เหยาลี่เฟิงออกจากบ้าน ไม่นานก็มาถึงโรงเตี๊ยมที่พักหุบเขาเทียนอี
ลั่วซินเม่ยกำลังนั่งที่โต๊ะกลมขัดถูซอ สาวใช้ไป่เซียงยืนรับใช้อยู่ใกล้ๆ
“ฉินของท่านหญิงสวยมาก” เหยาลี่เฟิงเดินเข้ามา อดไม่ได้ที่จะเอ่ยปากชมเมื่อเห็นใบหน้านางทะนุถนอมฉิน
"ไม่รู้เรื่อง นี่คือเส้อ! ไม่ใช่ฉิน!" ลั่วซินเม่ยกลับถลึงตามองเขา มุมปากยกยิ้ม "ท่านลุงเยี่ยมอบให้ข้า"
“ลุงเยี่ย? หัวหน้าตระกูลเยี่ยในหุบเขาเทียนอี?”
"แน่นอน" ลั่วซินเม่ยอารมณ์ดีมาก "เมื่อสองปีก่อน ท่านลุงเยี่ยกับท่านตาตกลงให้ข้าแต่งงานกับศิษย์พี่ วันรุ่งขึ้น ลุงเยี่ยก็มอบเส้อให้ข้า ขณะเดียวกันก็ยังมอบฉินให้ศิษย์พี่”
“ฉินเส้อสอดประสาน! ช่างเป็นความตั้งใจที่ดีจริงๆ!” เหยาลี่เฟิงรีบเอ่ยขึ้น “บ้านข้ามีเนื้อเพลงโบราณหลายเพลง ถ้าท่านหญิงชอบ ข้ามอบให้ท่านหญิงได้ ถึงตอนนั้นโชคดีได้เห็นท่านหญิงกับประมุขน้อยเล่นฉินเส้อสอดประสานจริงๆ”
“หุบเขาเทียนอีของเราคือที่ไหน เรายังต้องการเนื้อเพลง? ถึงขั้นเจ้ามอบให้!” ลั่วซินเม่ยดูถูกเหยียดหยาม “น่าเสียดาย ศิษย์พี่ของข้าเย็นชา ไม่เช่นนั้นข้าจะต้องเล่นกับเขาทุกวัน ”
“ประมุขน้อยเยี่ยไม่ไยดีความรักจริงใจของท่านหญิง!”
“เจ้าหมายความว่าอย่างไร อยากจะพูดว่าศิษย์พี่ไม่ต้องการแต่งงานกับข้าหรือ” ใบหน้าของลั่วซินเม่ยเศร้า จ้องมองเหยาลี่เฟิง
“เปล่า...ข้าไม่ได้หมายความแบบนั้น” เหยาลี่เฟิงตกใจจนเหงื่อไหลเย็น
“ศิษย์พี่นิสัยเย็นชาตั้งแต่เด็ก แต่ไม่ได้หาเรื่องข้า! เขาไม่สนใจอะไรทั้งนั้น มันเป็นเรื่องปกติของเขา!” ลั่วซินเม่ยพูดอย่างเย็นชา “เจ้าคนธรรมดาจะรู้อะไร”
“ข้าปากพล่อย เชิญท่านหญิงลงโทษ”
“ฮึ่ม! ออกไป!” ลั่วซินเม่ยตะคอกเย็นชา พลันคิ้วขยับ “เดี๋ยวก่อน เจ้ามาทำอะไรที่นี่”
เหยาลี่เฟิงชะงักฝีเท้า ค้อมตัวพลางพูดว่า "น้องสาวข้าถูกบังคับให้แต่งงานกับคนขี้แพ้ ส่วนเหยาชิงหลี... ไม่ง่ายกว่าจะเปิดโปงความต่ำต้อยของเหยาชิงหลีได้ แต่คาดไม่ถึง เฉียวจื่อหรงสองแม่ลูกแย่งความดีไป ยากจะยอมรับได้! ข้าอารมณ์ไม่ดี จึงมาเดินเล่นที่นี่"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แพทย์หญิงข้ามภพ