ไฟแค้น นิยาย บท 44

หลายเดือนผ่านไป..

ตอนนี้ดัมมี่ได้ถูกย้ายกลับมาสถานีตำรวจเดิม และเพิ่มเติมก็คือตำแหน่งที่สูงขึ้น

นั่นก็คือพันตำรวจโทดัมมี่ หรือที่ทุกคนเรียกกันว่าท่านสารวัตร

เป็นเวลาหกเดือนแล้วที่ดัมมี่ ได้เลิกรากับภรรยามา

เขารู้ดีว่าการที่ถูกย้ายกลับมาและเพิ่มตำแหน่งสูงขึ้น มาจากฝีมือของคนที่สั่งย้าย แต่ดัมมี่ก็ไม่คิดจะขอบคุณ..เพราะเรื่องวุ่นวายในชีวิตของเขาก็เกิดจากคนที่สั่งย้ายเขานั่นแหละ

"ท่านสารวัตรคะ" และตอนนี้เขาคือผู้ชายที่เนื้อหอมที่สุดใน สน. นี้

"ครับ" ดัมมี่ส่งยิ้มให้กับผู้หญิงที่เรียกชื่อเขา..เธอคือลูกสาวของพันตำรวจเอก หรือเรียกอีกอย่างหนึ่งก็คือผู้กำกับ

พวกเขาเริ่มสนิทสนมกันมาได้ตั้งแต่ดัมมี่ถูกย้ายกลับมา

"เรื่องงานเลี้ยงที่โรงแรมคืนนี้..เอ่อ" นกเอี้ยงแกล้งหยุดพูดแค่นี้ เพื่อที่จะให้เขาชวน

"เดี๋ยวผมไปรับที่บ้าน"

"ดีใจจังเลยค่ะ นกจะแต่งตัวสวยๆ รอนะคะ" ก่อนจะออกไปนกเอี้ยงยังก้มลงหอมแก้มเขา ที่กำลังวุ่นอยู่กับแฟ้มเอกสารตรงหน้า จนชายหนุ่มไม่ได้ตั้งตัว

แต่เขาก็ไม่ได้สนใจ เพราะนกเอี้ยงชอบถึงเนื้อถึงตัวแบบนี้ประจำ

[โรงแรมหรู]

งานเลี้ยงนี้เป็นงานเลี้ยงที่จัดขึ้นปีละ 2-3 ครั้ง ส่วนมากจะมีเฉพาะตำรวจชั้นผู้ใหญ่ แต่ก็ยังมีชั้นประทวนอยู่บ้าง.. มีไว้เผื่อเวลาใช้สอยฉุกเฉิน

"มากันแล้วเหรอ..พ่อลูกเขย" มันคือเสียงของผู้กำกับพ่อของนกเอี้ยง..รู้สึกว่าจะออกนอกหน้ามากกว่าลูกสาว เพราะรู้ดีว่าใครหนุนหลังดัมมี่อยู่

พนักงานที่กำลังให้บริการลูกค้าอยู่ หลายคน ต่างก็มองตามเสียงนั้น

เคล้ง! เสียงของหล่นจากมือของพนักงานเสิร์ฟคนหนึ่ง แต่ไม่ค่อยแรง เพราะเธอรับทัน เมื่อเห็นว่าคนที่กำลังควงกันเข้ามานั่นก็คือ...

..สายตาหลายคนมองกลับมาที่พนักงานเสิร์ฟหญิง คนที่ทำของหล่นเมื่อสักครู่ และหนึ่งในนั้นก็คือดัมมี่ที่มองมา สีหน้าชายหนุ่มเปลี่ยนไปเล็กน้อยเมื่อรู้ว่าพนักงานเสิร์ฟหญิงคนนั้นเป็นใคร แต่เขาก็ทำสีหน้าให้กลับมาเป็นปกติได้เร็วมาก

"สารวัตรมานั่งนี่ดีกว่าค่ะ" นกเอี้ยงควงแขนสารวัตรดัมมี่ให้เดินไปนั่งที่โต๊ะเดียวกับผู้กำกับนั่นก็คือพ่อของเธอ

"วันนี้ต้องดื่มกันหน่อยนะลูกเขย" แต่ละคำพูดที่พูดออกมาเน้นย้ำมากว่าจองผู้ชายคนนี้ให้มาเป็นสามีของลูกสาว

"ครับท่าน" ชายหนุ่มก็ยอมดื่มด้วย แถมยังดื่มเยอะอีกต่างหาก

เวลาผ่านไป..ก็ได้มีการร้องเพลง และชวนกันออกมาโยกย้ายส่ายสะโพก..ส่วนพนักงานที่คอยบริการก็ยังบริการต่อไป

"เมรีเอาเหล้าไปเสิร์ฟพวกท่านสิ"

ใช่แล้ว..พนักงานหญิงที่ทำของหล่น ก็คือเมรีภรรยาเก่าของดัมมี่ ซึ่งตอนนั้นเขามียศเป็นแค่รองสารวัตร

เมรีจำเป็นต้องได้เข้าไปบริการที่โต๊ะนั้น ที่จริงตำแหน่งของเมรีก็คือรองผู้จัดการห้องอาหารแห่งนี้ แต่วันนี้ทุกคนต้องได้ช่วยงานกัน เพราะว่ามีแต่แขกท่านผู้ใหญ่ที่เข้ามาใช้บริการ

หญิงสาวถือเหยือกที่มีเบียร์แช่เย็นอยู่ในนั้นเดินไปรินลงแก้วของท่านสารวัตรแบบระมัดระวังที่สุด

พอรินแก้วของท่านเสร็จก็รินให้กับผู้หญิงข้างกายท่าน มือไม้หญิงสาวเริ่มสั่น เมื่อเห็นว่าผู้หญิงคนนั้นกุมมือของเขาไม่ยอมวาง

"ว้าย!" จนเบียร์ในเหยือกหกลงถูกเขา.. แต่คนที่ตกใจร้องกรี๊ดก็คือนกเอี้ยง "ทำอะไรของเธอ" นกเอี้ยงรีบลุกขึ้นโวยวาย

"ขอโทษค่ะ" หญิงสาวรีบควักเอาผ้าเช็ดหน้าของตัวเองมาซับตรงที่ทำน้ำหก..ซึ่งไม่ห่างจากเป้ากางเกงของเขาเท่าไร

"เธอทำอะไรอีก เอาผ้ามานี่ฉันจะเช็ดเอง!" นกเอี้ยงเริ่มจะหึงหวง

"เมรีเธอทำอะไร! ทางเราต้องขออภัยด้วยนะคะ" ผู้จัดการห้องอาหารรีบเข้ามาขอโทษขอโพย "เชิญท่านไปเปลี่ยนชุดใหม่ดีกว่าค่ะ"

"ไม่เป็นไรครับ" ชายหนุ่มดื่มเข้าไปมากพอสมควรและเริ่มจะมึนหัวแล้วด้วย พอลุกขึ้นก็เลยทำให้เก้าอี้ตัวที่นั่งอยู่ล้มลงไป

โครม!

"อุ๊ย" เก้าอี้ที่ล้มลงไปกระแทกเข้ากับมือของพนักงานที่ยืนอยู่ใกล้ ถึงแม้ว่าจะไม่แรงแต่ก็เจ็บอยู่มาก

แต่ก็ไม่มีใครสนใจว่าเก้าอี้จะโดนใครหรือไม่ รวมทั้งคนที่ทำหล่นลงไปด้วย

"ผมขอตัวเข้าห้องน้ำ"

"ทางเราขอรับผิดชอบโดยการ เปลี่ยนชุดให้ใหม่ค่ะ" ผู้จัดการรีบเดินตามมา เพราะไม่อยากให้เสียชื่อเสียงของโรงแรม

"งานเลี้ยงครั้งหน้าเราไปจัดโรงแรมอื่นกันดีกว่า" ผู้กำกับพูดเปรยขึ้น เพราะเริ่มจะไม่พอใจที่นี่แล้ว

"เมรีรีบตามท่านไปสิ..พาท่านไปเปลี่ยนเสื้อผ้าด้วย" ผู้จัดการไม่รู้จะทำยังไงดีแล้ว เรื่องนี้ถึงหูผู้บริหารมีหวังงานเข้าแน่

เมรีจำเป็นต้องได้เดินตามไป เพราะว่าเธอไม่อยากตกงานด้วย ..กว่าจะได้งานที่นี่ทำยากลำบากแค่ไหนใครจะไปรู้

