ไหปีศาจ นิยาย บท 110

บทที่ 110

มันมาที่นี่ได้อย่างไร

“หลิวหูยังมีปลาประหลาดเหลืออยู่ในนั้นอีกไหม” ลั่วอู๋ถาม

“อาจจะยังมีอยู่อีกนิดหน่อยละมั้ง” หลิวหูยิ้มกว้าง “แต่แรงดันน้ำมันมากเกินไป ข้าไม่สามารถดำลงไปได้”

มีปลาแปลก ๆ เพียงไม่กี่ตัวในทะเลสาบเท่านั้น เพราะส่วนมากมันตื่นกลัวจนว่ายดำดิ่งไปถึงจุดที่ลึกที่สุดกันหมดแล้ว

ลั่วอู๋กัดฟัน “ไล่ตามพวกมันกันเถอะ”

ลั่วอู๋พร้อมที่จะเพาะเลี้ยงปลาทารกเหล่านี้แล้ว

นกแปลก ๆ เหล่านี้ไม่เพียง แต่ขโมยปลาทารกไป 5 ตัวเท่านั้น แต่ยังรวมถึงพรากฟาร์มเลี้ยงปลาในอนาคตของลั่วอู๋ไปด้วย

แม้ว่าพวกเขาจะมาที่นี่เพราะภูตทะเลทราย แต่พวกเขาก็ยังไม่รู้ว่าพวกมันอยู่ที่ไหน และเนื่องจากพวกเขาทุกคนต้องใช้โอกาสนี้ให้คุ้มค่า จึงควรที่จะนำปลาทารกกลับมาก่อน

กลุ่มสัตว์วิญญาณระดับทองแดง กล้าที่จะฉกอาหารจากออกไปจากปากท้องของเรา นี่เป็นการดูถูกที่มากเกินไป

ทุกคนเดินทางไปตามทิศทางของฝูงนกสีขาว

พวกเขาข้ามผ่านแหล่งน้ำและเข้าไปในทะเลทรายต่อ ทันใดนั้นท้องฟ้าก็มืดลงและพายุฝนฟ้าคะนองอันมืดมิดก็เหมือนจะเคลื่อนเข้ามา

“ตูม”

ในพริบตาเกิดฟ้าแลบและเสียงฟ้าร้อง

“ที่นี่มันหลอนเกิดไปแล้ว” บางคนอดที่จะสบถออกมาไม่ได้

ทั้งที่มันเป็นทะเลทราย จู่ ๆ ก็มีฝนฟ้าคะนองและพายุซะงั้น

ใบหน้าของเฒ่าเย่ดูสง่างาม “ระวังนะทุกคนฝนกำลังจะตกในไม่ช้า มันไม่น่ากลัว แต่มันอาจล่อให้สัตว์วิญญาณพิเศษบางอย่างเข้ามาได้”

ทันทีที่สิ้นเสียงของเฒ่าเย่ ฝนก็ตกลงมาอย่างหนัก

ทุกคนจมดิ่งลงในสายฝนในพริบตา

อย่างไรก็ตามด้วยความเข้มแข็งของพวกเขา จึงไม่มีปัญหาใด ๆ ในการตากฝน

ทันใดนั้นพื้นก็เริ่มสั่นสะเทือน ทรายเริ่มนุ่มและยุบลงไป หลังจากที่ดูดซับน้ำและหลุมต่าง ๆ ก็เริ่มปรากฏขึ้น

“ก้าวไปด้วยความระมัดระวังนะทุกคน” ลั่วอู๋ตะโกน

มีไส้เดือนที่ดูเหมือนจะเป็นสิ่งมีชีวิตในถ้ำ แต่ “ไส้เดือน” เหล่านี้มีขนาดใหญ่และน่ากลัวมาก พวกมันขึ้นมาดิ้นท่ามกลางสายฝน

ช่างเป็นฉากที่น่าขยะแขยงจริงๆ

ลั่วอู๋ตรวจดูข้อมูลเกี่ยวกับไส้เดือนดินอย่างรวดเร็ว

เผ่าพันธุ์: หนอนอมรณา

ระดับ: ทอง

มิต: ระดับทอง 2

ทักษะ: คำสาปอมตะ (SS)

พื้นเพ : สิ่งมีชีวิตที่เกิดจากการกัดกร่อนของพลังวิญญาณ หลับใหลอยู่ในพื้นดินของทะเลทรายและจะปรากฏตัวในวันที่ฝนตก ตายไม่ได้แม้จะตัดเป็นร้อย ๆ ชิ้นก็ยังสามารถเกิดใหม่ได้

ใครจะไปคิดว่าหนอนพรรค์นี้จะเป็นสัตว์วิญญาณระดับทอง

แต่ก็ไม่แปลกเท่าไหร่เพราะมันมีสุดยอดทักษะระดับ SS

พวกเขาใช้อาวุธและพยายามที่จะกำจัดหนอนอมรณา แต่หนอนอมรณาที่ถูกตัดออกเป็นห้าส่วนกลับฟื้นฟูอย่างรวดเร็วกลายเป็นหนอนอมรณาตัวใหม่ห้าตัว

นี่เป็นเรื่องที่น่ากลัวมาก

ไม่ว่าจะโจมตีไปเท่าไหร่มันก็ไม่พอ

ยิ่งฆ่าก็ยิ่งต้องฆ่ามากขึ้น

ลั่วอู๋พยายามต่อต้านอาการคลื่นไส้ “อย่าไปสนใจพวกมัน พวกมันมีการเคลื่อนไหวที่ช้ามากและความสามารถในการต่อสู้ของพวกมันก็ไม่ได้สูงอะไร รีบวิ่งผ่านพวกมันไปกันเถอะ”

แทนที่จะพยายามฆ่าหนอนอมรณา พวกเขารีบวิ่งผ่านไปตรงๆคงจะดีกว่า

ลั่วอู๋อาศัยจังหวะที่ทุกคนกำลังยุ่งใส่ “หนอนที่เกิดใหม่” โดยเลือกหนอนอมรณาที่กำลังอ่อนแอมากใส่ลงไปยังไหปีศาจ

แปลกที่ว่าห่างออกไปเพียง 2-3 ลี้ ฝนก็หยุดตกพื้นที่กลับกลายมาเป็นทะเลทรายร้อนแห้งตามเดิม

ลั่วอู๋มองขึ้นไปและเห็นว่าเมฆมืดนั้นก็ยังคงมีอยู่และฝนยังคงตกอยู่ แต่ก็อยู่แค่ในพื้นที่เล็ก ๆ เท่านั้น

“เป็นแบบนี้เองสินะ” ลั่วอู๋พอเข้าใจอะไรได้มากขึ้นเล็กน้อย

ไม่ใช่ว่าสภาพอากาศในส่วนลึกของป่าหวงชาจะแปลกและเปลี่ยนแปลงได้ตลอด แต่สภาพอากาศแต่ล่ะแบบมีผลต่อพื้นที่เพียงเล็กน้อยเท่านั้น ระหว่างทางดูเหมือนว่าอากาศจะเปลี่ยนแปลงบ่อย

แต่ในความเป็นจริงมันเป็นเพราะพวกเขาได้เดินผ่านพื้นที่ต่างๆ

และการที่เพิ่งออกจากพื้นที่ฝน มาเจอความร้อนที่อยู่ตรงหน้าก็ทำให้ทุกคนรู้สึกสับสน