ไฟแค้น นิยาย บท 10

"ที่คุณพูดหมายความว่ายังไง!" จะด่าว่าเธอยังไงก็ได้ แต่ว่าถึงบุพการีอันเป็นที่รัก อัปสรสุดาไม่ยอมแน่

"ความหมายมันก็ตรงตัวอยู่แล้วทำไมต้องได้แปลอีก" ยังไงมันก็ได้หลุดออกจากปากของเขาแล้ว ..ถึงแม้เป็นผู้ชายก็มีอารมณ์เหมือนกัน ยิ่งอารมณ์ที่ฝังแน่นมาเป็นสิบๆ ปี

เพี๊ยะ!! อัปสรสุดาทนจนความอดทนนั้นได้สิ้นสุดลง ฝ่ามือเรียวฟาดลงที่ใบหน้าหล่อเหล่าของอีกฝ่าย

"ปล่อย!!" เขาไม่คิดจะตบตีเธอคืน.. แต่สิงหราชคงไม่ยอมให้ถูกตบฝ่ายเดียว ชายหนุ่มคว้าร่างบางของหญิงสาวเข้ามาไว้ในวงแขน แล้วพยายามจะจูบ

"โอ้ย!" ริมฝีปากหนาเข้าไปใกล้ ยังไม่จูบเลยด้วยซ้ำ เธอก็กัดเข้าให้อย่างแรง

"อืมมมม!!" พอริมฝีปากของเขาหลุดจากฟันแหลมๆ ของเธอได้ ชายหนุ่มก็ดูดริมฝีปากหญิงสาวอย่างแรง

ทั้งสองเปลี่ยนกันกัดและดูดอยู่แบบนั้น จนฝ่ายชายเลือดซิบ เพราะถูกกัด แต่ริมฝีปากเธอก็ช้ำไม่แพ้กัน..เพราะถูกดูด

จากที่อารมณ์โกรธ กลับเปลี่ยนอารมณ์ไปอีกแบบหนึ่ง เพราะไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนเอาคืนเขาแบบนี้ แถมเอาคืนจนได้เลือด

ชายหนุ่มไม่กล้าจูบต่ออีก..เพราะถ้าเข้าใกล้ปากของเธอ คงถูกกัดอีกเป็นแน่ แต่เขาคิดอะไรขึ้นมาได้บางอย่าง

"เข้ามา"

คนที่อยู่ด้านนอกได้ยินคำสั่งก็รีบเปิดประตูเข้ามา เพราะรอสแตนด์บายอยู่แล้ว

"ครับเสี่ย"

"คุณอัจฉราภรณ์กลับหรือยัง" เขาเรียกชื่อพี่สาวเธอได้เต็มปากเต็มคำ และมันก็ทำให้หญิงสาวถึงกับหันขวับมาที่ใบหน้าหล่อ

"ผมให้รออยู่อีกห้องครับ"

"ให้เข้ามา" จังหวะที่เขาสั่งลูกน้อง หญิงสาวที่ยังอยู่ในอ้อมกอดก็ได้รีบลุกขึ้น..แต่ก็ถูกเขาเหนี่ยวรั้งไว้

"คุณจะทำอะไร!!"

"เดี๋ยวก่อน" เขารีบสั่งให้ลูกน้องหยุดไว้แค่นั้น.. ดวงตาคมตวัดมองมาที่ใบหน้างาม "ถ้ายอมให้จูบดีๆ" สิงหราชหยุดคำพูดไว้แค่นี้ เพราะคิดว่าคนฉลาดแบบเธอต้องเข้าใจ

แววตาของหญิงสาวเปลี่ยนไป เมื่อรู้ว่าเขาเอาพี่สาวมาขู่เพื่อแลกกับจูบ

คนร่างหนาไม่รอช้า ค่อยๆ ขยับใบหน้าหล่อคมเข้าไปแนบชิดริมฝีปากบาง..ในใจก็คิดหวั่นอยู่ว่าเธอจะให้จูบดีๆ ไหม แต่เห็นอีกฝ่ายนิ่ง เขาก็เลยเริ่มละเลงลิ้นสอดแทรกเข้าไปในโพรงปาก

ลูกน้องเห็นแบบนั้นก็ถอยออกไปก่อน พร้อมกับปิดประตูไว้ คิดว่าคืนนี้ผู้เป็นนาย..คงจะอยู่ในห้องนี้อีกหลายชั่วโมงแน่

อัปสรสุดาปล่อยให้เขาจูบ โดยที่เธออยู่เฉยๆ และไม่ตอบสนองใดๆ เลย แค่เธออยู่นิ่งๆ เขาก็พอใจแล้ว

เรียวลิ้นแกร่งดูดเอาความหอมหวาน จากปากของอีกฝ่ายเข้ามาลิ้มรส เขาไม่เคยรู้สึกถึงสัมผัสกับผู้หญิงคนอื่นแบบนี้เลย

ทำไมกับเธอถึงดูพิเศษจัง แต่เขาจะหลงใหลในเหยื่อไม่ได้ ..ชายหนุ่มรีบดึงสติกลับมา จากที่จูบนุ่มละมุนกลับกลายเป็นรุนแรงขึ้น จนอีกฝ่ายรู้สึกเจ็บริมฝีปาก

อัปสรสุดาทำได้แค่จิกแผ่นหลังเขาไว้ และก็ปล่อยให้จูบไป..

มือหนาเริ่มอยู่ไม่นิ่ง ล้วงลงไปใต้ขอบกางเกงตัวที่คนตัวเล็กสวมใส่อยู่ ..โชคดีที่เธอใส่กางเกงยีนส์มา เขาก็เลยล่วงเกินได้ยากหน่อย

..แต่แค่นี้หรือจะหยุดสิงหราชได้

"อืม!!" มือเรียวปล่อยจากแผ่นหลัง รีบมาจับมือหนานั้นออก เพราะตอนนี้เขาล้วงลงมาจนถึงน้องสาว แต่ก็สู้แรงของอีกฝ่ายไม่ได้

นิ้วเกร็งของเขาแหย่เข้าไปในร่อง ทันทีที่ล้วงลงไปถึง ปากก็ไม่ปล่อยให้ว่าง

"สวัสดีค่ะ ดิฉันขอแนะนำตัวก่อนนะคะ..ฉันชื่อ.."

"สวัสดีครับคุณอัจฉราภรณ์" ชายหนุ่มชิงพูดขึ้นก่อน เพราะเขารู้ใจผู้หญิงดี

"คุณรู้จักชื่อฉันได้ยังไงคะ" หญิงสาวรีบเดินเข้าไปนั่งโซฟาอีกตัวที่อยู่ด้านข้าง

"ทำไมผมจะไม่รู้จักชื่อของคุณฟ้าล่ะครับ"

"คุณรู้จักชื่อเล่นฉันด้วย.." มุมปากเรียวกระตุกส่งยิ้มหวานให้ ..ตอนนี้อัจฉราภรณ์คิดว่าเขาคงจะหลงใหลในตัวเธอ และคงให้ใครแอบไปสืบเรื่องของเธอมา ..มิน่าล่ะถึงรู้ว่าเราต้องการมรกตชุดนั้น

ผ้าม่านที่อยู่ด้านข้าง ถูกมือคนตัวเล็กขย่ำไว้แน่ ..นี่เขากำลังจะทำอะไร

"เรามาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่าครับ ผมรู้นะว่าคุณมาหาด้วยเรื่องอะไร" ชายหนุ่มยังแกล้งพูดต่อไป เพราะอยากจะเห็นผู้หญิงอีกคนดิ้น ตอนนี้ทั้งสองได้เข้ามาอยู่ในเกมของเขาแล้ว

"ขอบคุณค่ะที่คุณรู้ เพราะฉันก็อายที่จะเล่าเหมือนกัน" ดวงตางามที่เป็นประกายแสร้งทำให้ดูเศร้าลง

"แต่ของฟรีไม่มีในโลก..ข้อนี้คุณคงรู้"

"คะ?! เอ่อ.. คุณต้องการอะไรก็..เอ่อ..ก็ว่ามาได้เลยค่ะ" ในใจรู้แล้วว่าเขาคงต้องการตัวของเธอ เพราะผู้ชายร้อยทั้งร้อยมีแค่เรื่องเดียว ที่ยอมทุ่มเงินมหาศาลแบบนี้

"สิ่งที่ผมต้องการ..ก็คือ.." สายตาคมตวัดไปมองผ้าม่าน เพราะดูเหมือนว่าตอนนี้ผ้าม่านของเขายับยู่ยี่ไปด้วยฝีมือของคนที่แอบอยู่ตรงนั้น

"คุณต้องการอะไรพูดมาได้เลยค่ะ ..เรื่องมรกตชุดนั้นฟ้ายังไม่ได้ขอบคุณคุณเลย แต่ก็ต้องมาขอความช่วยเหลือจากคุณอีกแล้ว"

"......." ..มรกตชุดนั้นหมายความว่ายังไง เขาเอาไปคืนให้แล้วเหรอ?