"ทางนี้ค่ะ" หญิงสาวได้นัมเบอร์ห้อง ที่จะพาเขาไปชำระร่างกายและก็เปลี่ยนชุดใหม่ หญิงสาวก็เลยเดินไปกดลิฟต์เพื่อรอให้ชายหนุ่มตามเข้ามา

พอลิฟต์เปิดออกที่ชั้นบน หญิงสาวก็เดินนำหน้าพามาเปิดห้อง ที่พนักงานจัดเตรียมไว้ให้เรียบร้อยแล้ว

โดยที่ทั้งสองไม่พูดคุยอะไรกันเลยจนเข้ามาถึงในห้อง

"นี่ค่ะชุด" หญิงสาวเดินไปหยิบชุดที่วางเตรียมอยู่บนเตียง..ส่งให้

หมั่บ!

"อือ!!" เมรีตกใจ..แทนที่เขาจะเอาแค่ชุด แต่ชายหนุ่มกระชากตัวเธอมาด้วย "ปล่อย"

กลิ่นแอลกอฮอล์ที่ออกมาจากลมหายใจของเขาฟุ้งเข้าจมูกของอีกฝ่าย จนรับรู้ได้ว่าตอนนี้เขาคงจะเมามาก

"ปล่อยนะ..อืม!" หญิงสาวรีบเม้มริมฝีปากเข้าหากันเมื่อถูกอีกฝ่ายจู่โจมด้วยจูบ มือเรียวพยายามผลักดันหน้าอกของเขาแต่ก็ดูไม่ได้ผล

ชายหนุ่มยังพยายามบังคับจูบริมฝีปากอันอวบอิ่ม แบบโหยหาหรือขาดสติเพราะแอลกอฮอล์ในเลือดสูง อันนี้เจ้าตัวก็ยังไม่รู้ได้

หญิงสาวก็ไม่ยอมอ้าปากให้ล่วงล้ำเข้ามาพื้นที่ด้านใน เธอกัดริมฝีปากตัวเองจนเจ็บร้าวไปหมด

พอเธอไม่ให้ล่วงล้ำเข้าไปในโพรงปาก..ชายหนุ่มก็ทำแค่ดูดริมฝีปาก อยู่แบบนั้น

เมรีตกใจอีกครั้งเมื่อถูกมือหนาล้วงเข้ามาถึงด้านในเสื้อ มือข้างที่ล้วงเข้ามา..เริ่มบีบเคล้นเต้า แต่ก็ยังติดเสื้อชั้นใน ..หญิงสาวไม่มีแรงจะขัดขืนแล้ว เพราะมือที่เจ็บจากการกระแทกตอนที่เก้าอี้ล้มมันก็ยังเจ็บอยู่มาก

"คุณจะทำแบบนี้กับฉันไม่ได้นะ คุณอย่าลืมว่าคุณเป็นถึงนายตำรวจใหญ่!" เมื่อปากเธอเป็นอิสระก็รีบพูด เพื่อเรียกสติเขา

แต่ดูเหมือนว่าจะไม่ได้ผล ที่เขาปล่อยจูบออก ก็เพราะจะพาเธอมาที่เตียง

"ช่วยด้วยย อืมมม" หญิงสาวกำลังจะตะโกนให้คนช่วย ทั้งๆ ที่รู้ว่าตะโกนไปก็ไม่มีใครได้ยิน ห้องของที่นี่เก็บเสียงได้ดีมาก แต่ก็ถูกเขาปิดปากอีกครั้งด้วยจูบ แถมจูบครั้งนี้เขาสามารถล่วงล้ำเข้ามาถึงด้านในได้อย่างง่ายได้ เพราะเธอกำลังเผลอ

หญิงสาวต่อสู้ได้แค่มือข้างเดียว เพราะอีกข้างตอนนี้มันเริ่มเคล็ดขัดยอกหนักขึ้น

แรงอันน้อยนิดของเธอค่อยๆ ถดถอยไป..ในเมื่อทำยังไงเขาก็ไม่ยอมปล่อย หญิงสาวก็เลยหยุดทุกการกระทำไม่ขัดขืนแล้ว เพราะยิ่งดิ้นยิ่งขัดขืนก็ยิ่งเจ็บตัว

และมันก็ทำให้อีกฝ่ายรุกหนักขึ้น โดยการ ถอดเสื้อผ้าชุดของโรงแรมที่เธอสวมใส่อยู่ออก..