่างทนไม่ไหว “โจวเหวินปิน หุบปากเดี๋ยวนี้! ใครบอกว่าผมจะเล่นมังกรผงาด 2 ใครบอกว่าผมจะรับบทหลินลั่วเฉิน?”
โจวเหวินปินที่กำลังอวดศักดาอย่างได้ใจ ได้ยินคำนี้เข้าก็พลันนิ่งอึ้ง เหมือนจะไม่เข้าใจความหมายของกงซวี่ “เอ๊ะ…กงซวี่ นายพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง? ไม่ใช่ว่านายให้ฉัน…”
กงซวี่ขมวดคิ้ว ความโอหังเฉพาะตัวของเขาเผยออกมาจากหว่างคิ้ว เสริมให้ใบหน้าที่สว่างไสวอยู่แล้วยิ่งเด่นสะดุดตา “ผมให้พี่ทำอะไร ใครให้พี่ไปรับบทหลินลั่วเฉินโดยพลการ? ลั่วเฉินเป็นคนเล่นบทหลินลั่วเฉินมาตั้งแต่แรก ฝีมือการแสดงก็ดีขนาดนี้ ใครๆ ก็รอการกลับมาของเขา พี่กลับสอดมือเข้ายุ่ง ไปแย่งบทของนักแสดงในบริษัทเดียวกันมา พี่เป็นคนแบบไหนกันแน่ มีความปรองดองอยู่ในใจสักนิดบ้างไหม? ตอนนี้พี่ยังคิดจะเอาน้ำสกปรกมาสาดผมอีก พี่คิดจะทำลายชื่อเสียงผมหรือไง?”
โจวเหวินปินยืนแข็งทื่ออยู่ตรงนั้น ใบหน้าเต็มไปด้วยความงงงวย ถูกคำพูดของกงซวี่ด่าจนเบลอ ต้องตั้งสติอยู่นาน
ผู้ช่วยทั้งสองด้านข้างจ้องมองท่าทางยึดถือคุณธรรมของกงซวี่ด้วยอาการตาโตอ้าปากค้าง
วันนี้กงซวี่…ผีเข้าหรือเปล่า?
แล้วก็ ทำลายชื่อเสียงของเขากับผีน่ะสิ
คุณชายคนนี้แค่ทำลายชื่อเสียงตัวเองก็มากพอแล้ว ยังจะมีใครทำลายชื่อเสียงเขาได้อีก?
อย่าพูดถึงคนอื่นเลย แม้แต่เยี่ยหวันหวั่นที่อยู่ด้านข้าง มุมปากยังกระตุกยิ้มขึ้นเล็กน้อย
ใครบอกว่าฝีมือการแสดงของกงซวี่ห่วยแตก?
ฝีมือการแสดงของหมอนี่…ดีมากเลยชัดๆ…
ถ้าหากไม่รู้อะไร คงจะเชื่อว่าเขาเป็นหนุ่มรักความยุติธรรมเข้าจริงๆ!
เนิ่นนานกว่าโจวเหวินปินจะตั้งสติได้ ในขณะเดียวกันก็รู้สึกตัวแล้วว่ามีบางอย่างผิดปกติ จึงเปลี่ยนสีหน้ามองไปที่กงซวี่ “กงซวี่ นี่มันเรื่องอะไรกันแน่ ก่อนหน้านี้พวกเราคุยกันแล้วไม่ใช่เหรอ นายบอกว่าจะรับบทหลินลั่วเฉินให้ได้ ฉันถึงได้…”
………………………………………………….
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี