เยี่ยฟ่านเซิงหลีกเลี่ยงสายตาและไม่มองเขาอีกต่อไป
“ท่านพ่อ โปรดรับฟังผู้อาวุโสเยี่ยด้วยเถิดเจ้าค่ะ!” ฮูหยินหม่านก้าวออกไปพูดเสียงดัง
“ท่านประมุข ใช้ไม่ได้นะขอรับ!” ผู้อาวุโสจูกล่าวเสริม
“ไม่จำเป็น!” ผู้อาวุโสคนอื่นๆ ต่างพยักหน้าเห็นด้วย อดไม่ได้ที่จะมองเหยาชิงหลีซึ่งเป็นคนนอก
เหยาชิงหลีไม่ค่อยยินดีเท่าใดนัก
แม้ว่านางต้องการค้นหาความจริงและจับตัวฆาตกร แต่นางไม่อาจชดใช้ความเสียหายที่อาจเกิดขึ้นกับหุบเขาเทียนอีได้! นางไม่อยากหาประโยชน์จากความเดือดร้อนของผู้อื่น
“ท่านประมุข โปรดพิจารณาให้ดีอีกครั้งเถิด” เหยาชิงหลีกล่าว
“จงใช้มัน!” ราชาหย่งซานมองเหยาชิงหลีด้วยความตั้งใจแน่วแน่ “แม้ว่าเจ้าจะเป็นต้นเหตุของเรื่องนี้ แต่ที่ข้าทุ่มเทในการตรวจสอบทั้งหมดไม่ใช่เพราะเจ้า แต่ทำเพื่อให้คำตอบแก่บุตรสาวของข้า!”
“ท่านประมุข พวกเราทุกคนรู้ดีว่าท่านรักบุตรสาวเป็นอย่างมากทว่านางสิ้นใจจากไปหลายปีแล้ว ท่านควรปล่อยวางเสียที” เยี่ยเทียนปั๋วกล่าว “มันไม่คุ้มเลยในการทำเพื่อสิ่งที่ไม่น่าเป็นไปได้!”
“พอได้แล้ว!” ใบหน้าเหี่ยวย่นของราชาหย่งซานจมลง ความน่าเกรงขามปรากฏขึ้น “กว่าข้าจะได้พบเบาะแสบางอย่าง ข้าไม่อาจละทิ้งมันไปได้! ไม่เช่นนั้นข้าจะต้องเสียใจไปตลอดชีวิต! ตอนนี้ข้าเป็นประมุขหุบเขา เขาเทียนอีแห่งนี้เป็นของข้า ข้าบอกให้ใช้ก็ต้องใช้!”
“แต่...” เยี่ยเทียนปั๋วยังคงไม่เห็นด้วย ใบหน้าสง่างามของเขาเคร่งขรึมราวกับถึงอย่างไรก็ไม่ยอมแพ้
“ผู้อาวุโสเยี่ย!” ราชาหย่งซานเผยยิ้ม “ข้ารู้ว่าเจ้าเป็นห่วงหุบเขาเทียนอี! แต่อย่ากังวลไปเลย นี่เป็นสิ่งสุดท้ายที่ข้าจะทำเพื่อนาง! ข้าเองจะมีอายุและทะเลาะกับเจ้าได้อีกนานแค่ไหนกัน ต่อไปตระกูลเยี่ยสามารถทำทุกสิ่งได้ตามต้องการ! แต่ตอนนี้ข้ายังคงเป็นประมุขหุบเขาเทียนอี หากคิดอยากใช้ของสิ่งใดในหุบเขา ไม่จำเป็นต้องขออนุญาตจากพวกเจ้าเลยด้วยซ้ำ!”
“ท่านประมุข ท่านเป็นประมุขแห่งหุบเขา แน่นอนว่าไม่ต้องขออนุญาตจากพวกเรา! ต่อไปตระกูลเยี่ยสามารถทำทุกสิ่งได้อะไรกัน... ท่านประมุขกล่าวเช่นนี้ อยากให้ผู้น้อยโมโหงั้นหรือ!” ใบหน้าของเยี่ยเทียนปั๋วมืดลง
ราชาหย่งซานพูดราวกับว่าเขาเป็นคนคิดคดทรยศก่อการกบฏ!
ก่อนจะกล่าวต่อว่า “ประมุขน้อยหุบเขาเทียนอีในตอนนี้คือเยี่ยฟ่านเซิง ท่านเป็นคนตัดสินใจเลือกเขาด้วยตนเอง แต่ผู้น้อยรู้ดีไม่ว่าใครจะเป็นประมุขแห่งหุบเขา ไม่ว่าจะเป็นตระกูลลั่วหรือตระกูลเยี่ย ทั้งหมดล้วนเป็นครอบครัวเดียวกัน ล้วนแต่ทำเพื่อหุบเขาเทียนอีทั้งสิ้น”
“เอาล่ะ พวกเราทุกคนคิดเช่นเดียวกัน” ราชาหย่งซานพยักหน้าเบาๆ ก่อนจะกล่าวต่อว่า “ข้าจะใช้ถังหยกนิลพวกเจ้าจงอยู่ในนี้ ห้ามออกไปไหน ลุงจ้าว ผุ้อาวุโสจูคอยเฝ้าพวกเขาเอาไว้ ฟ่านเซิง ไปกับข้า!”
“ขอรับ” เยี่ยฟ่านเซิงพยักหน้า
ชายชราและชายหนุ่มเดินออกจากประตูพร้อมกัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แพทย์หญิงข้ามภพ