ไฟแค้น นิยาย บท 21

สิงหราชกลับมาที่บ้านของอัปสรสุดาอีกครั้ง เพราะครั้งแรกเขาแค่มาตามหาว่าเธออยู่ที่นี่ไหม ..แต่ครั้งนี้ชายหนุ่มจะควานหาบ้าง

คนร่างหนาเปิดประตูเข้าไปในห้องหนึ่ง คงจะเป็นห้องของเธอ ชายหนุ่มเดินไปหยิบรูปขึ้นมาดู มันคือภาพที่เธอถ่ายคู่กับพ่อ แต่ก็มีอีกภาพที่ถ่ายคู่กับแม่ เขาไม่ได้สงสัยเลยทำไมสองภาพนั้นถึงแยกไม่ถ่ายเป็นครอบครัว ก็เพราะคุณากรเป็นคนนิสัยแบบนี้ ..แต่มันจะแตกต่างอะไรกับเขา เพราะตัวเขาก็มีผู้หญิงเข้ามาไม่ซ้ำหน้าเหมือนกัน

สิงหราชมองจ้องพ่อของเธอที่อยู่ในรูป แล้วก็คิดโมโหขึ้นมาอีก ถ้าไม่เพราะพ่อเธอ ป่านนี้เขาคงได้อยู่กับแม่ ไม่ต้องพรากจากกันมาจนถึงทุกวันนี้ และเขาได้ยินสิ่งที่แม่พูดให้ฟังว่า ท่านหนีตายมาอยู่ที่นั่น ชายหนุ่มก็วางรูปนั้นลง

"กลับ" เขาสั่งลูกน้อง แล้วก็เดินนำหน้าออกมาที่รถ

หลายวันต่อมา.. ที่โรงงาน..

"ทำไมบอสถึงเข้าโรงงานทุกวันเลย" พนักงานเริ่มพูดคุยกัน เมื่อหลายวันมานี้ เห็นเขาเข้ามาในโรงงานแทบทุกวัน

"ใช่..และตั้งใจทำงานมากเลยนะ" เพราะทุกคนไม่เคยเห็นเขาทำแบบนี้เลย

นอกจากจะสั่งผู้จัดการโรงงาน หรือไม่ก็หัวหน้าแผนก แต่นี่เขาดูงานเองทั้งหมด

"แต่ก่อนเห็นเข้าเดือนละครั้ง ถ้าไม่ถึงช่วงเงินเดือนออก..ไม่เคยเห็นหน้า" เพราะเขาต้องเข้ามาเซ็นเอกสารมากมาย

ที่พนักงานนำมาคุยกัน ก็เพราะทุกคนทำงานแบบกดดันมาก ..แต่กับสาวๆ หลายคนแล้ว พวกเธอชอบนะ ที่บอสโคตรจะหล่อเข้ามาดูงานเองแบบนี้ แล้วพวกเธอต่างก็แต่งหน้าทำผมมาแบบเฉิดฉาย เผื่อว่าจะเข้าตากรรมการบ้าง

Club x & z

เขาไม่ได้เข้าแค่เฉพาะในโรงงาน ตอนเย็นก็ยังมาดูงานที่คลับ แต่ก็แค่มาพักผ่อนสมองดื่มเหล้าเคล้าผู้หญิงเหมือนที่เคยทำ

แต่ดูเหมือนว่าส่งผู้หญิงคนไหนเข้ามาก็ไม่ถูกใจ เพราะมีแต่คนเข้ามาแล้วก็..

"เสี่ยขาาา ดื่มหน่อยนะคะ" ออดอ้อนออเซาะ ถ้าเป็นแต่ก่อนเขาคงคว้าเข้ามาดูดปาก แต่ตอนนี้ดูเหมือนขัดใจไปสะทุกอย่าง

"ไปเอาคนใหม่มา"

"เสี่ยขาา แนททำอะไรผิด" แนทเกาะแขนหนาไว้แน่น..เผื่อว่าเขาจะเปลี่ยนใจ

"เอาออกไป.. ถ้าหาดีกว่านี้ไม่ได้ พวกมึงก็ไม่ต้องเข้ามาให้กูเห็นหน้า" จบคำพูดสิงหราชก็ยกเหล้าขึ้นดื่มแบบเพียวๆ

ปึ้ง! พอหมดแก้วชายหนุ่มก็วางลงที่โต๊ะอย่างแรง

วันต่อมา...

"ทำงานกันไม่ได้เรื่องสักคน ทำไมยอดส่งออกถึงได้ถดถอยลงแบบนี้"

"ตอนนี้คู่แข่งผุดขึ้นมาเยอะมากเลยครับบอส"

"ทำการตลาดกันไม่ดีน่ะสิ!!"

ผู้จัดการ..หัวหน้าแผนก..พนักงานต่างก็มองหน้าบอสไม่ติด แต่ก่อนบอสของพวกเขาไม่ใช่คนที่จะมาจู้จี้จุกจิกแบบนี้

ถ้าไม่เห็นตัวเลขที่เพิ่มขึ้น เปลี่ยนฝ่ายการตลาดใหม่ให้หมด"

"เสี่ยครับผมว่าใจเย็นก่อนดีกว่า" แชมป์เริ่มสะกิดผู้เป็นนายเมื่อเห็นอารมณ์ไม่ปกติ ถ้าเป็นผู้หญิงคงเป็นวันมามากแน่

"มึงก็อีกคนไอ้แชมป์ งานการไม่รู้จักทำ มัวแต่ตามกูอยู่นี่แหละ"

"....." เอาแล้วไง..วนเข้ามาหาผู้ติดตามแล้ว

เวลาผ่านไป..ตอนนี้ถ้านับจากงานศพของพ่อเธอก็ผ่านมาได้เกินครึ่งเดือนแล้ว

"น้องไปได้ครึ่งเดือนแล้วเหรอ" แก้วกานดาเพิ่งจะกลับมา และนางก็ไม่ได้ติดต่อมาตั้งแต่วันนั้น เพราะที่นั่นไม่มีสัญญาณโทรศัพท์มือถือเอาสะเลย

"คุณแม่เป็นยังไงบ้าง" อัจฉราภรณ์เพิ่งจะรู้ว่าแม่รองไปเยี่ยมแม่เธอที่เชียงรายมา

"แม่ชีสบายดี ฝากความคิดถึงมาถึงคุณฟ้าด้วยนะคะ"

"อืม" มันคือนิสัยที่ติดตัวของเธอ..กับคนอื่นอาจจะพูดเพราะ ยิ่งกับผู้ชายแล้วไม่ต้องมีใครได้สอน ..แต่พอคุยกับเมียรองของพ่อแต่ละที เธอชอบจะใช้นิสัยแบบนี้

"น้าขอถามเรื่องของน้องได้ไหม น้าไม่เห็นน้องส่งข้อความอะไรมาเลย"

"ฉันก็บอกแล้วไง..ไม่รู้ว่ามันไปไหน เห็นเอาพาสปอร์ตไปด้วย" เพราะวันนั้นก่อนที่จะไปอัปสรสุดาได้มาบอกกล่าว..พี่สาวก็เลยเห็นพาสปอร์ตที่อยู่ในมือของน้อง แต่ก็ไม่สนใจที่จะถาม