ใบหน้าสูงส่งเย็นชาของชายหนุ่มอยู่ในระยะห่างที่ลมหายใจรดกัน ริมฝีปากบางที่เย็นเล็กน้อยประกบลงบนริมฝีปากเธอ อากาศเย็นถูกเขายึดครองไปในพริบตา…
ทุกอย่างเกิดขึ้นในเวลาเพียงหนึ่งวินาทีเท่านั้น
ตอนที่เยี่ยหวันหวั่นรู้สึกตัวว่าตัวเองถูกยึดครองริมฝีปาก ทั่วทั้งร่างอึ้งงัน ท่ามกลางความมืด ดวงตาทั้งสองเบิกกว้างเพราะความตื่นตกใจ
หัวใจเต้นแรงอยู่ในอกอย่างไม่อาจควบคุมได้
ดวงตาของซือเยี่ยหานก็มองอยู่เช่นเดียวกัน หน้าผากเขาสัมผัสกับหน้าผากเธอเบาๆ ลมหายใจอุ่นร้อนสอดประสานกับความวาบหวาบของเธอ สายตาตรึงเธอเอาไว้แน่น
เยี่ยหวันหวั่นสบดวงตาลึกล้ำของชายหนุ่ม เสียงหัวใจเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ อย่างประหลาด รู้สึกอยากจะหนีไปจากสถานการณ์ที่เหนือการควบคุมเช่นนี้ กดเสียงเบาเอ่ยว่า “เอ่อ…ที่รัก…คุณ…มีไหวพริบมากเลย…”
อีคิวไม่พอแล้วยังไง? คนเขาสามารถใช้ไอคิวมาปะทะได้ไหมเล่า!
ซือเยี่ยหานมองหญิงสาววินาทีหนึ่ง ไม่พูดสิ่งใด วินาทีถัดมาก็ก้มตัวลงอีกครั้ง…
ครั้งนี้ ไม่ใช่ทำหน้าที่ฉาบฉวยอย่างช่วยซ่อนตัวเธออีกแล้ว แต่เป็นการเปิดปากของเธอออก จุมพิตอย่างหนักหน่วง รุกล้ำเข้ายึดครอง…
บนที่นั่งแถวหน้า เฉียวเข่อซินมองคู่รักที่กำลังจูบกันอย่างดูดดื่มโดยไม่ได้รับผลกระทบใดๆ จากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นพลลางยักไหล่ สื่อว่าไม่เห็นจะเป็นเรื่องแปลก…
ทางด้านหานเซี่ยนอวี่ ขณะมองทั้งสองคน นอกจากจะเก้อเขินเล็กน้อยแล้ว ก้นบึ้งดวงตาผุดความสงสัยรางๆ ที่ไม่อาจสังเกตเห็นได้…
เมื่อกี้เห็นไวๆ ทำไมเขาถึงรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้คุ้นตาเป็นพิเศษ เหมือนจะเป็นเพื่อนคนนั้นของเยี่ยไป๋?
เพราะบุคลิกเพื่อนคนนั้นของเยี่ยไป๋โดดเด่นมากเกินไป ฉะนั้นต่อให้แค่เห็นไวๆ เพียงแวบเดียว เขาก็รู้สึกว่าตัวเองน่าจะมองไม่ผิด
ผู้หญิงข้างกายเขานั้นถูกชายหนุ่มบังไว้อย่างมิดชิด ด้วยความวุ่นวายจึงไม่ทันมองให้ชัด…
เฮ้อ ก่อนหน้านี้เขาเกือบจะเข้าใจผิดเรื่องความสัมพันธ์ของอีกฝ่ายกับเยี่ยไป๋ มาดูตอนนี้ รสนิยมทางเพศของเขาคงไม่มีอะไรต้องสงสัยอีกแล้ว
เพียงแต่เขายังอยากรู้จริงๆ คนที่ทำให้ผู้ชายเย็นชาถือตัวแบบนั้นเร่าร้อนได้ขนาดนี้ จนถึงขนาดควบคุมตัวเองไม่ได้เหมือนคู่รักอื่นๆ ในสถานที่แบบโรงหนัง จะเป็นผู้หญิงแบบไหนกัน?
คู่รักกำลังสวีทกันหวานหยด ต่อให้หานเซี่ยนอวี่อยากรู้ก็ย่อมไม่คิดจะไปจ้องดู มองอยู่เพียงไม่นานก็กระแอมเบาๆ แล้วขยับตัวหันกลับไปอย่างรวดเร็ว
จูบของซือเยี่ยหานยังคงดำเนินต่อไป เยี่ยหวันหวั่นถูกกอดไว้ด้านหนึ่ง รู้สึกเพียงว่าอากาศในปอดน้อยลงไปทุกที รู้สึกเหมือนจะเป็นลมเพราะสมองขาดอากาศ
เหลือบเห็นว่าเฉียวเข่อซินและหานเซี่ยนอวี่ที่อยู่ด้านหน้าเหมือนหันกลับไปแล้ว หน้าอกของเยี่ยหวันหวั่นกระเพื่อมขึ้นลง กะพริบตา ถดตัวถอยหลังเล็กน้อย “คือว่า…พอแล้ว…”
ลมหายใจของซือเยี่ยหานถอยออกไปแล้ว เพียงแต่สายตายังคงจับจ้องอยู่ที่ใบหน้าของหญิงสาวไม่ไปไหน ดวงตาท่ามกลางความมืดเหมือนมีแสงไฟกำลังเต้นเร่า มีความก้าวร้าวรุกราน
เยี่ยหวันหวั่นกะพริบตา กลืนน้ำลายด้วยความตระหนกอย่างไร้สาเหตุ
ซือเยี่ยหานยกมือขึ้น นิ้วมือเรียวยาวสัมผัสริมฝีปากที่บวมแดงเล็กน้อยเบาๆ จากนั้นไล้ไปยังข้างลำตัว จนถึงมือเล็กๆ ของเธอ แล้วนิ้วทั้งสิบก็สอดประสานเข้าด้วยกัน จากนั้นโน้มตัวลงไปอีกครั้ง จูบเบาๆ ที่ริมฝีปากหญิงสาว…
จุมพิตครั้งแล้วครั้งเล่าจรดลงมาเบาๆ พอให้จั๊กจี้ แต่กลับทำให้เธอใจเต้นรัวยิ่งกว่าความแข็งกร้าวเมื่อครู่เสียอีก…
เยี่ยหวันหวั่นชื่นชมด้วยใจจริงว่า แม้คนบางคนจะขาดพรสวรรค์ แต่ความสามารถในการเรียนรู้นี่รวดเร็วมากจริงๆ
……………………………………………………….
บทที่ 530 เดทอาทิตย์ละครั้ง
ตั้งแต่เสนอตัวช่วยเธอต่อแถว มาจนถึงจูบนี้…
เสียดายที่ก่อนหน้านี้เธอรังเกียจนิสัยใจคอของเขา…
แม้ว่าจูบนี้จะจบลงแล้ว ซือเยี่ยหานเกี่ยวนิ้วมือของเธอไว้ตลอดไม่ยอมปล่อย
ส่วนเนื้อหาต่อไปของหนัง เยี่ยหวันหวั่นดูไม่รู้เรื่องอีกแล้ว
อืม ในที่สุดก็รู้สึกเหมือนนัดเดทขึ้นมานิดหน่อยแล้ว…
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี