ไฟแค้น นิยาย บท 43

หลายวันต่อมา..

"ถ้าคุณมีงานต้องทำ..คุณให้ใครกลับไปส่งฉันที่บ้านก่อนก็ได้นี่คะ" หญิงสาวออกไปซื้อของให้ลูกชายและอาหารบำรุงครรภ์ พอกลับจากซื้อของเสร็จ สิงหราชก็พามาแวะที่โรงงาน

"เดี๋ยวผมประชุมงานเสร็จค่อยกลับพร้อมกัน"

"คุณให้ฉันรออยู่ในรถก็ได้ค่ะ"

"ไม่ได้..กว่าผมจะประชุมงานเสร็จ เข้าไปนั่งรอในห้องทำงานดีกว่า"

อัปสรสุดาจำเป็นต้องได้เดินตามมา โดยมีชายหนุ่มโอบเอวบางไว้ไม่ห่าง จนหลายคนมองแบบสงสัย เพราะยังไม่มีใครรู้ว่าบอสมีภรรยาและลูกแล้ว

"บอสคะ" พนักงานแผนกบัญชีเห็นเขาเดินผ่านก็รีบถือแฟ้มเอกสารเดินตามหลังมา

"มีอะไรครับ" เขาหยุดแล้วก็หันกลับมาถาม

"มีเอกสารให้เซ็นค่ะ" ทั้งๆ ที่ในวงแขนของเขายังมีผู้หญิงอีกคนหนึ่งอยู่ แต่พนักงานคนนี้ก็ยื่นเอกสารนั้นไปให้ ทำเหมือนว่าสนิทสนมกับเขามาก

ที่พนักงานสาวๆ ดูสนิทสนมกับเขาแบบนี้..ก็เพราะเขาไม่ถือตัวกับผู้หญิงสวย

ส่วนผู้หญิงสวยๆ คนไหนที่เสนอตัวมา มีเหรอที่ผู้ชายแบบเขาจะปล่อยไป.. ทั้งหมดทั้งมวลนั้นมันคือเรื่องก่อนที่เขาจะเจอกับเธอ

ชายหนุ่มพ่นลมหายใจออกมาแบบขัดใจ "คุณควรจะให้หัวหน้าแผนกไปยื่นที่ห้องทำงานไม่ใช่เหรอครับ"

"คะ..เอ่อ..คุณจำอรไม่ได้เหรอคะ" อุตส่าห์แต่งหน้าทำผมมาสะสวยเชียว เพราะวันนี้เป็นวันที่เขาต้องเข้ามาประชุมงาน แต่พอถูกเบรกแบบนี้แล้วถึงกับหน้าแหก ..เดินกลับแผนกแทบไม่ทัน

"ดูคุณจะสนิทสนมกับพนักงานหญิงที่นี่จังเลยนะคะ" ทำไมผู้หญิงจะดูกันไม่ออก ยิ่งสัญชาตญาณของเมียแล้วล่ะก็

"ไม่ได้สนิทเลยจ้า"

"ฉันคิดว่าคุณจะสนิทเฉพาะกับผู้หญิงในคลับ..ในบริษัทคุณก็ไม่เว้นเหรอคะ"

"คุณกำลังคิดอะไรอยู่เนี่ย" ชายหนุ่มรีบพาเธอเดินต่อมาจนถึงห้องทำงาน

"วันหลังคุณไม่ต้องพาฉันมาที่นี่ด้วยนะ ฉันไม่อยากเห็น"

"ไม่มาก็ได้จ้า เดี๋ยวผมเข้าห้องประชุมก่อนนะรออยู่นี่" พอได้เอกสารที่ต้องการแล้วเขาก็ออกจากห้องนั้นมา

..ผู้ชายไม่รู้หรอกว่าจิตใจของผู้หญิงอ่อนไหวมากแค่ไหน ที่เธอพูดไปไม่อยากได้คำตอบแบบนี้เลย

"ไม่มาก็ไม่ต้องมางั้นเหรอ!" ยิ่งอารมณ์ฮอร์โมนกำลังเปลี่ยนแล้วด้วย..อัปสรสุดาออกจากห้องหลังจากที่เขาไปแล้ว หญิงสาวเดินออกมาทางเดิม

"ผู้หญิงคนที่ไปกับบอสนี่"

"เดี๋ยวก็โดนทิ้ง..มาแบบนี้หลายรายแล้ว" ต่างพูดและก็ขำ ไม่ใช่มีแค่เธอที่ได้เข้ามาในโรงงานนี้ แต่ผู้หญิงส่วนมากชอบตามเขามาเอง และก็เปลี่ยนหน้าอยู่บ่อยๆ

"ไปไหนแล้ว" ชายหนุ่มกลับมาก็ไม่เจอเธออยู่ในห้องทำงาน

..การที่จะออกมาจากโรงงานนั้นต้องเดินผ่านหลายโกดัง พนักงานส่วนมากมีมอเตอร์ไซค์เพื่อใช้ขับขี่เข้ามาทำงาน

และตอนนี้เธอได้มาถึงโกดังห้า..โกดังที่เขาเคยเอาเธอมาทิ้งไว้ และหญิงสาวก็จำได้ดี โกดังนี้ก็ยังร้างอยู่เหมือนเดิม คนตัวเล็กต้องได้รีบเดินผ่านไป เพราะว่าบรรยากาศไม่ค่อยดีเท่าไร

"น้องสาวจะไปไหนจ้ะ" ผู้ชายสองคนเดินตามเธอมา ดูเหมือนว่าคงจะเป็นพนักงานในโรงงานนี้

อัปสรสุดารีบก้าวเดิน เพิ่งคิดขึ้นได้ว่าเธอไม่น่าน้อยใจจนหนีออกมาแบบนี้เลย ถ้าเกิดอะไรขึ้นจะทำยังไง

"น้องมาสมัครทำงานที่นี่ใช่ไหมจ๊ะ พวกพี่ช่วยน้องได้นะ" มันยังพยายามชวนเธอคุย

"ฉันไม่ได้มาสมัครงาน ฉันเป็นภรรยาเจ้าของที่นี่"

"เล่นของสูงว่ะ" ผู้ชายสองคนหันไปพูดกัน เพราะว่าพวกมันรู้จักเจ้าของที่นี่ดี

"ฉันพูดจริงนะ พวกนายอย่าตามมา"

"จะโกหกอะไรก็โกหกไปเถอะจ๊ะคนสวย พวกพี่เชื่อก็ได้ แต่พวกพี่ก็อยากจะลองกินภรรยาเจ้านายดูสักครั้ง..หรือสองครั้งดีวะมึง" พวกมันยังหันไปพูดคุยและหัวเราะ เหมือนไม่เชื่อคำพูดของเธอเลย

และทันใดนั้นรถคันหรูก็ได้วิ่งมาจอด..