แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 875

บทที่ 875 ให้ฉันสอนไหม

เพิ่งจะสิ้นเสียงพูด เสียง ‘ฉ่า’ ก็ดังขึ้น ในห้องมืดด้านข้าง เหล็กร้อนๆ ถูกนาบลงบนแผงอกของชายคนหนึ่ง เกิดเป็นเสียงชวนให้ขนลุก ชายคนนั้นกรีดร้องและเกลือกกลิ้งบนพื้นด้วยความเจ็บปวด

เยี่ยหวันหวั่นมองดูภาพนั้น มุมปากกระตุกเล็กน้อย “นี่มันยุคสมัยไหนแล้ว ยังใช้วิธีสอบปากคำโบราณๆ แบบนี้อยู่อีก?”

คร่ำครึสมกับเป็นสไตล์ของซือหมิงหรงจริงๆ…

ไม่รู้เพราะอะไร จู่ๆ ภาพเหตุการณ์ที่คุ้นตามากมายก็ผุดขึ้นมาในสมองอย่างไม่รู้สาเหตุ…

เยี่ยหวันหวั่นหันไปมองบอดี้การ์ดสองคนที่อยู่ข้างกาย แล้วเอ่ยปากด้วยน้ำเสียงดูแคลน “ของอย่างนี้ใช้ได้ผลกับแค่พวกกระจอกเท่านั้นแหละ บอดี้การ์ดกับสายลับที่ผ่านการฝึกฝนมาอย่างมืออาชีพจริงๆ แค่แผลภายนอกพวกนี้ไม่ระคายพวกเขาหรอกนะ ยังหวังว่าจะงัดปากพวกเขาได้งั้นเหรอ?”

บอดี้การ์ดสองคนนั้นเงียบกริบ

เดิมทีพวกเขาเตรียมจะขู่ขวัญเยี่ยหวันหวั่น กระทั่งจินตนาการถึงภาพที่เธอกรีดร้องด้วยความหวาดกลัวและร้องไห้คร่ำครวญเอาไว้แล้ว แต่นึกไม่ถึงเลย เยี่ยหวันหวั่นไม่เพียงเดินทอดน่องเหมือนกำลังชมสวนดอกไม้ในบ้าน แต่ยังวิจารณ์วิธีการสอบปากคำของพวกเขาอย่างดูแคลนอีก?

เยี่ยหวันหวั่นพูดว่า “นี่ พวกนายรู้จักเทคนิคจิตวิทยาการสอบปากคำไหม ให้ฉันสอนให้เอาไหม? มันคือการใช้เทคนิคพิเศษทำลายจิตใจแน่วแน่ของอีกฝ่าย อย่างนี้จะได้ผลกว่า…”

ผู้คมสองคนนั้นฟังเยี่ยหวันหวั่นร่ายยาวไปเงียบๆ

สุดท้าย ทั้งสองคนก็พาเยี่ยหวันหวั่นมาส่งถึงที่ จากนั้นรีบจากไปทันที ราวกับมีปีศาจร้ายอะไรกำลังไล่ตามพวกเขา

“อ้าว? ทำไมไปซะแล้ว ฉันยังพูดไม่จบเลยนะ…”

เยี่ยหวันหวั่นยืนเกาะกรงเหล็ก ทำหน้าเสียดายมาก

เมื่อเงาร่างทั้งสองวิ่งหายจนลับตา เยี่ยหวันหวั่นทำได้เพียงนั่งกลับลงไป เอามือเท้าคาง แล้วทำหน้าสงสัย

น่าแปลก เรื่องเมื่อกี้ที่เธอเพิ่งพูดไป เธอรู้ได้อย่างไรกัน

หรือว่าเคยเห็นในหนังสือเล่มไหนมาก่อน? ทำไมถึงจำไม่ได้เลยสักนิด…

แต่ถึงอย่างไรในสมองของเธอก็มีความทรงจำอยู่ถึงสองชาติ หากจะสับสนหรือลืมเรื่องอะไรไปบ้างก็ไม่แปลก…

……

ในห้องประชุมของจูเสินสือไต้ หลายคนกำลังอ่านบทและหารือกัน

“ให้ตายเถอะวะ ข่าว…ข่าวล่ามาแรง!” กงซวี่ราชาแห่งการกอสซิปเพิ่งจะมาถึงบริษัท ก็พุ่งตัวเข้ามาในห้องทำงานทันที

“กงซวี่ นายมาสายอีกแล้ว!” เยี่ยมู่ฝานกลอกตาใส่เขาอย่างไม่สบอารมณ์ “ข่าวอะไร นายจะเปิดตัวว่าเป็นเกย์เหรอ หรือว่าราชาจอเงินเซี่ยจะประกาศข่าวแต่งงาน?”

“ใครจะเปิดตัวไม่ทราบ! นายน่ะสิเปิดตัว!” กงซวี่ขึงตาใส่เยี่ยมู่ฝาน ถือมือถือพลางพูดอย่างตื่นเต้น “ตระกูลซือ…ตระกูลซือในตำนานนั่นน่ะ…”

“ตระกูลซือทำไมเหรอ” หานเซี่ยนอวี่ถาม

กงซวี่บอกว่า “มีข่าวออกมาว่าหัวหน้าตระกูลซือป่วยตายไปแล้ว! เพิ่งเกิดเรื่องเมื่อเช้านี้เอง!”

เยี่ยมู่ฝานเผยสีหน้าตกตะลึง “อะไรนะ หัวหน้าตระกูลซือป่วยตาย? จะเป็นไปได้ยังไง!”

ตระกูลซือ…ในความทรงจำของทุกคนเป็นตระกูลชนชั้นสูงในตำนานที่อยู่ไกลเกินเอื้อมสำหรับพวกเขา ก่อตั้งอาณาจักรธุรกิจขนาดใหญ่ในประเทศ และซือเยี่ยหานก็คือประมุขของอาณาจักรนั้น ผู้ที่กุมหางเสือของทั้งตระกูลซือไว้ในมือ

หากเขาตาย ตึกสูงชะลูดฟ้าก็จะถล่มลงมา วงการบริษัทเอเย่นต์ทั่วประเทศก็จะต้องสั่นสะเทือน…

หานเซี่ยนอวี่เปิดปาก “ข่าวลือล่ะมั้ง สื่อสำนักไหนจะกล้าเปิดโปงเรื่องของตระกูลซือ”

กงซวี่เสริม “ไม่มีใครกล้าเปิดโปงจริงๆ นั่นแหละ ข่าวนี้ถูกโพสต์ได้ไม่ถึงห้านาทีก็โดนลบไปแล้ว แต่ฉันแคปไว้ทัน!”

เยี่ยมู่ฝานถึงกับอึ้งงัน แค่ห้านาทีเขาก็ยังเห็นซ้ำยังแคปภาพไว้ทันด้วย ต้องชอบเรื่องซุบซิบนินทาถึงขนาดไหน?

ลั่วเฉินที่กำลังตั้งใจอ่านบทหนังเงยหน้าขึ้นถาม “พี่เยี่ยล่ะครับ ทำไมยังไม่มาอีก”

เยี่ยมู่ฝานโบกมือ แล้วบอกว่า “วันนี้ไม่ต้องรอเธอแล้ว เมื่อกี้เพิ่งส่งข้อความมาบอกฉันว่าสองสามวันนี้ติดธุระ!”

………………………………

บทที่ 876 เขาไม่ได้ตาย

“คุณ…คุณซือ…”

ขณะเดียวกันนั้น กลุ่มผู้เชี่ยวชาญต่างค้นพบด้วยความตกตะลึง บนเครื่องมือทางการแพทย์ที่แม่นยำ สัญญาณทางกายภาพทั้งหมดของซือเยี่ยหานฟื้นกลับมาอีกครั้งแล้ว…

บนเตียงผู้ป่วย ซือเยี่ยหานรู้สึกเหมือนตนเองเดินผ่านถนนอันแสนยาวไกล พอฟื้นขึ้นมา ก็รู้สึกสบายตัวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

เขากวาดตามองสภาพแวดล้อมรอบตัวช้าๆ สุดท้ายก็หยุดจ้องแสงแดดที่ส่องลอดกิ่งต้นไม้นอกหน้าต่างเข้ามาในห้อง…

เขานึกว่าสุดทางเดินคือจุดสิ้นสุดของเขา กลับนึกไม่ถึง…

เขายังไม่ตาย…

หวันหวั่น…เขาเตรียมการทุกอย่างไว้แต่แรกแล้ว…

ตอนนี้…เธอคงจากไปแล้วสินะ…

กลุ่มผู้เชี่ยวชาญแตกตื่น “เร็วเข้า…รีบไปแจ้งให้ผู้อาวุโสทั้งหลายเร็ว…”

……

นอกห้องผู้ป่วย ซือหมิงหลี่ที่ปลีกตัวไปจัดการเรื่องงานศพและโถงจัดพิธีย้อนกลับมาในเวลาไม่นาน เขาบอกซือหมิงหรงว่า “พี่รอง ทุกอย่างเตรียมการไว้เรียบร้อยแล้วครับ!”

ซือหมิงหรงพยักหน้าอย่างเหนื่อยล้า “ดี…”

เพิ่งจะสิ้นเสียง ก็คล้ายจะได้ยินเสียงเอะอะโวยวายดังออกมาจากในห้องผู้ป่วย จากนั้นประตูห้องถูกเปิดออก กลุ่มผู้เชี่ยวชาญเดินออกมาจากข้างใน

หัวหน้าผู้เชี่ยวชาญที่แจ้งให้พวกเขาเตรียมจัดงานศพเมื่อครู่ก้มหน้าก้มตา เหงื่อเย็นอาบท่วมใบหน้า

พอเห็นสีหน้าของผู้เชี่ยวชาญ หัวใจของทุกคนก็ราวจมดิ่งสู่ก้นเหว หรือว่าหัวหน้าตระกูลจะ…จากไปแล้ว…

……………………..