แพทย์หญิงข้ามภพ นิยาย บท 336

โรงเตี๊ยม

“เพี๊ยะ” ลั่วซินเม่ยตบหน้าเหยาลี่เฟิงอย่างแรง “ไร้ค่า เพราะความคิดของเจ้า!”

เหยาลี่เฟิงถูกตบจนล้มลงไปกองกับพื้น ไม่กล้าลุกขึ้นมา เขาคุกเข่าอยู่ข้างเท้านาง “ข้าน้อยไม่บังอาจ”

“ไม่บังอาจ? วันนี้ข้าโดนดูถูกเพราะว่าเจ้า! ต่อให้ฆ่าเจ้าร้อยครั้งก็ยังทดแทนไม่ได้!“ ลั่วซินเม่ยเท้าเอวสะบัดแส้

”เพี๊ยะ เพี๊ยะ เพี๊ยะ“ เสียงฟาดลงบนร่างของเหยาลี่เฟิง

”อ๊าก“ เหยาลี่เฟิงกลิ้งไปอย่างเจ็บปวด

"ทหาร ลากตัวมันออกไป ถอนเล็บออกให้หมด แล้วให้มันกลืนลงไป!"

”ท่านหญิง!“ ไป่เซียงตกใจ ”คนพรรค์นี้ทุบตีจนเดินไม่ได้ก็พอแล้วเจ้าค่ะ ไม่จำเป็นต้องทำเรื่องถึงชีวิตเช่นนี้เลยเจ้าค่ะ ปกติท่านประมุขเป็นผู้มีเมตตา หากเขารู้ว่าท่านหญิงทำเรื่องเช่นนี้…จะต้องโกรธมาก กรี๊ด”

ยังไม่ทันได้พูดจบนางก็โดนลั่วซินเม่ยตบหน้าจนล้มลงกับพื้น

“หากเจ้าไม่พูดท่านพ่อจะรู้หรือ? เจ้าคิดจะไปฟ้องหรือไง?”

“ไม่เจ้าค่ะ” ไป่เซียงคุกเข่า

“เช่นนั้นก็ให้คนนำมันไปทรมานจนตาย!”

“ท่านหญิง!” เหยาลี่เฟิงตกใจจนหน้าซีด “ขอท่านหญิงโปรดไว้ชีวิต หากฆ่าข้าน้อย เหยาชิงหลีจะต้องพอใจอย่างแน่นอน”

ลั่วซินเม่ยชะงัก ดวงตาฉายแววโหดเหี้ยม ใช่ หากฆ่าลี่เฟิง คนที่จะมีความสุขที่สุดก็คือเหยาชิงหลี! นางไม่ยอมให้เป็นเช่นนั้นแน่ๆ

“ได้ ข้าจะไว้ชีวิตเจ้า! ทหาร ลากออกไปโบยห้าสิบที แล้วราดด้วยน้ำเกลือ!”

คนรับใช้สองคนเดินเข้าไปลากเหยาลี่เฟิงออกไปทันที

“เหยาชิงหลี ข้ากับเจ้าต้องตายกันไปข้างหนึ่ง!” น้ำเสียงเยือกเย็นของลั่วซินเม่ยเต็มไปด้วยความเกลียดชัง

“ท่านหญิง…” ไป่เซียงกัดริมฝีปากอย่างระมัดระวัง “จะว่าไป…ท่านหญิงกับเหยาชิงหลีไม่ได้มีความแค้นอะไรมาก…ทั้งหมดล้วนเป็นเพราะเหยาลี่เฟิง นางมีจิ่งอ๋องซื่อจื่อปกป้องอยู่ พวกเราจะเป็นศัตรูกับนางไปทำไมเจ้าคะ”

ทันทีที่นางพูดจบก็เกิดเสียง “เพี๊ยะ” แส้ของลั่วซินเม่ยสะบัดออกไป เจ็บจนไป่เซียงเหงื่อตก

“ไม่ว่าใครจะเป็นคนสร้างเรื่อง แต่ความอัปยศที่เกิดกับข้าเป็นเรื่องจริง!”

อีกอย่าง สิ่งที่ทำให้นางเจ็บปวดที่สุดคือท่าทีของเยี่ยฟ่านเซิง