ไฟแค้น นิยาย บท 61

"คนอะไรจะหลับง่ายปานนั้น คุณไม่กลัวผมเลยเหรอ" ชายหนุ่มนอนไม่หลับเพราะพื้นมันเย็นและแข็งมาก แถมไม่มีผ้าห่ม..ร่างหนาค่อยๆ คืบคลานขึ้นมาบนเตียง

"หวังว่าคงจะไม่ตื่นขึ้นมาโวยวายนะ" เขาไม่คิดจะล่วงเกิน แต่จะให้นอนข้างล่างก็คงไม่ไหว

เวลาผ่านไปดึกดื่นของคืนนั้นเอง

อึบ! ในขณะที่หลับสนิท..ได้มีวัตถุบางอย่างกระแทกเข้าตรงพื้นที่สุดหวง จนรู้สึกจุก ดวงตาคมมองต่ำลงมา..มันคือขาของหญิงสาวที่พาดทับ

"หึ.. เกือบสูญพันธุ์" พอรู้ว่าน้องชายตัวเองปลอดภัย โรมันก็เลยปล่อยให้เธอใช้ร่างกายของเขาเป็นหมอนข้าง

เช้าวันต่อมา..

"นาง..นาง.." ในขณะที่นางแม่ของนาฬิกากำลังออกมารอตักบาตร ก็ได้มีป้าข้างบ้านกวักมือเรียกเบาๆ

"มีอะไรพี่"

"ลูกสาวมึงตื่นหรือยังวะ"

"เมื่อคืนนี้มันมีงานเลี้ยงที่ทำงาน" นางคิดว่าให้ลูกได้นอนต่ออีกหน่อยค่อยปลุก

"กูจะบอกอะไรมึงให้นะ เมื่อคืนนี้กูเห็นลูกสาวมึงมากับผู้ชาย" เสียงป้าข้างบ้านกระซิบกระซาบ เพราะเมื่อคืนนี้ป้าออกมานั่งปัสสาวะหน้าบ้านเห็นเข้าพอดี

"พี่เอาอะไรมาพูด"

"กูแอบมองอยู่ทั้งคืน ไม่เห็นมันออกมาสักที" ความสาระแนของป้าข้างบ้าน และความอดทนสูง ยอมไม่หลับไม่นอนเพื่อถ่างตาดูว่าชายคนนั้นจะออกมาไหม.. แต่ก็ไม่เห็นออกมาจนเช้า

นางรีบกลับเข้ามาในบ้าน แล้วตรงขึ้นไปที่ห้องลูกสาว

แม่ของนาฬิกาขึ้นมาพร้อมกับกุญแจสำรอง แล้วเปิดเข้าไปโดยที่ไม่เคาะประตู

"โป๊เช๊ะเลย เป็นแบบที่กูพูดไหม" โดยมีป้าข้างบ้านตามขึ้นมาดูเหตุการณ์ด้วย

"นา!!" แม่ไม่พูดพร่ำเดินเข้าไปแล้วฟาดเข้าที่ลำตัวของลูกสาว จนคนที่หลับสนิทอยู่ทั้งสองตื่นขึ้นมา

"โอ้ย..เจ็บนะแม่"

"มึงทำอะไรไอ้ลูกไม่รักดี!!"

"คุณมานอนบนนี้ได้ยังไง" พอตั้งสติได้นาฬิกาก็หันไปตะคอกผู้ชายที่นอนอยู่บนเตียงเดียวกัน

"ก็เมื่อคืนนี้ผมหนาว"

"ผู้ชายคนนี้มันเป็นใคร?!" ลูกสาวไม่เคยทำตัวแบบนี้ พอเจอเข้านางก็เลยรับไม่ได้

"แม่ฟังนาก่อนนะ"

โรมันไม่รู้ว่าจะอธิบายยังไง เพราะภาพเห็นอยู่ตําตา ถ้าอธิบายคงไม่ขึ้นแน่

"ตำรวจ.." แม่ของนาฬิกาคิดขึ้นได้ว่ามีหลานชายเป็นตำรวจ นางก็รีบลงมาเพื่อที่จะโทรศัพท์ไปหาดัมมี่

"แม่เดี๋ยวก่อน" นาฬิกาลุกขึ้นได้ก็รีบวิ่งตามหลังแม่ลงมา

ส่วนป้าข้างบ้านตอนนี้ออกไปกระจายข่าวแล้ว

"มันแอบปีนเข้ามาหามึงใช่ไหม"

"นาให้เขาเข้ามาในห้องเอง"

"อีลูกไม่รักดี!" ฝ่ามือของแม่กำลังจะฟาดลงที่ก้นลูกสาว แต่โรมันรีบเข้ามาขวางไว้ก่อน

"คุณแม่ใจเย็นๆ ก่อนครับ"

"ใครเป็นแม่ของมึง" ไม่ใช่ว่านางจะไม่เห็นความหล่อ แต่ตอนนี้ความหล่อก็ไม่สามารถที่จะหยุดแม่ของนาฬิกาได้ ..เพราะถึงยังไงเขาก็เป็นผู้ชาย ลูกสาวเสียหายอยู่วันยันค่ำ

"แม่ๆๆ เขาเป็นแฟนหนูเอง" นาฬิการีบมาแย่งโทรศัพท์ออกจากมือของแม่ ก่อนที่เรื่องมันจะใหญ่โตมากไปกว่านี้

"แฟน?!" ไม่ใช่แค่แม่ที่ตกใจ โรมันก็ตกใจไม่แพ้กัน

หนึ่งชั่วโมงผ่านไป

ตอนนี้แม่ของนาฬิกาได้สงบลงแล้ว ..นางนั่งมองจ้องผู้ชายที่อยู่ตรงหน้าแบบไม่เชื่อสายตา ว่าหล่อขั้นเทพแบบนี้ทำไมถึงมาคบลูกสาวของนาง

"ถึงจะเป็นแฟนกันก็ตามที แต่คิดว่าจะเข้าหาลูกสาวฉันแบบนี้มันได้เหรอ ป่านนี้ชาวบ้านเขาจะเอาไปพูดถึงไหนแล้ว"