ไฟแค้น นิยาย บท 11

"..คุณต้องการอะไรบอกมาได้เลยค่ะ..คุณ..เอ่อ.. จะให้ฟ้าเรียกยังไงดีคะ" มันคือมารยาหญิง พอพูดมาถึงตรงนี้คือหยุดให้ผู้ชายตอบก่อน

"สิงห์ครับ"

"ว้าว..ชื่อสิงห์หรือคะ" ถึงกับตาลุกวาว ..แค่ชื่อก็ไม่ธรรมดาแล้ว หน้าตาและฐานะยิ่งไม่ธรรมดาไปใหญ่ ..นี่แหละผู้ชายที่เหมาะสมกับเรามากที่สุด

"ผมพูดต่อได้เลยไหมครับ" เขาเห็นเหมือนเธอกำลังปลื้มปิติในชื่อ..หรือไม่ก็คงในเงินของเขา.. แค่นี้ทำไมสิงหราชจะดูไม่ออก

แต่กับผู้หญิงอีกคน..ทำไมเขาถึงอ่านใจไม่ออกเลย ..ชายหนุ่มต้องรีบสลัดความคิดออกไป เมื่อกำลังคิดถึงผู้หญิงที่อยู่หลังผ้าม่านในตอนนี้

"พูดต่อได้เลยค่ะ" เรื่องผู้ชายอัจฉราภรณ์ก็ไม่เบาเหมือนกัน เพราะเธอเคยเรียนต่อที่ต่างประเทศหลายปี ถ้าไม่เพราะพ่อถูกฟ้องล้มละลาย ป่านนี้ก็คงจะยังอยู่ที่นั้น

"ผมแค่อยากจะคุยกับคุณ ..เรื่องในคืนนั้น" สิงหราชพูดกับผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างกาย แต่หางตาของเขากลับแอบชำเลืองไปที่ผู้หญิงอีกคน เพราะว่าถ้าเขาพูดเรื่องนี้ขึ้นมา เธอจะมีปฏิกิริยาอะไรไหม

..ไม่นะ.. อัปสรสุดาได้แต่คิดอยู่ในใจ ถ้าเขารู้ความจริง.. ความกลัวเหมือนในคืนนั้นก็ประดังเข้ามาอีกครั้ง ..ทำไมเราต้องรนหาที่ตลอดด้วย

ก๊อก ก๊อก

แต่ยังไม่ทันได้พูดอะไรก็มีคนมาเคาะประตูห้องก่อน

"เสี่ยครับ" ลูกน้องที่อยู่ด้านล่างวิ่งขึ้นมารายงาน

"มีอะไร" ถามออกไปแบบอารมณ์เสีย เขากำลังจะจับได้แล้วเชียว

"ตอนนี้มีตำรวจเข้ามาค้นที่คลับเราครับ"

"ตำรวจ?" ร้อยวันพันปีสถานบันเทิงของเขาไม่เคยมีตำรวจมา เพราะใครก็รู้ดีว่าเขามีอิทธิพลมากแค่ไหน

"มีอะไรหรือเปล่าคะ" อัจฉราภรณ์ถามขึ้น เพราะสายตาของเขามองมาที่เธอ

สิงหราชคิดว่าคงไม่ใช่ฝีมือคนพี่แน่ ถ้าไม่ใช่ฝีมือคนพี่..ก็ต้องเป็นฝีมือคนน้องสิ ..สายตาคมมองไปที่หลังผ้าม่านนั่นอีกครั้ง

"หึ" ทำไมเขาถึงนึกขำทุกครั้งที่โดนผู้หญิงคนนี้เล่นงาน ถ้าเป็นคนอื่นเขาคงไม่เก็บไว้

สองชั่วโมงผ่านไป..

คนที่เข้ามาตรวจเช็คในคลับถือว่าตำแหน่งสูงพอสมควร สิงหราชก็เลยต้องได้ให้ความร่วมมือ และตอนนี้เขาก็ได้ให้อัจฉราภรณ์กลับไปก่อน ส่วนผู้หญิงอีกคน..

พอนึกขึ้นได้ว่าสั่งลูกน้องให้เฝ้าเธอไว้ ชายหนุ่มก็รีบวิ่งขึ้นไปชั้นบน ..ถึงมีปีกก็หนีออกมาจากห้องนั้นไม่ได้ ถ้าเขาไม่อนุญาต

"หนีไปแล้วครับ" ลูกน้องรายงานทันทีที่เห็นเจ้านายขึ้นมา

เรื่องมีปีกหรือไม่มีนั้นใช้ได้เฉพาะกับคนอื่น แต่กับเธอ...

"พวกมึงเฝ้ายังไงวะ ผู้หญิงตัวเล็กๆ คนเดียวก็ให้หนีออกจากห้องนี้ได้!"

"ขอโทษครับเสี่ย เธอบอกว่าเจ็บท้องมาก"

"แล้วพวกมึงก็เชื่อ!"

ในเวลาต่อมา..

"ขอบใจแกมากเลยนะ แกเหมาะสมกับชื่อนาฬิกามากเลย มาช่วยเราได้ทันเวลาตลอด"

"แกเบาได้ก็เบาหน่อยนะ รู้ไหมว่าผู้ชายคนนี้ไม่ธรรมดา แกเล่นลูบคมเขาแทบจะไม่มีเหลี่ยมอยู่แล้ว" ใช่แล้วคนที่มาช่วยก็คือนาฬิกา และตำรวจคนนั้นก็คือลูกพี่ลูกน้องของนาฬิกาเอง พอจะมียศมีตำแหน่งอยู่บ้าง

"ก็มันจำเป็นนี่" ก่อนที่อัปสรสุดาจะเข้าถ้ำสิงห์มีเหรอที่เธอจะไม่เตรียมการไว้ก่อน .. หญิงสาวได้นัดแนะกับเพื่อนไว้ ถ้าเธอหายเข้าไปในนั้นนานเกิน ก็ให้เพื่อนตามเขาไปพร้อมกับตำรวจได้เลย

[ สิงหราช ]

"ให้ผมตามไปจับตัวกลับมาไหมครับเสี่ย"

"ยังไม่ต้อง กูมีวิธีที่ดีกว่านั้น" ชายหนุ่มร่างสูงทิ้งตัวลงนั่งที่เดิม ในหัวก็คิดถึงตอนที่เธอนั่งอยู่บนตัก แล้วเขาก็ยกมือตัวเองขึ้นมามองดู

"มีอะไรติดมือหรือเปล่าครับ" ลูกน้องแอบมองตาม เพราะเห็นเจ้านายมองมือแล้วอมยิ้ม