ไฟแค้น นิยาย บท 59

"ทำไมพี่จะต้องออกจากราชการด้วย" เมรีรู้ดีว่าเขารักงานนี้มาก และกว่าที่เขาจะขึ้นมาถึงจุดนี้ได้ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย

"พี่ไม่อยากให้เราคิดมากกับเรื่องนี้อีก"

"เมย์ขอโทษค่ะ ที่ควบคุมตัวเองไม่ได้" เป็นใครจะไปทนได้ เห็นผู้หญิงคนอื่นมาเกาะแกะสามีของตัวเอง

"เมย์ทำถูกแล้วจ้า" ดัมมี่ดีใจด้วยซ้ำที่ภรรยามีอาการหึงหวง แต่ก็ไม่อยากให้เธอมีเรื่องขุ่นเคืองใจ กลัวว่ามันจะไม่เป็นผลดีต่อลูก

ดึกดื่นของคืนเดียวกันนั้น..

คนตัวโตเริ่มอยู่ไม่นิ่งเมื่อได้กอดภรรยา มือหนาเริ่มซุกซนสอดเข้ามาในเสื้อชุดนอนตัวบาง จนไปหยุดอยู่ที่ยอดปทุม

"พี่ดัมมี่คะ"

"พี่ขอนะ ทนไม่ไหวแล้ว" ชายหนุ่มรีบลุกขึ้นแล้วจัดการกับเสื้อผ้าตัวบางโดยที่ไม่รอให้เจ้าตัวอนุญาต

"เดี๋ยวก่อนค่ะ" หญิงสาวคิดถึงเรื่องเมื่อคืนนี้ขึ้นมาได้ในทันที

"อะไรจ๊ะ"

"เมื่อคืนพี่หลอกให้ฉันเป็นคนทำเองใช่ไหม! ก็ในเมื่อพี่ไม่ได้เจ็บแผล..งั้นแสดงว่าเมื่อคืนนี้!" หญิงสาวเริ่มทำเสียงเข้ม

"ถ้ายังงั้นเอาแบบนี้ดีกว่า.."

"เอาแบบไหน"

"พี่จะไถ่โทษเรื่องเมื่อคืนนี้ด้วยการ..ทำเอง" จบคำพูดใบหน้าหล่อคมก็โน้มลงไปที่..

"อ๊อยย..พี่ดัมมี่เบาค่ะ" เรียวลิ้นสากตวัดขึ้นลงทันที ที่ก้มลงไปประชิดน้องสาว ..จนเจ้าของเรือนร่างเสียวซ่านไปทั้งตัว

"อือ..อือ.." เมื่อปลายลิ้นหนาตวัดหนักหน่วงขึ้นหญิงสาวแทบจะทนไม่ไหว สะโพกงามโยกตอดรับกับทุกจังหวะที่ลิ้นอุ่นนั้นสัมผัสกับจุดที่ไวต่อความรู้สึก

"น่ารักจัง" ชายหนุ่มเริ่มจะทนความแข็งของท่อนเอ็นตัวเองไม่ไหว ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นฝ่ายเล้าโลมก็ตาม

ดัมมี่รีบจัดการกับเสื้อผ้าของตัวเอง โดยใช้เวลาไม่นานเลย ความเป็นชายของเขาก็ผงาดขึ้นมาเด่นชัดมาก

"จะทักทายหน่อยไหมจ๊ะ" สายตาคมแอบเห็นดวงตางามที่มองความเป็นชายของเขาตาไม่กระพริบ

คนตัวเล็กแอบอมยิ้มแบบเอียงอาย ..ไม่ใช่ว่าเธอจะไม่เคยทำแบบนั้น แต่ก็ไม่ได้ทำบ่อยนักตอนที่อยู่กับเขา

"อ้าาา" พอเขายื่นมันเข้าไปใกล้ริมฝีปากบาง เมรีก็ไม่ได้ปฏิเสธ ยังอ้าปากเพื่อให้เขาส่งทุ่นเนื้อที่มีเส้นเอ็นปูดเกือบรอบลำ..เข้าไปในปาก

อ๊อก อ๊อก อ๊อก เสียงความเป็นชายกระทบเข้ากับโพรงปากของอีกฝ่าย ดังออกมาพร้อมกับเสียงครางของชายหนุ่มที่แทบจะทนไม่ไหว แต่เขาก็ต้องได้อดกลั้นไว้ เพราะอยากจะให้เธอช่วยแบบนี้มานานแล้ว

"ซี๊ดด..อ่าาา..พี่ไม่ไหวแล้ว" จากที่เป็นฝ่ายรับ..ชายหนุ่มเปลี่ยนเป็นฝ่ายรุกทันทีโดยการจับคนตัวเล็กให้นอนหงายลง

"อื้อออ" ใบหน้าคมก้มลงไปใช้ลิ้นกับตรงนั้นอีกครั้ง "พะ..พอแล้วค่ะ" ความต้องการของอีกฝ่ายก็มีไม่แพ้กันเลย ..ตอนนี้อยากให้เขาจัดการกับเธอมาก

"ขออีกนิดหนึ่งนะจ๊ะคนดี" ลิ้นหนาตวัดเลียวนรัวแบบหนักหน่วง ..จนหญิงสาวยกสะโพกเด้งรับ เขาไม่ได้ทำแค่เลียแต่ยังดูดกินสิ่งที่มันไหลเยิ้มออกมา แบบไม่รังเกียจเลย

พอได้จังหวะชายหนุ่มก็ขยับขึ้นมาเพื่อส่งท่อนเอ็นเข้าไปในร่างกายของหญิงคนรัก แทนนิ้วที่เพิ่งจะชักออกมา

"อ๊อยย..อื้อ..อื้อ" พอเข้าได้ที่ก็เริ่มโยกสะโพก จนได้ยินเสียงอีกฝ่ายครวญครางไปตามแรงกระแทก "เบาหน่อยคะ" เธอต้องได้เรียกสติของเขาไว้ก่อน เพราะตอนนี้ในร่างกายของเธอยังมีอีกหนึ่งชีวิต

"พ่อขออีกแป๊บเดียวนะลูก.. พ่อไม่ไหวแล้วจริงๆ" จบคำพูดแทนที่เขาจะเบาแต่กลับกระแทกรัว เพราะตอนนี้ใกล้ถึงจุด "อ้าาา..สะ..เสียว" ทันใดนั้นชายหนุ่มก็หยุดการเคลื่อนไหว

"เอาออกได้แล้วค่ะ" เธอรู้ได้ในทันทีว่าตอนนี้เขาคงจะเสร็จไปแล้ว

"อย่าเพิ่งขยับจ้า..เอาออกตอนนี้ยังไม่ได้" มันคือช่วงที่เสียวที่สุดก็ตอนปล่อยน้ำนี่แหละ "อ๊อยย..ไม่เอาจ้าไม่เล่นแบบนี้"

เมรีชอบแกล้งตอนที่เขาแช่มันไว้ หญิงสาวบีบรัดช่องคลอดของตัวเองเข้าหากัน จนทำให้อีกฝ่ายต้องรีบชักมันออกมา "ชอบแกล้งดีนักนะเรา อย่าให้ถึงคราวพี่เอาคืนแล้วกัน"

"ไม่กลัวหรอก"

"ไม่กลัวจริงนะ" จบคำพูดชายหนุ่มก็จับคนตัวเล็กกดลงที่เตียงอีกครั้ง

"พอแล้วค่ะ..กลัวก็ได้"

"จะกลัวตอนนี้ก็ไม่ทันแล้ว..." สารวัตรดัมมี่เริ่มบรรเลงเพลงรักอีกครั้ง

สายๆ ของวันต่อมา..

..ทำไมป่านนี้พี่สะใภ้ฉันยังไม่มาอีกเนี่ย นาฬิกานั่งอยู่ในห้องสองต่อสองกับโรมัน มาได้พักใหญ่แล้ว

"ผมว่าวันนี้คุณเมรีคงจะไม่เข้า งั้นเรามาเริ่มกันเลยดีกว่า"

"ระ..เริ่มยังไง" ที่เธอทำตัวเป็นแก่นแก้ว เพราะไม่อยากจะหวั่นไหวกับความหล่อของเขา..คนอะไรหล่อเป็นบ้า หล่อแบบไม่บันยะบันยัง

