แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 663

บทที่ 663 การขู่ล้มเหลว

ชีวิตนี้กงซวี่เกลียดการโดนข่มขู่ที่สุด โดยเฉพาะนี่ถึงกับก่าวก่ายเข้ามาถึงสิ่งที่เขาแคร์มากที่สุด สายตาราวใบมีดน้ำแข็งจ้องไปทางว่านชานชาน

“ทำไม กลัวเหรอ? ไม่กล้าแล้วล่ะสิ!” เวลานี้ว่านชานชานไม่เกรงกลัวอะไรทั้งสิ้นแล้ว “ตอนนี้รีบขอโทษเส่าเจ๋อของพวกเราเลย ไม่อย่างนั้นฉันจะโพสต์คลิปลงบนอินเทอร์เน็ต! ถึงตอนนั้นผู้จัดการของนายจะโกรธมากเลยนะ!”

เสี่ยวชิงกับตงไจ๋ที่อยู่ข้างๆ เห็นสถานการณ์แล้วร้อนรนสุดขีด

ทำยังไงดีๆ…

คนพวกนี้หน้าด้านเกินไปแล้ว ถึงกับเอาพี่เยี่ยมาขู่กงซวี่

ไม่บ่อยเลยที่จะเห็นกงซวี่ถูกบีบบังคับให้จำนน หลิงเส่าเจ๋ออารมณ์ดีแล้ว ค่อยๆ นั่งลงไปตรงนั้นอย่างไม่เร่งรีบ “ทำไม ดูเหมือนว่าคุณชายกงจะไม่ยินดีนะ?”

หึ กงซวี่ คิดไม่ถึงว่านายก็มีวันนี้เหมือนกัน!

ตอนที่บรรยากาศกำลังครุกรุ่น หางตาของตงไจ๋มองเห็นคนหนึ่งกำลังเดินเข้ามาทางพวกเขา แววตาเป็นประกายในทันทีราวกับว่าเห็นผู้ช่วยชีวิต

“พี่เยี่ย!”

“พี่เยี่ยมาแล้ว…” พอเสี่ยวชิงเห็นเยี่ยไป๋ก็ทำสีหน้าเศร้าสร้อยทันที

เยี่ยหวันหวั่นกวาดตามองหลายคนนี้ “เกิดอะไรขึ้น?”

ว่านชานชานกอดอกยืนอยู่ตรงนั้น “คุณผู้จัดการเยี่ย คุณมาพอดีเลย หัดดูแลศิลปินตัวเองบ้างสิ! คนหนึ่งสองคน แสดงไม่ได้ ก่อเรื่องสร้างความเดือดร้อน มาวางก้ามในกองถ่าย วางท่าอวดดี!”

เสี่ยวชิงกระวนกระวายมาก รีบเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมดให้ฟัง “พี่เยี่ย ไม่ใช่แบบนี้นะ พวกเขาหาเรื่องก่อน ผู้หญิงคนนี้ตั้งใจขัดขาลั่วเฉิน ลั่วเฉินเลยไม่ทันระวังทำกาแฟหกใส่เสื้อผ้าหลิงเส่าเจ๋อ จากนั้นพวกเขาก็โขกราคาจะเอาแปดแสน แล้วยังบังคับให้ลั่วเฉินเช็ดรองเท้าให้…”

“ตาข้างไหนของพวกนายที่เห็นฉันยื่นขาออกไปฮะ อย่ามาใส่ความ! กงซวี่ต่างหากที่ตั้งใจทำวางก้าม ราดกาแฟใส่เส่าเจ๋อของพวกเรา ฉันมีคลิปเป็นหลักฐาน!” ว่านชานชานไม่มีสีหน้าเกรงกลัวเลย

เยี่ยหวันหวั่นฟังคำพูดของเสี่ยวชิงและชานชานจบ ก็หันไปมองกงซวี่ “นายจงใจราดกาแฟลงบนตัวหลิงเส่าเจ๋อเหรอ?”

ตอนนี้กงซวี่ยังมีท่าทีหยิ่งผยองแบบเมื่อกี้ที่ไหน หลังจากเห็นเยี่ยหวันหวั่นก็จิตตกไปหมดแล้ว ยืนเครียดอยู่ตรงนั้น “ผม…”

ทำยังไงดี

พี่เยี่ยเกลียดที่เขาก่อเรื่องที่สุด!

ว่านชานชานเห็นท่าทางเกรงกลัวของกงซวี่แล้วยิ่งได้ใจกว่าเดิม แกว่งมือถือไปทางเขาพลางพูด “กงซวี่ ผู้จัดการนายดูอยู่นะ รีบขอโทษซะดีๆ!”

คิดไม่ถึงว่ากงซวี่จะเป็นอย่างที่เขาลือกันจริงๆ กลัวผู้จัดการคนนี้ขนาดนี้เลย

หลิงเส่าเจ๋อแสดงสีหน้าเยาะเย้ย นั่งอย่างสบายใจอยู่ตรงนั้น รอให้กงซวี่ขอโทษตัวเอง

ลั่วเฉินกัดริมฝีปากแน่น ถึงยังไงเรื่องทั้งหมดนี้ก็เกิดจากเขา ถ้าจะขอโทษก็ควรเป็นเขาที่ขอโทษ จึงอดไม่ได้ออกมาพูดปกป้อง “พี่เยี่ย เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับกงซวี่ เป็นผมเอง…”

ว่านชานชานหัวเราะเยาะ “นายก็มีส่วน นายต้องขอโทษอยู่แล้ว!”

ว่านชานชานพูดจบก็มองไปทางเยี่ยหวันหวั่น “ถ้าไม่ให้ศิลปินคุณขอโทษ ฉันจะโพสต์จริงๆ นะ! คุณผู้จัดการเยี่ย คุณคิดถึงผลที่ตามมาให้ดีๆ!”

ท่ามกลางสายตาของนักแสดงหวงเทียนที่กำลังดูเหตุการณ์กันอย่างสนุกสนาน และสายตาของลั่วเฉินกับกงซวี่ที่กำลังร้อนรน เยี่ยหวันหวั่นเหลือบมองทางว่านชานชานโดยไม่แสดงอาการอะไรแม้แต่น้อย จากนั้นพูดขึ้นมาด้วยสีหน้าเรียบเฉยสองคำว่า “โพสต์สิ”

ว่านชานชานเงียบ

หลิงเส่าเจ๋อเงียบ

ลั่วเฉินเงียบ

กงซวี่เงียบเช่นกัน

ทั้งสองคนนิ่งอึ้งอยู่ตรงนั้นโดยพลัน รวมทั้งลั่วเฉินกับกงซวี่ก็อึ้งกันไปหมด

โดยเฉพาะกงซวี่ที่เงยหน้าขึ้นมาด้วยความเหลือเชื่อ เหมือนกับไม่กล้าเชื่อหูตัวเอง

………………………………………………………………

บทที่ 664 คุณชายอย่างฉันไม่มีอะไรต้องกลัวแล้ว

หรือว่าพี่เยี่ยไม่ควรจะ…ให้เขาขอโทษเหรอ…