ไฟแค้น นิยาย บท 33

"ฉันจะทำอะไรก็ได้นี่มันร่างกายของฉัน" หญิงสาวมองซ้ายมองขวาเพื่อที่จะหาหนทางหนีออกจากห้องนี้

"ดี..ถ้างั้นต่อไปนี้พยัคฆราชจะได้มีแค่พ่อคนเดียว"

"ใครคือพยัคฆราช?" ในใจของเธอคิดไว้อยู่แล้ว แต่ก็อยากจะถามให้แน่ใจ

"ในเมื่อพ่อคือพญาสิงห์ ลูกก็ต้องเป็นพญาเสือ" ใช่แล้ว..สิงหราชเปลี่ยนชื่อลูกชาย แถมยังเปลี่ยนให้ใช้นามสกุลของตัวเอง

"คุณมีสิทธิ์อะไรมาทำแบบนี้ นั่นมันลูกของฉันนะ!"

"ตอนนี้เขาเป็นลูกของฉัน" ชายหนุ่มทำท่าทางไม่แยแส แล้วก็เดินออกมาที่ลานจอดรถ โดยมีคนตัวเล็กวิ่งตามหลังมา

"คุณสิงหราช! คุณจะทำแบบนี้ไม่ได้นะ!!" หญิงสาวรีบตรงมาที่รถของเขา แล้วเปิดเข้าไปนั่งด้านข้างคนขับ เพราะตอนนี้ชายหนุ่มขึ้นประจำที่คนขับเรียบร้อยแล้ว

บรึ๊นนนนน~~

พอเธอขึ้นนั่งรถได้ เขาก็ขับออกตัวอย่างเร็ว จนหญิงสาวต้องได้รีบหาที่เกาะไว้

"คุณจะไปไหน!" เธอมองดูเส้นทางที่เขาขับรถมาไม่ได้กลับไปที่บ้านของเขาเลย แถมยังออกมานอกเมือง

แต่ไม่มีคำตอบใดๆ ออกจากปากของชายร่างหนา

"คุณสิงหราช จอดรถเดี๋ยวนี้นะ!"

เขาขับรถเร็วมาก จนเธอกลัวว่าจะเกิดอันตราย ..ถ้าเป็นอะไรไปกลัวว่าจะไม่ได้เห็นหน้าลูกกับแม่อีก

หญิงสาวยิ่งพยายามพูดคุยกับเขา ชายหนุ่มก็ยิ่งขับรถเร็ว จนเธอหยุดพูดเพราะยังไงเขาก็คงไม่ยอมจอดให้ลงแล้ว

"ที่นี่ที่ไหน" พอหยุดพูดไม่นานเท่าไร อัปสรสุดาก็เผลอหลับไป ตื่นมาอีกทีก็ตอนที่เครื่องยนต์ดับสนิท

ชายหนุ่มไม่ตอบแถมยังลงรถแล้วเดินตรงเข้าไปในบ้านหลังหนึ่ง

หญิงสาวลงรถได้ก็วิ่งตามเข้าไป เผื่อว่าเขาจะเอาลูกน้อยของเธอไว้ที่นี่

"หมาน้อยอยู่ที่นี่ใช่ไหม" เข้ามาด้านในได้อัปสรสุดาก็พยายามมองหา

"ทำไมต้องเลือกไปหาไอ้อิทธิ" เขายืนมองเธอ ที่กำลังค้นหาลูกชายอยู่ครู่หนึ่งก็เลยพูดขึ้น

หญิงสาวหยุดค้นหา ตอนนี้เธอรู้แล้วว่า คงจะเสียรู้ผู้ชายหัวหมอคนนี้แน่

"ฉันขอถามคุณแค่คำเดียว คุณจะคืนลูกให้ฉันไหม" เธอพูดโดยไม่หันหน้ากลับมามอง

"ไม่" เขาตอบออกมาแค่คำเดียว

"คุณไม่มีสิทธิ์มาพรากลูกกับแม่เขานะ" ใบหน้างามค่อยๆ หันมาโดยมีน้ำตาเจือปนในแววตานั้นให้เห็น

"มีสิทธิ์หรือไม่มีสิทธิ์ อยู่ที่ใครเป็นคนตัดสิน"

"ถ้าพูดแบบนั้นฉันคงจะแพ้คุณตั้งแต่ยังไม่ลงบันไดบ้าน เพราะคนรวยอย่างคุณก็ดีแต่ใช่เงินฟาด"

"เธอก็เป็นอีกหนึ่งคนไม่ใช่เหรอ ที่ชอบ.."

พูดมาแค่นี้ก็พอจะรู้แล้วว่าเขาหมายถึงอะไร

"คุณ!!"

"เถียงมาสิ ถ้าไม่จริงวิ่งไปหามันทำไม!" เขาโมโหมากที่เธอเลือกไปขอความช่วยเหลือจากไอ้อิทธิคู่แข่งทางธุรกิจ

"ค่ะ เงินซื้อฉันได้..ไม่ว่าจะเป็นเงินของใคร"

"ดี!!" ชายหนุ่มเดินไปที่ตู้ในบ้านหลังนั้น แล้วคว้ากระเป๋าออกมา ในกระเป๋านั้นมีเงินมากมาย เขาควักมันออกมาแล้วโปรยไปทั่วห้อง

"ถ้างั้นฉันจะใช้มันซื้อตัวเธอ"

จบคำพูดสิงหราชก็ตรงมาที่คนตัวเล็ก แล้วพาเธอไปที่เตียง โดยที่เธอไม่ต่อสู้ขัดขืน

อุ้บ..เสียงร่างระหงกระทบกับที่นอนนิ่มๆ

ชายหนุ่มค่อยๆ ถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกแบบใจเย็น สายตาคมมองเธอที่อยู่บนเตียงเหมือนเป็นเหยื่อคนหนึ่ง

พอเขาจัดการกับเสื้อผ้าของตัวเองจนหมดทุกชิ้น ..ก็ตามลงมาจัดการกับเสื้อผ้าของคนตัวเล็กที่นอนอยู่บนเตียง โดยที่เธอก็ปล่อยให้เขาทำไป