ไฟแค้น นิยาย บท 57

เมื่อคืนนี้ไม่ใช่ว่าแค่ครั้งเดียวจะหยุดท่านสารวัตรดัมมี่ได้ พอจบครั้งแรกก็ต่อด้วยครั้งที่สองที่สาม จนทั้งสองหลับไม่รู้เรื่อง ..ตื่นมาอีกทีก็สายมาก

"ขึ้นรถเดี๋ยวพี่ไปส่ง"

"พี่จะเข้าโรงพักทันเหรอคะ"

"พี่ไม่มีปัญหาอะไรอยู่แล้ว แต่เราน่าจะมีปัญหา"

"ก็ได้ค่ะ" เมรีคิดว่าจะเล่าเรื่องให้เขาฟังแต่ก็ยังไม่มีโอกาสสักที เพราะเขาเล่นงานเธอนักขนาดนั้นจนเพลียหลับไปพร้อมกัน

[โรงแรม]

พอรถของสารวัตรดัมมี่มาจอดที่หน้าโรงแรม พนักงานหลายคนยืนเรียงแถวกัน เหมือนรอต้อนรับคนสำคัญแบบเป็นทางการมาก

"แย่แล้ว" ..นายคนนั้นทำอะไรอีกเนี่ย เมรีหันมามองคนรักที่นั่งประจำที่คนขับอยู่

"มันเกิดอะไรขึ้น" เขามองดูแค่แว๊บเดียวก็รู้แล้วว่าเธอมีพิรุธ

"เมย์ว่าจะเล่าเรื่องนี้ให้พี่ฟัง แต่ไม่มีโอกาสสักที" หญิงสาวหันมาหาเขาด้วยใบหน้าที่ตื่นตกใจ ไม่รู้ว่าจะเริ่มเล่ายังไงดีแต่ก็ต้องได้เล่าแล้วล่ะ

"เชิญท่านประธานลงรถก่อนดีกว่าค่ะ" เมรียังไม่ทันได้เล่าอะไร สไบเลขาส่วนตัวของเธอก็มาเปิดประตูฝั่งที่เธอนั่งอยู่

"ท่านประธาน?!" มันยิ่งสร้างความงงงวยให้กับดัมมี่หนักเข้าไปอีก ..พอเมรีลงรถแล้วเขาก็รีบตามลงมาเหมือนกัน

วันนี้สิงหราชให้เธอเข้ารับตำแหน่งประธานโรงแรมแบบเป็นทางการก็เลยต้องจัดพนักงานของโรงแรมให้รอต้อนรับ

หญิงสาวก้าวเดินเข้ามาด้วยท่าทางที่ประหม่า แต่ยังดีที่ข้างกายของเธอ สารวัตรดัมมี่ไม่ยอมทิ้งห่าง

"นี่มันอะไรกัน" พอดัมมี่ขึ้นมาถึงห้องทำงานของเมรี ก็เจอเข้ากับสิงหราช และผู้ชายคนเมื่อวาน ที่บอกว่าจะส่งไลน์ไปหาภรรยาของเขาก็อยู่ในนี้ด้วย

ที่จริงอัปสรสุดาอยากจะมาด้วย แต่ด้วยร่างกายของเธอไปไหนมาไหนไม่ค่อยสะดวกแล้ว สิงหราชก็เลยไม่ให้ตามมาด้วย

"คุณคิดว่าเงินของคุณซื้อได้ทุกอย่างงั้นเหรอ" พอสารวัตรดัมมี่ได้ฟังเรื่องราวทั้งหมด เขาถึงกับโมโหที่คนรวยแบบสิงหราชใช้เงินเพื่อแก้ไขปัญหาทุกอย่าง

"พี่ดัมมี่คะ" เมรีกลัวว่าเขาจะควบคุมอารมณ์ไม่อยู่

"เรื่องนี้ผมพอเข้าใจ" ดัมมี่เริ่มทำอารมณ์ให้เย็นลง เพราะไม่อยากจะให้เธอคิดมาก ยังไงมันก็ผ่านไปแล้ว "แต่ที่ผมไม่เข้าใจทำไมต้องเอาไอ้หน้าหล่อนี่มาฝึกงานให้เมียผมด้วย" ยังไงเรื่องนี้เขาก็ไม่ยอม

"คุณโรมันจบดอกเตอร์ด้านนี้มาโดยตรง ผมคิดว่าให้คนที่รู้งานเรื่องนี้ได้สอน จะเป็นผลดีต่อคุณเมรีมากกว่า" มันเป็นคำอธิบายของสิงหราช ..ทำไมเขาต้องมานั่งทำอะไรแบบนี้ด้วย แต่เพราะภรรยา สิงหราชก็เลยจำเป็นต้องได้แก้ปัญหาที่ก่อขึ้นก่อน

"ก็ได้..แต่ผมจะให้น้องสาวเข้ามาดูเรื่องนี้เอง" น้องสาวหมายถึงนาฬิกา เจ้าแม่แห่งการหางานใหม่ เพราะทำที่ไหนก็ไม่ค่อยจะได้นาน

"น้องสาวของคุณหมายถึงเพื่อนรักภรรยาผมน่ะเหรอครับ"

"ใช่แล้ว"

"แบบนั้นก็ได้ เดี๋ยวผมจะหาตำแหน่งให้เธอทำด้วยแล้วกัน"

"แล้วถ้ามันเจ๊งล่ะ" พอคำนี้ออกจากปากของนาฬิกา โรมันก็มองมาอีกครั้ง

"ฮ่าฮ่าา ไม่เจ๊งหรอกครับ..ผมไปนะ" สิงหราชรู้ดีว่าโรมันเก่งเรื่องบริหารงานมากแค่ไหน พอจบคำพูดเขาก็ออกจากห้องนี้ไป ..ป่านนี้ภรรยาคงจะรอฟังข่าวแบบใจจดใจจ่อ

"เอาเป็นว่าผมจะเทรนด์งานให้ท่านผู้บริหารทั้งสองคนไปพร้อมกันเลยนะครับ" พอสิงหราชออกไปพ้นจากห้อง โรมันก็กล่าวขึ้นบ้าง

"ไม่ต้องหรอกครับ คุณสอนงานแค่น้องสาวผม ส่วนภรรยาของผม..ให้น้องสาวเป็นคนประสานงานอีกที"

"สารวัตรคะ" เมรีปรามผู้เป็นสามีอีกครั้ง

"ถ้างั้นก็ไม่ต้องทำแล้ว"

"คู่นี่ก็หึงกันไม่ดูตาม้าตาเรือเล๊ยย" นาฬิกาพอจะรู้เรื่องของเมรีมาจากอัปสรสุดาบ้างแล้ว เธอก็เลยไม่ได้สงสัยเรื่องนี้

"จะให้ผมเรียกท่านประธานอีกคนว่าอะไรครับ" โรมันหันมาถามชื่อของนาฬิกาบ้าง เพราะว่าเขารู้จักชื่อของเมรีไปแล้ว

"คนนี้ชื่อนาฬิกาค่ะ" เมรีเป็นคนแนะนำให้โรมันได้รู้จัก

"หึ หึ หึ" โรมมันอุตส่าห์ทำหน้าเคร่งมาตลอดระยะเวลาที่อยู่ในห้องนี้ พอได้ยินชื่อของเธอเท่านั้นแหละ เขาถึงกับกลั้นไม่อยู่อีกต่อไป

"หัวเราะทำไมไม่ทราบคะคุณหัวมัน"