แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 715

บทที่ 715 ดูสบายดีนี่

ทุกคนคุยกันอย่างออกรสอยู่ครู่หนึ่ง เห็นว่างานแฟชั่นอวอร์ดใกล้จะเริ่มแล้ว แต่เฟลิกซ์ก็ยังไม่มา

คืนนี้มีคนไม่น้อยมาหาเขา พกพาความหวังมาด้วยกันทั้งนั้น

เฉินเมิ่งฉีคุยกับดาราเบอร์เล็กๆ เรื่องเสื้อผ้าและเครื่องประดับไปเรื่อยเปื่อย เหอจวิ้นเฉิงคุยโวโอ้อวดกับสไตลิสต์คนอื่นอย่างเวอร์วังอยู่ใกล้ๆ

เวลานี้ สไตลิสต์ที่มัดผมยาวเป็นหางม้าสั้นๆ ตรงข้ามเหอจวิ้นเฉิงพลันมองไปยังที่ที่อยู่ไม่ไกลออกไป พูดด้วยน้ำเสียงเกินจริงว่า “โอ้โห หายากจริงๆ พวกคุณเดาสิว่าผมเห็นใครเข้า?”

“ใคร? ตกใจอะไรขนาดนั้น! หรือว่าจะเป็นเฟลิกซ์?”

“เหอะ! อย่าทำพ่อเทพบุตรของฉันเสียหายสิ! เป็นคุณชายสวะตระกูลเยี่ย คุณชายแห่งหวงเทียนเอ็นเตอร์เทนเมนต์!”

“คุณชายแห่งหวงเทียนเอ็นเตอร์เทนเมนต์? คุณกำลังบอกว่าเป็นเยี่ยมู่ฝานเหรอ?”

ครอบครัวของเยี่ยมู่ฝานถูกขับออกจากตระกูลเพราะพ่อทำผิดไม่ใช่เหรอ? ถึงได้หายไปจากงานระดับไฮเอนด์แบบนี้นานมาก

“เป็นไปไม่ได้มั้ง เขามาที่นี่ทำไม คุณมองผิดรึเปล่า?”

ทุกคนออกความเห็นไปพลาง มองตามสายตาของชายผมยาวไปพลาง พอเห็นแล้วก็เหมือนจะเป็นคุณชายมีจะกินตระกูลเยี่ยคนนั้นจริงๆ

พอได้ยินคำสนทนาของคนรอบๆ เหอจวิ้นเฉิงก็มองไปอีกฝั่ง เห็นเยี่ยมู่ฝานกำลังหลบคนเดินเข้ามาด้านใน

เห็นแต่ผมเผ้ารุงรัง ชุดทางการที่ยับยู่แถมยังมีโคลนและใบไม้ติดอยู่ของเยี่ยมู่ฝาน ทั้งตัวดูน่าอนาถมาก

“หึ ไหงเขาถึงได้มาในสภาพนี้ล่ะ คุณชายคนนี้กำลังแสดงความเป็นตัวของตัวเองหรือไง ไม่รู้จักอายเหรอ?”

ใครก็รู้ว่าก่อนหน้านี้เยี่ยมู่ฝานพิถีพิถันกับการแต่งตัวมากที่สุด ไหนเลยจะเคยปรากฏตัวต่อหน้าคนอื่นในสภาพทุลักทุเลอย่างนี้

เมื่อก่อนเยี่ยมู่ฝานมีนิสัยถือตัวเกินไป ผู้คนไม่ได้รู้สึกดีกับเขาเท่าไร ครั้งนี้เห็นเขาตกต่ำย่อมรู้สึกสมน้ำหน้า

“คุณชายอะไรกัน ตอนนี้ตระกูลเยี่ยเปลี่ยนแปลงไปแล้ว เยี่ยเส่าอันลูกคนรองเป็นคนคุม แถมยี่ยอีอีเป็นว่าที่ลูกสะใภ้ที่ตระกูลกู้เลือก ร่วมมือกันแข็งขัน มันยังจะทำอะไรได้!”

เรื่องเลวร้ายในตระกูลเยี่ย คนในวงการล้วนรู้กัน

ใครๆ ต่างก็รู้ดีว่าคุณชายอย่างเยี่ยมู่ฝานถูกขับไล่ ตอนนี้เป็นสุนัขไร้บ้านตัวหนึ่ง

ด้านข้างมีสไตลิสต์คางแหลมเดินเข้าไปถามเหอจวิ้นเฉิงอย่างสอดรู้สอดเห็น “ได้ยินมาว่าก่อนหน้านี้เขาอยู่ในจวี๋ชิงเอ็นเตอร์เทนเมนต์ ทำจิปาถะให้คุณไม่ใช่เหรอ ครั้งนี้พวกคุณส่งบัตรเชิญให้เขา?”

ชายผมยาวแค่นเสียง “อะไรกัน มันลาออกไปตั้งแต่แรกแล้ว! คนไร้ประโยชน์แบบนี้! เป็นเพราะว่าคุณหนูกับผู้อำนวยการเหอของพวกเรามีจิตใจดี ถึงให้ข้าวมันกิน!”

