แพทย์หญิงข้ามภพ นิยาย บท 342

“เดี๋ยวก่อน เมื่อครู่คุณชายฮั่วว่าอะไรนะ? ไม่ใช่ระงับ แต่เป็นถอนพิษแล้ว?” ผู้อาวุโสจูจับชีพจรไปพลางพูดไปพลาง ต่อมาก็เบิกตาโต “เอ๊ะ ถอนพิษออกหมดแล้วจริงๆ!”

ทันทีที่คำนี้ออกมา แม้แต่เยี่ยฟ่านเซิงก็อดไม่ได้ที่จะหันไปมองฮั่วหรูเฟิง

เขาเป็นคนเตรียมยาพิษในวันนี้

การดำรงอยู่ของตระกูลฮั่วนี้ แม้แต่หุบเขาเทียนอีก็ให้ความสนใจหนึ่งส่วน แต่แม้เช่นนี้ในมุมมองเขา ก็แค่อย่างนั้นเอง สามารถระงับไว้ทันที ก็เก่งมากแล้ว

คิดไม่ถึง เขากลับถอนพิษได้ในหนึ่งชั่วยามสั้นๆ!

“คุณชายห้าตระกูลฮั่ว เก่งกาจจริงๆ” เยี่ยฟ่านเซิงพูดเสียงเรียบ “ตระกูลฮั่วพวกเจ้า ในรุ่นนี้ เจ้าควรเป็นที่หนึ่ง!”

สีหน้าฮั่วหรูเฟิงแฝงความตื่นเต้นเล็กน้อย “ขอบคุณประมุขน้อยที่ชม ไม่ขอปกปิด เหล่าผู้อาวุโสคาดหวังมากกับข้าน้อยจริงๆ”

เยี่ยฟ่านเซิงอายุพอๆ กับเขา แต่ฮั่วหรูเฟิงเลื่อมใสต่อเยี่ยฟ่านเซิง

แต่ไหนแต่ไรเยี่ยฟ่านเซิงหยิ่งและเย็นชา ตอนนี้พูดชมเขาหนึ่งประโยค นั้นหาได้ยากจริงๆ

“ฮ่าฮ่าฮ่า ฮั่วหรูเฟิงคนนี้ เป็นอัจฉริยะในรุ่นนี้! จุ๊ๆ ตอนนี้แม้แต่ประมุขเยี่ยยังชมแล้ว เห็นได้ชัดว่าพวกเราต้าเยี่ยนได้ที่หนึ่งแน่นอนแล้ว”ใบหน้าใหญ่ของรัชทายาทเยี่ยนแฝงความได้ใจ ชมตัวเองอย่างไม่ปิดบัง “เอ๊ะ จริงด้วย ฉู่หวงเมื่อครู่ตอนรอบแรก คนแรกที่ผ่านเข้ารอบคนนั้นเล่า? อยู่ที่ไหน?”

มือวางที่ขนคิ้ว แสร้งทำท่าค้นหา

หมิงซุ่นตี้โกรธจนแทบควันออกแล้ว

เขาเฝ้าสังเกตเหยาชิงหลีมาโดยตลอด แม้ไม่คาดหวัง แต่ยังคงขอให้โชคดี หวังว่าเหยาชิงหลีจะเหมือนรอบแรก สร้างความประหลาดใจให้เขา

ผลปรากฏว่า นางดับสลายไปในฝูงชน กลายเป็นคนที่ไม่โดดเด่นทันที

หากเป็นเช่นนี้ ยังไม่สู้ไม่มีเรื่องเป็นคนแรกที่ผ่านรอบแรกเลย หัวเสือหางงู กลับยิ่งน่าขัน

“เหอะ!” หมิงซุ่นตี้กระตุกหนวด เวลานี้นึกถึงครั้งก่อนเหยาชิงหลีทำให้เหยาอิ๋งอิ๋งแสดงเรื่องรักใคร่ต่อหน้าสาธารณะ พูดอย่างโหดเหี้ยมว่า “กลับไปข้าจะต้อง......เหอะ!”

จะต้องฆ่านางทิ้ง!

“อาฮ่าฮ่าฮ่า อยู่ตรงนั้น! ยังต้มยาอยู่!” เสียงดังของรัชทายาทเยี่ยน ทำให้ทุกคนในลานฝึกได้ยินแล้ว เต็มไปด้วยความดูถูก

คนของราชวงศ์ต้าฉู่แต่ละคนถูกเขาหัวเราะจนแทบจะแทรกแผ่นดินหนีแล้ว

เหยาชิงหลีชำเลืองมองรัชทายาทเยี่ยนแวบหนึ่ง หัวเราะเยาะ หลายวันนี้ทำไมมักเจอแต่คนปากเสียพวกนี้

“……” อวี๋อ๋องกำพัดพับหยกเล่มหนึ่งในมือแน่น มองเหยาชิงหลีอย่างกังวล ดูเหมือนตอนนี้เสด็จพ่อยิ่งโมโหแล้ว ทำอย่างไรดี?

“ซื่อจื่อ ทำไมครั้งนี้แม่นางเหยาช้าแบบนี้?” หันซิงพึมพำข้างหูมู่เหลียนโยว

“รีบทำไม” มู่เหลียนโยวเห็นระหว่างคิ้วนางไม่มีความลนลานสักนิด มั่นอกมั่นใจอย่างเห็นได้ชัด

ผ่านไปอีกสองเค่อแล้ว หยางจ้งสีหน้าซีดเล็กน้อย ลุกยืนขึ้น “ผู้อาวุโสจู ข้าน้อยก็แก้พิษได้แล้ว!”

“เจ้าก็แก้พิษได้แล้ว?” ผู้อาวุโสจูเดินไปจับชีพจรให้หยางจ้ง ต่อมาพยักหน้า “อืม ไม่เลว”