ไหปีศาจ นิยาย บท 123

บทที่ 123 รูปร่างของภูตทะเลทราย

ฉูจงฉวนขยี้ตาอย่างระมัดระวังพลางจ้องมองไปที่เนินทรายเล็ก ๆ พร้อมสำรวจเวลาอย่างระมัดระวัง แต่เขาก็ยังไม่เห็นสัตว์วิญญาณรูปร่างมนุษย์แต่อย่างใด

เนินทรายขนาดเล็กนี้ไม่มีต้นไม้หรือหินใดขวาง ไม่มีสิ่งใดปกคลุมและไม่มีสัตว์วิญญาณใด ๆ อยู่ในระยะสายตา

ฉูจงฉวนไม่พอใจเล็กน้อย “พี่ชาย เจ้าอย่ามาล้อเล่นอะไรแปลก ๆ น่า ตรงนั้นไม่มีอะไรนอกจากเนินทรายเล็ก ๆ ”

“แค่ตอนนี้เนินทรายเล็ก ๆ นั่นเป็นที่อยู่ของมันน่ะ” หยู่เฮามองไปที่ฉูจงฉวน

เจ้ามาเพื่อปราบภูตทะเลทราย แล้วทำไมเจ้าถึงไม่รู้ว่าหน้าตาของภูตทะเลทรายเป็นยังไง?

ฉูจงฉวนพูดไม่ออก

เขาจ้องมองไปที่เนินทรายขนาดเล็กก็ตกอยู่ในสภาพเฉื่อยชา เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกว่าสมองของเขามันทำงานได้ไม่เพียงพอ

จะบอกว่าเนินทรายขนาดเล็กนั้นเป็นภูตทะเลทรายงั้นเหรอ?

ท่านล้อข้าเล่นแน่ ๆ!

นั่นจะเป็นภูตทะเลทรายได้ยังไงกัน

ฉูจงฉวนกลืนน้ำลาย “พี่ชายดูเหมือนท่านจะเข้าใจผิด ว่าข้าหมายถึงภูตทะเลทรายแบบไหน?”

“นั่นไง มันก็หน้าตาแบบนั้นแหละ ดูด้วยตัวเองสิ” หยู่เฮากล่าว

ฉูจงฉวนพยายามอดทน “ถ้าอย่างนั้นรูปร่างของมันหลังจากตื่นนอน มันเป็นอย่างไร?”

“อืม … ” หยู่เฮาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วดึงมือของเขา “มันสูงประมาณสามหรือสี่เมตร มันประกอบ ๆไปด้วยทรายและดิน มันอาจจะคล้ายมนุษย์ แต่มันเหมือนกับพวกยักษ์ภูเขามากกว่า มันสามารถแปลงสภาพเป็นธาตุและหลบเลี่ยงการโจมตีทางกายภาพได้ ”

ยักษ์ภูเขาเป็นสัตว์วิญญาณชนิดหนึ่งที่แทบจะไม่สามารถถือได้ว่ามีรูปร่างคล้ายมนุษย์ มันมีร่างกายที่ใหญ่โตและมีพลังมหาศาลแทบไม่มีที่สิ้นสุด บางคนคิดว่ามันเกิดจากการที่ภูเขาให้สติปัญญาแก่มัน

“ มันเป็นแบบนี้ไปได้ยังไง ล้อกันเล่นน่า ภูตทะเลทรายจะหน้าตาเป็นแบบนี้ไปได้ยังไงกัน?” ฉูจงฉวน รู้สึกสับสนและเริ่มพูดติดๆขัดๆ “มันควรจะมีรูปร่างของมนุษย์เป็นผู้หญิงที่สง่างาม มันจะเป็นเพียงแค่เนินทรายขนาดเล็กไปได้อย่างไร!”

ใบหน้าของหยู่เฮาว่างเปล่า

ฉูจงฉวนกำลังพูดอะไร? ทำไมเขาถึงไม่เข้าใจเรื่องง่าย ๆ แบบนี้

“เนินทรายเล็ก ๆ มันสวยงามตรงไหน” ฉูจงฉวนไม่พอใจอย่างมากเขาชี้ไปที่เนินทรายเล็ก ๆ เพื่อถาม

เขายังคงยึดมั่นในสิ่งที่หยู่เฮาพูด

เห็นได้ชัดว่าเขาเคยได้พูดชมความงามของภูตทะเลทราย หากมันเป็นสัตว์วิญญาณที่ทำจากทรายแล้วมันจะไปมีความงามอะไรได้!

เขาต้องไม่ทำให้ภาพลักษณ์อันสวยงามของภูตทะเลทรายในใจของฉูจงฉวนเป็นมลทิน สัตว์ประหลาดเช่นนี้มันไม่สมควรถูกเรียกว่าภูตทะเลทราย มันไม่สมควรได้รับชื่อนั้น!

หยู่เฮาเกาหัวของเขาสักพัก เขาคิดสรรหาอธิบายไม่ถูก จึงได้แต่พูดว่า “สัตว์วิญญาณที่ทรงพลังนั้นมันไม่ถือว่าสวยงามงั้นเหรอ ในบรรดาสัตว์วิญญาณระดับทอง ภูตทะเลทรายเป็นหนึ่งในสัตว์วิญญาณที่มีร่างกายใหญ่ที่สุดและยังสามารถเปลี่ยนรูปร่างเป็นธาตุได้อีกด้วยมันน่าทึ่งจริงๆ”

ฉูจงฉวนตกตะลึงในทันที

เต็มไปด้วยพลังเท่ากับความงาม?

ช่างเป็นคำพูดที่หยาบคาย

ช่างเป็นความจริงที่ตื้นเขิน

นี่มันหลักเหตุผลอะไรกัน

ฉูจงฉวนรู้สึกว่าเขาถูกดูถูก เขากระโดดขึ้นไปแล้วตะโกน “ท่านกำลังพูดถึงอะไร? ความงามคืออะไร? ความงามคืออะไรงั้นเหรอ? ความงามคือรูปลักษณ์ของประเทศและเมือง ? ผิดแล้วความงามคือลักษณะเฉพาะ มันคือเสน่ห์ ที่ทุกสิ่งมีชีวิตไม่สามารถต้านทานได้ ภูตทะเลทรายไม่ใช่สัตว์ประหลาดที่ประกอบขึ้นจากกองทรายสีเหลือง แต่ควรล้อมรอบด้วยใบกระบองเพชรรูปดอกบัวและมีรูปร่างเป็นมนุษย์ที่สวยงาม”

หยู่เฮาดูเหมือนจะรับคำพูดของฉูจงฉวนเข้าสมองได้ไม่ทัน

“สัตว์วิญญาณรูปร่างมนุษย์?” ในที่สุดหยู่เฮาก็ได้เข้าใจคำพูดของอีกฝ่ายแล้วพึมพำเสียงเบาว่า “ลามก”

“ ข้าเป็นคนโรแมนติกต่างหาก” ฉูจงฉวนโกรธมากจนเกือบทำให้พัดของเขาแตกหัก

ปกติแล้วหากคนอื่น ๆ พูดว่าเขาลามก เขามักจะหัวเราะอย่างเฉยเมยและไม่สนใจมัน เขามีหัวใจที่อิสระและล่องลอย

แต่พอหยู่เฮาเป็นคนพูดแบบนั้นเขาแค่รู้สึกโกรธอย่างอธิบายไม่ถูก

ลั่วอู๋และคนอื่น ๆ ได้แต่เฝ้าด้วยน้ำตาและเสียงหัวเราะ

พวกเขาเข้าใจแล้ว

เห็นได้ชัดว่าฉูจงฉวนและหยู่เฮาต่างก็เข้าใจผิดซึ่งกันและกัน พวกเขาคิดถึงภูตทะเลทรายว่าเป็นสัตว์วิญญาณคนล่ะประเภทกัน

ลั่วอู๋มองไปที่เนินทรายน้อย ๆ อย่างอยากรู้อยากเห็น

ใจเย็น ๆ เพื่อรับรู้ถึงตัวตนของมัน เขาต้องรู้สึกได้ถึงลมหายใจเบา ๆ จากเนินทรายเล็ก ๆ นั้น

ลั่วอู๋ใช้ไหปีศาจเพื่อตรวจสอบข้อมูลของเนินทรายเล็ก ๆ

เผ่าพันธุ์: ภูตทะเลทราย (ทรายเหลือง)

ระดับ: ทอง