แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 973

บทที่ 973 เห็นปาฏิหาริย์

หนึ่งผู้ใหญ่หนึ่งเด็กคู่นี้เล่นไม่เป็นสักอย่าง ยังดีที่มีเยี่ยหวันหวั่นอยู่

“ว้าว! โชคดีจัง! วันนี้มีขบวนพาเหรด! แถมยังมีงานดอกไม้ไฟด้วย!”

“ว้าว! ที่คาดผมอันนี้น่ารักจัง! ฉันจะซื้อ!”

“ว้าว! อมยิ้มอันนี้ดูน่ากินจัง! ฉันจะซื้อ!”

“ฉันอยากได้ลูกโป่งนี้ด้วย…”

ตลอดทาง เยี่ยหวันหวั่นยังตื่นเต้นดีใจกว่าเด็กเสียอีก เธอดึงหนึ่งคนตัวใหญ่ตัวเล็กวิ่งตะลอนขึ้นลงไปทั่ว ชั่วเวลาเดียวก็ซื้อของในสวนสนุกหมดหนึ่งรอบ ซือเยี่ยหานตามอยู่ข้างหลังคอยป้องกันไม่ให้แม่ลูกถูกฝูงชนเบียดเสียด จากนั้นก็คอยจ่ายเงินตามหลังด้วย

ไม่นาน ในมือถังถังก็เต็มไปด้วยของที่เยี่ยหวันหวั่นยัดมา มือซ้ายเป็นอมยิ้มสีรุ้งอันใหญ่เบ้อเริ่ม มือขวาเป็นลูกโป่งหนึ่งอัน บนศีรษะคาดที่คาดผมหูแมว บนคอแขวนพวงมาลัยดอกไม้สวยงาม

บนคอของเยี่ยหวันหวั่นกับซือเยี่ยหานก็สวมพวงมาลัยดอกไม่เเหมือนกัน บนหัวของเยี่ยหวันหวั่นคาดที่คาดผมหูกระต่าย บนหัวของซือเยี่ยหานเป็นที่คาดผมหูหมาป่า แถมเขายังถูกเยี่ยหวันหวั่นจับใส่ผ้าปิดตาสีดำ

ผ่านจุดตู้ถ่ายรูปหนึ่ง เยี่ยหวันหวั่นก็ดึงสอง ‘พ่อลูก’ ไปถ่ายรูปน่ารักหลายใบด้วยกัน เป็นของสะสมล้ำค่าอย่างไม่ต้องสงสัย!

เยี่ยหวันหวั่นยิ้มพลางมองรูปถ่ายซ้ำๆ ฟลายครั้ง จากนั้นเธอส่งให้ถังถังที่จ้องมองเธออยู่ข้างๆ ตลอด “เอานี่ ถังถัง ให้ลูกเก็บไว้นะ!”

เด็กน้อยรับมาอย่างระมัดระวังทันที ถือราวกับว่ามันเป็นสมบัติล้ำค่าบางอย่าง ดวงตาโตจดจ่อมองรูปภาพพวกนี้ “อื้ม!”

ยามเย็นมาถึงอย่างรวดเร็ว ชบวนพาเหรดเริ่มจัดแสดง ยิ่งเวลาผ่านไป ฝูงชนยิ่งมากขึ้น ยิ่งแน่นขนัด โดยรอบเต็มไปด้วยเสียงเจื้อยแจ้วอย่างตื่นเต้นมีความสุข

ถังถังที่ตัวเล็กจ้อย ถูกบดบังวิสัยทัศน์ทั้งหมดอย่งารวดเน็ว

ซือเยี่ยหานมองแม่ลูกที่ด้านข้าง ก่อนส่งขนมให้เยี่ยหวันหวั่น “ถือแป๊บหนึ่ง”

“อ๋า? โอ้…” เยี่ยหวันหวั่นรับขนมมา

จากนั้นเยี่ยหวันหวั่นก็เห็นว่า ซือเยี่ยหานพลันก้มตัว มือข้างหนึ่งอุ้มถังถงขึ้นมา จากนั้นมืออีกข้างก็โอบเยี่ยหวันหวั่นในอ้อมกอด แยกห่างจากฝูงชนที่เบียดเสียด

เยี่ยหวันหวั่นกะพริบตาปริบ ชั่ววินาทีนั้นหัวใจเต้นถี่รัว

ท่าทางของซือเยี่ยหานตอนที่อุ้มถังถังหล่อกว่าตอนไหนๆ ของเขาเสียอีก

เดิมทียังยากจินตนาการจริงๆ ว่าถ้าซือเยี่ยหานมีลูกจะเป็นยังไง แต่ตอนนั้นกลับพลันรู้สึกว่าถ้าซือเยี่ยหานเป็นพ่อคนละก็ น่าจะอ่อนโยนมาก…

ดวงอาทิตย์ลับฟ้าช้าๆ ขบวนพาเหรดของสวนสนุกจบลง หมู่มวลผู้คนทยอยกันจากไป

เยี่ยหวันหวั่นวิ่งไปซื้อของที่ระลึกที่อยู่ไม่ไกล ซือเยี่ยหานอุ้มถังถังรอเธออยู่กับที่

ตอนที่หลับมา เยี่ยหวันหวั่นเห็นสองพ่อล฿ก ก็อดล้วงโทรศัพท์มาถ่ายฉากนี้ไม่ได้

กลางคืน ซือเยี่ยหานจองร้านภัตตาคารห้องส่วนตัวไว้แล้ว ครอบครัวสามคนจากสวนสนุกตรงไปยังภัตตาคาร

ทั้งสามคนยังคงแต่งตัวเหมือนตอนที่เพิ่งออกจากสวนสนุก บนตัวสวมชุดครอบครับ ในมือถือที่คาดผมลูกอมรวมถึงของที่ระลึกไม่น้อยที่ซื้อมาจากสนสนุก

ภัตตาคารห้องส่วนตัวแห่งนี้มีชื่อเสียงโด่งดังมากในเมืองหลวง ทุกวันจะมีเพียงสิบโต๊ะ คนทั่วไปอยากกินซักมื้อ ต้องจองล่วงหน้าหลายเดือยจึงจะจองได้

เยี่ยหวันหวั่นกับถังถงรวมถึงซือเยี่ยหานกำลังเดินเข้าไปในภัตตาคาร แต่นึกไม่ถึงว่าจะได้เจอกับคนคุ้นหน้าคุ้นตา

หลินเชวียกำลังพูดคุยกับเซี่ยเจ๋อจืออย่างสนุกสนาน หลังเห็นสามคนที่ตรงข้าม ทั้งตัวเขาก็เหมือนถูกโจมตีจุดสำคัญยังไงยังนั้น ตะลึงค้างไม่ขยับซักแอะ ดวงตาเบิกโพลง “เชี่ย…เห็นอะไรเข้าเนี่ย…”

สายตาของเซี่ยเจ๋อจือมองซือเยี่ยหาน รวมถึงเสื้อผ้าพิมพ์ลายหมูชมพูตัวนั้นบนตัวอีกฝ่ายอย่างเต็มไปด้วยความสนใจ แล้วเขาก็เหมือนเด็กน้อยที่เยี่ยหวันหวั่นกับซือเยี่ยหานกำลังจูงอยู่ เขาหัวเราะน้อยๆ พร้อมเอ่ยปาก “โอ้…พวกเราน่าจะเห็น…ปาฏิหาริย์เข้าแล้ว…”

————————————————————————–

บทที่ 974 ลูกของฉันกับคุณเก้า