แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 479

เห็นซือเซี่ยนั่งนิ่งไม่ขยับอยู่ตรงนั้น เยี่ยหวันหวั่นกล่าวทวงอย่างชอบธรรม “สามสิบหยวนไม่ใช่เงินหรือไง? อาเก้าของนายนาทีหลายร้อยล้านไม่เห็นจะพูดอะไร! รีบพับเร็ว!”

พูดจบก็ส่งหนึ่งในกองกระดาษพับดาวสีฟ้าไปให้

ซือเซี่ยมองกระดาษพับดาวสีชมพูวาววับในมือของเยี่ยหวันหวั่น สูดลมหายใจลึกแล้วรับมาอย่างช้าๆ

สรุปว่าเขามาทำอะไรเนี่ย…

คนที่พับได้ดีที่สุดคือซือเยี่ยหาน ทุกมุมของดาวดวงน้อยสมบูรณ์แบบราวกับงานศิลปะ ถัดมาคือเยี่ยหวันหวั่นระดับคนธรรมดา อันดับสุดท้ายคือดาวที่ซือเซี่ยพับ ขรุขระเป็นหลุม หลุดหลวมกระจัดกระจาย…

ซือเยี่ยหานใช้กระดาษพับดาวสีชมพู ซือเซี่ยใช้สีฟ้า เยี่ยหวันหวั่นใช้สีเหลือง คนทั้งสามแบ่งงานช่วยกันทำ กระทั่งพับดาวกระดาษครบหนึ่งร้อยห้าสิบดวงแล้ว เยี่ยหวันหวั่นดีใจรีบเรียกพนักงานมา

“พับเสร็จแล้ว!”

“คุณลูกค้า พวกคุณพับได้ดูดีจริงๆ!” พนักงานเห็นดาวกระดาษสองถุงสีชมพูและสีเหลืองนั้น อดจะกล่าวชมไม่ได้ เพียงแต่เมื่อเห็นถุงของซือเซี่ยสีหน้าพลันชะงักค้างอย่างเห็นได้ชัด

เยี่ยหวันหวั่นเองความจริงเห็นแล้วก็ทนไม่ไหวเหมือนกัน เอ่ยถาม “ดาวที่พับสีฟ้าถุงนี้ค่อนข้างแย่ จะใช้ได้ไหม?”

ซือเซี่ยกำลังนั่งนวดนิ้วมือที่ปวดเมื่อย ได้ยินคำพูดนี้ของเยี่ยหวันหวั่นหน้าดำเครียดขึ้นมา มารังเกียจว่าที่เขาพับนั้นแย่เหรอ!

พนักงานกระแอมเสียงเอ่ยตอบ “เอ่อ ไม่เป็นไร ล้วนใช้กระดาษทำ จำนวนครบก็ใช้ได้แล้วค่ะ”

ได้ยินพนักงานพูดเช่นนี้ สีหน้าของซือเซี่ยจึงดูดีขึ้นมาหลายส่วน

กว่าจะพับได้มากขนาดนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายหากว่ายังใช้ไม่ได้ เขาจะรื้อร้านนี้ทิ้งไปเลยจริงๆ

พนักงานพูดแล้ว ก็จะเก็บดาวกระดาษสามถุงไป เยี่ยหวันหวั่นดึงเก็บกลับมาอย่างลังเล “เดี๋ยวก่อน!”

“คุณหนู ยังมีอะไรไหม?” พนักงานถาม

เยี่ยหวันหวั่นคิดแล้วก็เอ่ยว่า “หนึ่งร้อยห้าสิบดวงใช้ได้สามสิบหยวน งั้นห้าสิบดวงก็ใช้เงินสิบหยวนได้ใช่ไหม?”

“ใช่ค่ะ”

“อ้อ งั้นเอาแบบนี้…” เยี่ยหวันหวั่นเก็บถุงดาวกระดาษสีชมพูที่ซือเยี่ยหานพับไว้ มองพนักงานพลางกล่าว “ถุงนี้ไม่แลกแล้ว ใช้แค่สองถุงนั้น แลกให้ฉันยี่สิบหยวนก็พอ!”

“ตกลง!” พนักงานเก็บถุงดาวกระดาษไปแค่สองถุงตามที่บอก

หลังจากพนักงานไปแล้ว ซือเยี่ยหานมองเยี่ยหวันหวั่นพลันเอ่ย “ทำไมไม่ใช้ถุงนี้ล่ะ?”

เยี่ยหวันหวั่นประคองดาวกระดาษสีชมพูถุงนั้นแล้ว ยิ้มเริงร่าเป็นดอกไม้บานพลางกล่าว “นี่คือดาวกระดาษที่ประธานบริหารซือกรุ๊ป หัวหน้าตระกูลซือพับด้วยตัวเองเลยนะ! จู่ๆ ก็ตัดใจขายไม่ลง! ฉันจะเก็บไว้เป็นที่ระลึก!”

ดาวกระดาษที่ปีศาจร้ายพับ มันหายากมากเลยนะจะบอกให้

ซือเซี่ยหมดคำจะพูด

งั้นของที่ฉันพับก็ขายได้ตามสบายสินะ?

กระทั่งวนมาถึงโต๊ะของพวกเขาแล้ว ซือเซี่ยแทบจะถูกทารุณตายอยู่แล้ว

ในร้านคนจองเต็มทุกโต๊ะ บรรยากาศด้านในอบอวลไปด้วยกลิ่นหอมของอาหาร บนโต๊ะประดับประดาด้วยดอกไม้สด กลางร้านยังมีคนกำลังเล่นเปียโน บรรยากาศไม่เลวเลย

เวลานี้ บนเวทีพิธีกรหญิงหนึ่งคนและสามีภรรยาหนึ่งคู่ ดูคล้ายกำลังเล่นเกมกันอยู่

เยี่ยหวันหวั่นสั่งอาหารเสร็จอย่างรวดเร็ว ขณะที่กำลังรออาหาร ก็เอามือเท้าคางมองไปบนเวที “นี่คือเกมอะไรเหรอ?”

พนักงานด้านข้างที่กำลังรินน้ำให้พวกเขาอยู่จึงอธิบาย “เกมนี้เรียกว่าเกมทายใจค่ะ กติกาก็คือพิธีกรสุ่มเลือกกลุ่มสิ่งของ 10 ชุดด้วยคอมพิวเตอร์ ทุกกลุ่มอย่างละสองรายการ แสดงบนหน้าจอใหญ่ ฝ่ายหญิงจะเลือกหนึ่งในสองรายกาย แล้วให้ฝ่ายชายเดาว่าฝ่ายหญิงเลือกอะไร มีโอกาสทั้งสิ้นสิบครั้ง คู่ที่ได้คะแนนมากที่สุดในคืนนี้จะได้รางวัลไป!”

………………………………………………………..

บทที่ 480 รางวัลใหญ่หนึ่งรายการ

เยี่ยหวันหวั่นตาเป็นประกาย “น่าสนุกจังเลย!”

ซือเซี่ยมองไปบนเวทีอย่างไม่สนใจ “น่าเบื่อ!”