ที่โรมันรูปหล่อก็เพราะเขาเป็นลูกครึ่ง ซึ่งแม่เป็นคนไทยส่วนพ่อเป็นชาวต่างชาติ

โรมันพานาฬิกาลงมาดูด้านล่างของโรงแรม เขาเริ่มสอนงานเธอให้รู้จักตั้งแต่แผนกบริการไป แค่ให้รู้งานคร่าวๆ ไว้ก่อน

พอถึงตอนเที่ยงชายหนุ่มก็สั่งพนักงานให้ตั้งโต๊ะ โดยเลือกห้อง VIP พอทุกอย่างพร้อม หญิงสาวก็จับมีดขึ้นมาหั่นเนื้อสเต็ก

ชายหนุ่มรูปหล่อลุกขึ้นแล้วเดินมาโอบด้านหลัง ..สองมือจับมืออีกฝ่ายเพื่อที่จะสอนวิธีใช้มัน

"ขะ.. คุณทำอะไร" นาฬิกาตกใจรีบชักมือออก ใบหน้าของทั้งสองแทบจะแนบชิด เมื่อเธอหันกลับไปหาเขา

"อีกเรื่องที่คุณต้องรู้ ก็คือวิธีใช้ช้อนส้อมและมีด เวลาทานสเต็กแบบนี้"

"เรื่องนี้ไม่ต้องสอนก็ได้"

"ไม่สอนไม่ได้หรอก เรื่องนี้สำคัญมาก การที่จะเป็นผู้บริหารโรงแรมต้องรู้ทุกขั้นตอน" แล้วชายหนุ่มก็เริ่มสอนวิธีการใช้มีด โดยการจับมือของเธอหั่นเนื้อสเต็ก พอหั่นได้พอดีคำ เขาก็ใช้ส้อมเพื่อจิ้มเนื้อแล้วส่งเข้าปากตัวเอง ทำเหมือนกับว่าเธอเป็นคนป้อน ตอนนี้นาฬิกามือไม้สั่นไปหมด

"อืม..อร่อย คุณลองทำดูนะ" เขาวางมือแล้วก็เดินมานั่งอีกฝั่ง เพื่อรอดูลูกศิษย์ทำ แต่ตอนนี้เธอจำไม่ได้หรอกว่าเขาสอนอะไรไปบ้าง ใจสั่นหวิวขนาดนี้

.. กลับมานะนาฬิกา! จะหวั่นไหวกับความหล่อของเขาไม่ได้ คนระดับนี้เขาต้องมีครอบครัวแล้วสิ ..ได้แต่ห้ามใจตัวเองไว้

เพียงไม่นานพนักงานก็เริ่มเสิร์ฟของหวาน

นาฬิกาต้องรีบตักกินก่อนที่เขาจะมาสอนวิธีกินของหวาน

"ดูท่าทางคุณจะชอบของหวานมากเลยนะครับ"

"ค่ะ" ใช้เวลาไม่นานของหวานก็หมดถ้วยนั้น ..กูจะเป็นเบาหวานไหมวะเนี่ย

"คืนนี้ผมให้ทางโรงแรมจัดงานราตรี ..ผมจะสอนคุณเต้นรำ"

อึก!! น้ำที่เพิ่งจะดื่มเข้าไปเกือบพุ่งออกมาทางเดิม

"ฉันว่าคุณรอสอนพร้อมกับพี่สะใภ้ฉันดีกว่าไหม" ถ้าให้เต้นรำกับเขาสองคนมีหวังช็อคตายแน่เรา

"คุณเมรีจะไม่มาโรงแรมสองถึงสามวัน เพราะสามีของเธอบอกว่าจะพาไปฝากท้อง"

"ทะ..ท้อง?" นาฬิกายังไม่รู้ว่าพี่สะใภ้ท้อง เธอไม่รู้ไม่เท่าไรหรอก..แต่เขารู้ได้ยังไง

ตัดกลับไปอีกคู่

"แค่ไปฝากท้อง ทำไมต้องหยุดงานสองถึงสามวันด้วยคะ" หญิงสาวอ่านข้อความไลน์ที่สารวัตรดัมมี่เป็นคนพิมพ์จากเครื่องของเธอส่งไปให้โรมัน

"ก็พี่ยังไม่ว่างต้องเคลียร์งาน"

"พี่ไม่ว่างแล้วเกี่ยวอะไรกับงานของเมย์ด้วย"

"พี่ยังไม่ว่างไปเฝ้าเราไง"