เยี่ยมู่ฝานกำลังจะไปหากรรมการบริหารเจิ้งเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้า ครั้งนี้พลันมีคนขวางอยู่ด้านหน้าเขา

“โอ้โห นี่มันสไตลิสต์เยี่ยแห่งจวี๋ซิงเอ็นเตอร์เทนเมนต์ไม่ใช่เหรอ ดูเหมือนตั้งแต่ออกจากจวี๋ชิงจะดู…มีความสุขดีนะ! อะไรกัน นายมาร่วมงานแฟชั่นอวอร์ดกับเขาด้วย?”

เยี่ยมู่ฝานกำลังปวดหัวว่าจะอธิบายกับหวันหวั่นอย่างไร รู้สึกหงุดหงิดมาก จึงกวาดมองพวกสไตลิสต์ที่มีเหอจวิ้นเฉิงเป็นคนนำด้วยสายตาเย็นชา ขี้เกียจจะสนใจคนกลุ่มนี้ “หมาดีไม่ขวางทาง!”

เหอจวิ้นเฉิงคิดไม่ถึงว่าวันนี้จะได้ชมเหตุการณ์ฆ่าเวลาที่น่าสนใจ เดินเข้าไปด้วยความเบิกบาน “คุณชายเยี่ย ดูสบายดีนี่!”

ไม่ไกลออกไป เฉินเมิ่งฉีเห็นสถานการณ์ทางด้านนี้แล้ว สายตาที่มองร่างของเยี่ยมู่ฝานเต็มไปด้วยความขยะแขยง

เจ้าหมอนี่มาทำอะไร? คงไม่ใช่ว่ามาเพราะยังคิดร้ายกับเธอไม่เลิกหรอกนะ?

คิดถึงตรงนี้ เฉินเมิ่งฉีพลันรู้สึกรังเกียจ เพียงมองแวบหนึ่ง จากนั้นเดินไปอีกทางอย่างเบื่อหน่าย

พิธีกรพูดขึ้นด้วยความกระตือรือร้นอยู่บนบนเวที…

“แขกผู้มีเกียรติทุกท่าน ขอบคุณทุกคนที่มาร่วมงานกันด้วยนะครับ งานแฟชั่นอวอร์ดครั้งที่สามเริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ…”

ตามธรรมเนียมในอดีต งานแฟชั่นอวอร์ดของทุกปี นอกจากจะมีการแลกเปลี่ยนทางธุรกิจแล้ว ส่วนสำคัญคือสไตลิสต์ที่มีชื่อเสียงจะโชว์ผลงานที่ตนภูมิใจที่สุดในปัจจุบัน

ในห้องจัดเลี้ยงด้านล่างเวที เฉินเมิ่งฉีกวาดมองเหอจวิ้นเฉิงด้านข้างแวบหนึ่ง “คืนนี้เยี่ยมู่ฝานปะปนเข้ามา คงไม่ได้มาหาเรื่องหรอกนะ?”

ถึงอย่างไรผลงานที่เหอจวิ้นเฉิงโชว์ในวันนี้ก็เป็นการออกแบบของเยี่ยมู่ฝาน อีกฝ่ายจะยอมเลิกราเหรอ

เหอจวิ้นเฉิงได้ยิน บนใบหน้าก็ปรากฏความมั่นใจ แค่นเสียงครั้งหนึ่งแล้วเยาะเย้ยว่า “มันน่ะเหรอ? เมิ่งฉี คุณประเมินสวะแบบนั้นสูงไปแล้ว อย่าว่าแต่มันไม่กล้าเลย ถ้าโง่พอจะหาที่ตายให้ตัวเอง หาเรื่องฉันในงานแบบนี้จริง แบบนั้นก็ดี ฉันจะทำให้มันไม่อยากอยู่ในวงการนี้อีกเลยตลอดชีวิต!”

เฉินเมิ่งฉีก็รู้สึกว่าตัวเองกังวลเกินไป ยักไหล่ไม่พูดอีก “ฉันจะไปเตรียมตัวหลังเวที”

“ไปเถอะ ที่รัก คืนนี้คุณต้องสวยที่สุดแน่!”

…

เสียงเพลงดังขึ้น ผลงานมีชื่อเสียงและผลงานระดับสุดยอดของสไตลิสต์แต่ละคนทยอยขึ้นโชว์บนเวที เหล่านางแบบแข่งขันกันประชันโฉม ร้อยบุปผาบานสะพรั่งในโลกแฟชั่น

ตรงตำแหน่งตรงกลางแถวหน้า มู่เหวินชิงประธานสมาคมแฟชั่นนั่งอยู่ที่นั่น กรรมการบริหารเจิ้งนั่งอยู่ด้านขวาของเขา ตำแหน่งด้านซ้ายว่างเปล่า

ตอนนี้มู่เหวินชิงที่อายุเลยเลขห้าแล้วใส่ชุดทางการ กำลังตั้งใจชมผลงานของแต่ละคน หลังจากเห็นเฉินเมิ่งฉีขึ้นเวที ดวงตาก็ฉายแววตื่นเต้น “ไม่เลว!”

กรรมการผู้บริหารเจิ้งที่อยู่ด้านข้างรีบสนับสนุน “ไม่เลวเลย! ประธานมู่รู้สึกรึเปล่าว่าสไตล์ของเหอจวิ้นเฉิงคนนี้มีบางจุดดูคล้ายกับของรองประธานพวกเรา?”

……………………………………………………….