ไฟแค้น นิยาย บท 8

ค่ำวันเดียวกัน..

"พี่ว่าเจ้านายดูแปลกไปไหมครับ"

"มึงเพิ่งรู้เหรอ..กูรู้ตั้งแต่เมื่อเช้านี้แล้ว" เอกและแชมป์แอบคุยกันระหว่างที่ทั้งสองกำลังหลบมุมสูบบุหรี่อยู่นั้น

ที่จริงพวกเขาไม่เคยเอาเจ้านายมาพูดกันแบบนี้ แต่วันนี้แปลกมาก เพราะสิงหราชสั่งให้วนรถกลับไปมาอยู่แบบนั้นหลายรอบ จนไม่ต้องทำอะไรกันเลย ..พอไปถึงก็บอกให้กลับ ..พอกลับมายังไม่เท่าไรก็บอกให้ไปบ้านหลังนั้นอีกครั้ง

ลูกน้องจะถามก็ไม่กล้า เพราะกลัวได้กินลูกปืนแทนคำตอบ

ค่ำมืดดึกดื่นของคืนเดียวกัน.. ได้มีชายร่างกำยำล่ำสัน ยืนมองออกไปนอกหน้าต่าง เพื่อดูดาวระยิบบนท้องฟ้า

แล้วเขาก็คิดถึงเหตุการณ์ในอดีต ตอนที่แม่ถูกนำตัวไปเพื่อขัดดอก ให้กับตระกูลที่มีเชื้อสายเป็นถึงเจ้าพระยานาเมือง

และเพียงไม่กี่เดือน ก็ได้ข่าวว่าแม่ของเขาคิดสั้น ยอมทิ้งลูกน้อยที่รอคอยการกลับมาอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน

ตอนนั้นถ้าโตพอ เขาจะตามหาแม่ และช่วยท่านออกมาจากที่นั่น แต่อุปสรรคอันใหญ่หลวงก็คือเขายังเด็กมาก

และต่อมาชายหนุ่มยอมทำทุกวิถีทาง เพื่อที่จะเข้ามาในวงการสีเทา เขารู้ดีว่า ถ้าอยากจะกลับไปแก้แค้น คือต้องรวย เหนือกว่าพวกมัน และเขาก็ทำได้..ด้วยสมองอันชาญฉลาด

"แม่ครับ.. แม่รอผมอีกแค่ไม่กี่ปี ทำไมแม่ถึงไม่รอ" พอคิดมาถึงตรงนี้ ชายหนุ่มต้องรีบสลัดเรื่องคืนนั้นออกไปจากหัวให้หมด เพราะเขาจะหลงใหลในเหยื่อไม่ได้ นั่นมันคือการพ่ายแพ้อันย่อยยับ

"ไอ้แชมป์!!"

"ครับเสี่ย" แชมป์ได้ยินเสียงผู้เป็นนายเรียกก็รีบเปิดประตูเข้ามาในห้อง

"วันนี้มึงลืมอะไรหรือเปล่า" ชายหนุ่มร่างสูง คุยกับลูกน้องแต่สายตาของเขายังมองไปดูกลุ่มดาวระยิบที่อยู่บนท้องฟ้า

"ลืมอะไรครับ..อ้อ.. เสี่ยจะเอาเหรอครับ" แชมป์นึกขึ้นได้ว่า คงเป็นเรื่องผู้หญิง

"มึงยังจะถามอีก" สายตาคมละจากสิ่งที่มองอยู่หันมาตวาดลูกน้อง

"เดี๋ยวผมจัดการให้เดี๋ยวนี้เลยครับ" ที่ไม่ได้จัดผู้หญิงมาให้ ก็เพราะดูเหมือนว่าลูกพี่จะไม่มีกะใจกับผู้หญิงคนอื่น เรื่องนี้ผู้ชายด้วยกันดูออก

เพียงไม่นานผู้หญิงก็ได้ถูกจัดขึ้นมาสองคน เพื่อให้เลือกว่านายต้องการคนไหนมากกว่า

"เข้ามาทั้งสองเลย"

แชมป์ส่งผู้หญิงทั้งสองเข้ามาในห้องของผู้เป็นนาย..แล้วก็ออกไป

ผู้หญิงสองคนนี้เชี่ยวชาญด้านการยั่วยวนผู้ชายมาก พอเข้ามาถึงด้านในก็เริ่มจัดการกับสิ่งที่กีดขวางอยู่บนร่างกาย

"อ้าาาา" เขาถึงกับพ่นลมออกมา เมื่อถูกปากของอีกฝ่ายเล้าโลมไปทั่วเรือนร่างหนา

ทันใดนั้นผู้หญิงหนึ่งในสองก็ได้ส่งท่อนเอ็นลำใหญ่ของเขาเข้าไปในปากแล้วดูดกิน ..ความคิดฟุ่งซ่านก็เริ่มเกิดขึ้นอีกครั้ง.. อุตส่าห์พยายามจะไม่คิดถึงเรื่องที่ถูกผู้หญิงในความมืดนั้นอมแล้วเชียว

"พวกมึงทำกันไม่เป็นเลยหรือไง!" ชายหนุ่มถึงกับตะคอก คนที่จัดการกับท่อนเอ็นของเขาอยู่ ไม่ใช่ว่าพวกเธอทำไม่เป็นหรอก แต่พวกเธอเชี่ยวชาญเกินไป จนไม่มีจุดบกพร่องเหมือนคนที่เขากำลังคิดถึง

"....." หญิงสาวทั้งสองเริ่มกลัว เพราะคิดว่าทำไม่ถูกใจ แต่ก็ต้องได้พยายามทำต่อไป ..แต่ดูเหมือนยิ่งพยายามก็ยิ่งไม่ถูกใจ

"ไอ้แชมป์!!"

"ครับเสี่ย" แชมป์รีบเปิดประตูเข้ามา จังหวะที่ทุกคนกำลังอยู่ในหน้าที่

"มึงไปหามาจากไหนวะ..เอาไปเก็บ"

"จะ...เก็บเลยเหรอครับ" แชมป์เข้าใจว่าให้เอาไปฆ่าทิ้ง

"โง่กว่ามึงยังมีอีกไหมไอ้แชมป์ เอาออกไปทั้งสองคนเลย!!"

"ขะ..ครับ"

วันต่อมา.. ที่คฤหาสน์หลังงาม

"มาที่นี่ทำไมอีก!"

"น้องอยากจะมาดูอาการคุณพ่อค่ะ" หลังจากที่พักฟื้นร่างกาย หญิงสาวก็พอจะมีแรงขึ้นมาบ้างแล้ว

"คุณพ่อนอนหลับไปแล้ว"

"พี่ฟ้าคะ น้องอยากจะถามเรื่อง.."

"ฉันไม่มีอารมณ์จะพูดกับเธอหรอก" อัจฉราภรณ์พูดขึ้นก่อนที่ อัปสรสุดาจะเอ่ยปากถามเลยด้วยซ้ำ

ที่อัปสรสุดาอยากจะรู้ก็คือเรื่องชุดมรกต..ว่าเขาทำตามสัญญาไหม หรือแค่หลอก เพราะเรื่องนี้เธอยังไม่รู้ว่าเขาเอาชุดนั้นมาคืนแล้ว

"มีคนแปลกหน้ามาที่นี่ไหมคะ" เมื่อไม่ได้คุยกับพี่สาว เธอก็เลยมาขอคุยกับแม่บ้าน

"มีค่ะวันนั้นกลุ่มผู้ชายมา 2-3 คนเข้ามาในบ้าน"