บทที่ 101
มิตรสหายที่พบกันด้วยความริษยา
ที่หน้าประตูของหอราตรีนิรันดร์
มีผู้หญิงคนหนึ่งที่เหมือนจะเป็นนางโลมของที่นี่เงยหน้าขึ้นมองอย่างหยิ่งผยองพร้อมพูดออกมาว่า “ทั้งที่แต่งตัวดูดีมาแท้ ๆ แต่ตอนนี้กลับอยู่ในสภาพไม่ต่างจากหมาข้างถนน ใครจะไปคิดว่าเจ้าจะเป็นพวกหลอกลวง”
“ทำเป็นพูดว่า ‘ข้าไม่ได้บอกว่าข้าจะไม่ให้เงิน แต่กระเป๋าสตางค์ของข้าถูกปล้นข้าสัญญาว่าจะจ่ายเงินคืนในวันพรุ่งนี้’”
“แหวะ ข้ออ้างพวกนี้ ข้าได้ยินคนพูดแบบนี้โดยไม่ซ้ำหน้ากันมาประมาณ 50 คนต่อปีแล้ว” หญิงนางโลมคนนั้นเม้มริมฝีปาก
คนคุ้มกันสองสามคนที่อยู่ข้าง ๆ ก็ดูเหมือนจะทุบตีหนักขึ้น
นี่ยังไม่เพียงพอสำหรับพวกคนที่เบี้ยวเงิน เพื่อต้องการจะใช้บริการที่นี่ฟรี ๆ
แต่มันน่าแปลกเล็กน้อยที่ชายผู้น่าสงสารคนนี้ไม่ได้กระอักเลือดอะไรเลย ทั้ง ๆ ที่โดนทุบตีอย่างหนักหน่วง
ขณะเดียวกันมีหญิงสาวหลายคนก้าวลงบันไดมาจากชั้นบนรีบวิ่งลงมาข้างล่าง พวกนางแต่งตัวในรูปแบบที่แตกต่างกัน ต่างคนต่างสง่างามน่าหลงใหลพร้อมด้วยรอยยิ้ม ราวกับว่าพวกนางทั้งหมดมีเสน่ห์อันไม่มีที่สิ้นสุด
เสน่ห์ที่ทำให้ผู้ชายหลงใหล
“ หยุดทะเลาะกันเถอะนะ” ในหมู่พวกนาง มีหญิงสาวคนหนึ่งที่มีอารมณ์เย็นชา บ่นพึมพำขึ้นมา
หัวหน้านางโลมโกรธในทันทีที่ได้ยิน “ที่รักของข้า เจ้าหมอนี่มันมาเพื่อใช้บริการฟรี ๆ เจ้ายังจะแนะนำข้าใจเย็นอีกเหรอ เจ้าโดนน้ำมันเสน่ห์บังตามารึยังไง”
มีร่องรอยของความอับอายบนใบหน้าของหญิงสาวที่นางไม่ควรมี “วันนี้ท่านฉูอยู่กับพวกเรา พี่สาวน้องสาวนั่งดื่มนั่งเขียนบทกวีและเล่นพิณไปด้วยกัน ยิ่งไปกว่านั้นพี่สาวน้องสาวของเราก็เต็มใจที่จะใช้เวลาทั้งคืนไปกับท่านฉูพวกเราไม่เชื่อว่าเขาจะเป็นคนร้ายโกหกหลอกลวงผู้อื่น เราควรปล่อยให้เขาไปก่อนดีกว่าบางทีเขาคงจะส่งเงินให้พวกเราในวันพรุ่งนี้”
หญิงสาวคนอื่น ๆ อีกหลายคนเองก็พยักหน้าซ้ำแล้วซ้ำเล่าเกลี้ยกล่อมให้ปล่อยฉูจงฉวนไป
“ใช่แล้ว” ฉูจงฉวน ยื่นศีรษะของเขาขึ้นมาแล้วพูดว่า “ข้ามีเพื่อนที่ดีคนหนึ่ง ซึ่งเป็นเจ้าของร้านค้าในเมืองแห่งความพินาศ เขาชื่อว่าลั่วอู๋เขามีเงินให้ข้ายืมและข้าจะไปรับมันในวันพรุ่งนี้”
หัวหน้านางโลมได้ยินก็โกรธยิ่งขึ้น “ไอ้ลูกหมา ต่อให้พวกน้องสาวของข้าจะพูดปกป้องเจ้า ก็ไม่ได้หมายความว่าความโกรธของข้าจะบรรเทาหรอกนะ ข้าจะตีเจ้าแรง ๆ ให้พูดไม่ออกเลย “
“ ……” ฉูจงฉวนกอดศีรษะของเขาและยังคงถูกทุบตีต่อไป เขาได้แต่พูดในใจเรียกลั่วอู๋,
ลั่วอู๋ทั้งที่ข้าอ้างชื่อของเจ้าแล้วแท้ ๆ ทำไมกันข้าถึงยังโดนทุบตีต่อไปล่ะ ?
ช่างเป็นชีวิตอันยากลำบากเหลือเกิน ที่ท่านต้องมามีชีวิตอยู่ในเขตหวงชา
ไม่ว่าสาว ๆ จะขอร้องอย่างไรหญิงชราหัวหน้านางโลมก็ไม่ใจอ่อน นางหวังว่าฉูจงฉวนจะตายลง เพื่อที่นางจะได้สั่งสอนเหล่านักต้มตุ๋นให้เป็นตัวอย่างว่าพวกเขาไม่สามารถโกงหญิงนางโลมเหล่านี้ได้ด้วยการอ่านบทกวีสองสามบทและพูดคำโน้มน้าวที่ดี
“หยุดก่อน”
มีเสียงดังขึ้นมาจากทางประตู
ลั่วอู๋เดินเข้ามาและตรงไปที่ฉูจงฉวน
“เจ้าหนุ่ม เจ้าต้องการอะไร ?” คนคุ้มกันเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าเขา
ลั่วอู๋อธิบาย “พอแล้วอย่าตีเขาต่อเลย “
“เจ้าหนุ่มอยากจะมาขวางงั้นสิ ? รู้รึเปล่าว่าที่นี่คือที่ไหน?” คนคุ้มกันเอื้อมมือไปที่ไหล่ของลั่วอู๋ราวกับจะจับตัวเขา
ลั่วอู๋เอื้อมมือขวาของเขาออกมาโดยไม่ได้ตั้งใจ
พลังวิญญาณควบแน่นระหว่างนิ้วและพุ่งออกมา
ทันใดนั้นคนคุ้มกันก็ถูกพลังวิญญาณผลักออกไป แต่ลั่วอู๋ก็รีบช่วยฟื้นคืนความเสียหายให้และไม่ทำร้ายเขาต่อ ด้วยที่ว่าความแข็งแกร่งในปัจจุบันของลั่วอู๋มีพลังวิญญาณมากพอที่จะสามารถบดขยี้คนธรรมดา ๆ ได้อย่างง่ายดาย
“นี่มันการปลดปล่อยพลังวิญญาณ!”
“ผู้ใช้พลังวิญญาณอย่างนั้นเรอะ!”
คนคุ้มกันทั้งหมดตอบสนองในทันที เด็กหนุ่มคนนี้ไม่ใช่คนธรรมดา แต่เป็นผู้ใช้พลังวิญญาณระดับเงิน
“ลั่วอู๋!” ดวงตาของฉูจงฉวนยิ้มแย้มแจ่มใส เขาพูดด้วยรอยยิ้มบนใบหน้า “ช่างเป็นเรื่องบังเอิญที่เจ้ามาเที่ยวเล่นที่นี่พอดิบพอดี โปรดให้ข้าได้ยืมเงินด้วยเร็ว ๆ เลย”
ลั่วอู๋ไม่ได้มีสีหน้าที่ดี “เที่ยวเล่นอะไรกันเล่า ข้ามาตามหาตัวเจ้า ข้าไม่มีเงินมาจ่ายค่าบริการและสุราให้เจ้าหรอกนะ แล้วทำไมเจ้าถึงตกอยู่ในสภาพนี้ได้กันเงินไปไหนหมด?”
“แค่ก” ฉูจงฉวนทำหน้าเขินอาย “เงินของข้าถูกปล้น แต่ข้าลืมไปแล้วว่าตอนไหน”
ลั่วอู๋เชื่อคำพูดของเขา
ให้ตายสิช่างเป็นคนที่คาดเดาอะไรไม่ได้จริงๆ
“ผู้ใช้พลังวิญญาณงั้นหรือ ? ผู้ใช้พลังวิญญาณแล้วมันยังไง ? กล้าดียังไงมาวางท่าในเขตของข้าตลอดทั้งคืน!” คนคุ้มกันตะโกนด้วยความโกรธ “ไปเรียกนายท่านหลินมา”
คนที่ถูกเรียกว่านายท่านหลินกำลังจะมาที่นี่
นางมีพลังวิญญาณมาก และอยู่ในระดับเงิน มิติ 8 ของผู้ใช้พลังวิญญาณ
เมื่อนางเห็นลั่วอู๋นางก็ตกตะลึงเล็กน้อยจากนั้นดวงตาของนางก็แสดงถึงความโกรธ
“เจ้านี่เอง” ลั่วอู๋รู้สึกประหลาดใจ
นางคือคนนี้คืออดีตที่ปรึกษาของหอคอยหวงชา
หลินตาผู้ซึ่งเคยข่มขู่ลั่วอู๋ให้ส่งมอบสูตรยารวบรวมพลังวิญญาณให้กับหอคอยหวงชาและมักจะมาที่ศาลาไป่หยู่เพื่อจับผิด ได้ยินว่านางถูกย้ายกลับไปที่สาขาหลักพรรคหวงชา เขาไม่คาดคิดว่านางจะมาอยู่ที่นี่
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ไหปีศาจ