ไฟแค้น นิยาย บท 3

"อืมม..?" พอลูกน้องปิดประตูเท่านั้นแหละ สิงหราชก็ออกลาย โดยการกดท้ายทอยของเธอเข้ามาหาริมฝีปากหนา

แล้วก็บดขยี้มัน.. อย่าเรียกว่าจูบเลยเพราะเขาดูดรุนแรงมาก

จะขัดขืนก็ไม่ได้ ด้วยแรงของเธอที่มีน้อยกว่า และด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ในร่างกายที่มันกำลังทำงาน

มือเรียวจิกลงที่แผ่นอกกว้าง อาจจะมีผลักออกบ้าง แต่รวมๆ แล้วคือขย้ำมากกว่า

ลิ้นหนาซุกซนสอดแทรกเข้าไปในโพรงปากแบบจงใจ เขาสำรวจทุกซอกมุมในโพรงปากนั้น

ทีแรกคิดว่าจะแกล้ง..แต่พอได้รับรสความหอมหวาน ชายหนุ่มก็เริ่มเผลอไผล ไม่อยากจะปล่อยจูบออก

"อืมมม!!" หญิงสาวเริ่มดิ้นอีกครั้งเมื่อถูกมือของเขาสัมผัสกับพื้นที่สงวน.. เพราะความตกใจเธอรีบหนีบขาเข้าหากัน

แต่ก็สู้แรงของเขาไม่ได้ แค่มือข้างเดียวก็สามารถที่จะล่วงล้ำเข้าไปด้านใน

รวมทั้งชุดที่เธอสวมใส่อยู่มันก็ง่ายต่อการสัมผัสมาก

หึ..เต็มไม้เต็มมือ.. พอฝ่ามือนั้นแนบลงกับเนินน้องสาว มันก็ทำให้เขาพึงพอใจมาก

นิ้วแกร่งเริ่มทำงานโดยการ แหย่ผ่านขอบกางเกงชั้นในตัวบางนั้นเข้าไป

"อืมมม!?" อัปสรสุดาไม่รู้ว่าจะตกใจอันไหนก่อนดี มือด้านบนที่กำลังขยำหน้าอก หรือนิ้วของมืออีกข้างที่ตอนนี้เขาได้ส่งมันเข้าไปในร่องคับแคบ

ส่วนปากก็ยังไม่เป็นอิสระ..หญิงสาวโดนเขาพันธนาการไว้ทั้งร่างกาย

คนตัวเล็กเริ่มดิ้นแรงขึ้นจนสิงหราชทนไม่ไหว เพราะไม่เคยมีใครปฏิเสธ ชายหนุ่มก็เลยกดเธอลงที่โซฟาตัวที่ใช้นั่งอยู่นั่นแหละ

"ปล่อยนะ!!" จังหวะนี้ปากของเธอก็ได้เป็นอิสระ "คุณจำฉันไม่ได้หรือไง" หญิงสาวยอมเผยตัวเอง เพราะถ้าเขารู้ว่าเป็นเธอคงจะรีบปล่อย

แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่สนใจคำที่เธอพูดออกมาเลย..ใบหน้าหล่อคมซุกไซร้ซอกคอระหง..เพื่อสูดดมความหอมกลิ่นกายของอีกฝ่าย

"ไม่นะ!!" อัปสรสุดาดูแล้วว่าเขาคงไม่หยุดอยู่แค่นี้ เพราะตอนนี้มือหนาได้ยกชายกระโปรงตัวที่ลูกน้องของเขาให้สวมใส่..ขึ้นมาจนถึงสะโพก

"คุณสิงหราช..หยุดเดี๋ยวนี้นะ!"

ไม่เคยมีใครเรียกชื่อเขาเต็มแบบนี้มานานแล้ว ถ้าไม่เรียกเสี่ยก็คือเรียกคุณสิงห์

"ได้ข่าวมาว่าเธอเป็นแค่ลูกสาวอนุไม่ใช่เหรอ"

"คะ?..เอ่อ..ค่ะ" ตอกย้ำกันเข้าไปคำนี้..ถึงแม้ว่าเป็นลูกสาวอนุภรรยา แต่นั่นก็พ่อของเธอนะ..คำๆ นี้เธอได้ยินมาเกือบทั้งชีวิต จะได้ยินจากปากเขาอีกสักคนมันจะเป็นไร

"เผอิญว่าฉันไม่ต้องการลูกเมียรอง ถ้าเธอทำให้คุณฟ้า มาเป็นเมียฉันได้ รับชุดมรกตนั้นคืนไปได้เลย" และอีกสิ่งที่เขาต้องการจาก..คุณากรพ่อของเธอก็คือ ลูกสาวอันเป็นที่รัก..นั่นก็คืออัจฉราภรณ์ผู้เป็นพี่สาว

ทีแรกเขาคิดว่าเป็นเธอ ก็เลยเสนอเงินก้อนใหญ่ให้ แต่ก็ถูกเธอปฏิเสธแบบไม่ใยดี..แต่พอให้ลูกน้องสืบลึกเข้าก็เลยรู้ว่า ไม่ใช่ผู้หญิงคนนี้ ที่เป็นดวงใจของมัน

"แต่พี่ฟ้า..เอ่อ" ฟ้าคือชื่อเล่นของพี่สาวเธอ ส่วนอัปสรสุดามีชื่อเล่นว่าน้อง ..พี่สาวของเธอหัวสูงจะตาย ถ้าให้มาทำเรื่องแบบนี้คงไม่

"คุณจะไปไหน" ในขณะที่หญิงสาวกำลังใช้ความคิดอยู่นั้น คนตัวสูงก็ได้ลุกขึ้นจากที่นั่งอยู่

"เมื่อไรที่เธอให้คำตอบฉันได้..ค่อยมาเจรจากัน"

"เดี๋ยวก่อนสิคะ" หญิงสาวรีบเดินตามออกไป แต่ก็ถูกลูกน้องของเขากีดขวางไว้ก่อน

"อีกสองวัน..ฉันสัญญาว่าฉันจะทำตามที่คุณต้องการให้ได้" เธอได้แต่ตะโกนตามหลังเขาไป ถึงแม้ว่าจะไม่มั่นใจเลยก็ตามที..