ไหปีศาจ นิยาย บท 134
สรุปบท บทที่ 134 สัตว์วิญญาณสีขาวบริสุทธิ์: ไหปีศาจ
ตอน บทที่ 134 สัตว์วิญญาณสีขาวบริสุทธิ์ จาก ไหปีศาจ – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 134 สัตว์วิญญาณสีขาวบริสุทธิ์ คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายทะลุมิติ ไหปีศาจ ที่เขียนโดย Internet เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
บทที่ 134 สัตว์วิญญาณสีขาวบริสุทธิ์
ลั่วอู๋และพรรคพวกได้กลับมาแล้ว
ทุกคนไม่เพียงกลับมาโดยไม่ได้รับบาดเจ็บ แต่พวกเขายังนำคนกลับมาด้วยอีก
เขาเป็นชายหนุ่มที่สวมเสื้อผ้าแปลก ๆ ถือขวานขนาดใหญ่และมีรอยยิ้มที่เรียบง่าย
“ เจ้าคนป่าเถื่อน แกมากับพวกเราทำไมเนี่ย” ฉูจงฉวนดูไม่มีความสุขเท่าไหร่
หยู่เฮาย่นจมูก “เจ้าเด็กลามก ข้าไม่ได้ติดตามเจ้า ข้าแค่กำลังตามลั่วอู๋มา ถ้าข้าไม่หลงทางและมีน้ำเพียงพอ เจ้าคิดว่าข้าจะอยากเดินทางมากับเจ้าไหมล่ะ เจ้าคนโรคจิต”
หยู่เฮาใช้เวลามากเกินไปในการตามรอยของภูตทะเลทราย ผจญภัยลึกเข้าไปในป่าหวงชา เป็นผลให้เขาลืมทางกลับบ้านในที่สุด
ลั่วอู๋กังวลเกี่ยวกับเขาดังนั้น เขาจึงได้แนะนำให้หยู่เฮากลับมาอยู่กับเขา อย่างน้อยลั่วอู๋ก็น่าจะสามารถหานักธุรกิจบางคนที่เคยไปยังภูเขาแห้งแล้ง เพื่อส่งหยู่เฮากลับบ้านได้
“เจ้าว่าใครโรคจิตนะ เจ้ากล้าดูถูกข้าได้ยังไง มาเลยสิ ข้าจะสู้กับเจ้าที่นี่เลย” ฉูจงฉวนอุทานด้วยความบ้าคลั่ง
หยู่เฮาเองก็ไม่มีทีท่าว่าจะยอม “เอาสิ เข้ามาเลย!”
ลั่วอู๋ต้องรีบไปแยกทั้งสองคนออกจากกันอย่างช่วยไม่ได้ “นี่คือบ้านของข้า อย่ามาสู้กันที่นี่สิ”
“ฮึ่ม” พวกเขาจ้องหน้ากันและกันแล้วหันศีรษะหนีไปอีกด้าน
เหมือนกับเด็กที่กำลังโกรธกันสองคน
ลั่วอู๋ไม่ได้เป็นผู้ปกครองของสองคนนั้น เขาจึงปล่อยไว้แล้วเดินเข้าไปใน ศาลาไป่หยู่
“นายน้อย (เจ้าของร้านลั่ว)!” ผู้คนในศาลาไป่หยู่ ทักทายเขาในทันทีที่เจอหน้า
ลั่วอู๋พยักหน้าเล็กน้อย
เฉินหมิงหยู่ได้ยิน ลั่วอู๋เรียกตัวเองว่าเป็นเด็กผู้หญิงนางก็โกรธจัด ดวงตาที่สวยงามจ้องมองไปที่ลั่วอู๋ด้วยโทสะ “เจ้าน่ะเหรอคือลั่วอู๋?”
“ใช่ ข้าเอง” ลั่วอู๋คิดในใจว่า“ ถ้าเด็กสาวคนนี้มาที่นี่เพื่อให้ปรับแต่งสัตว์วิญญาณ นางก็คงไม่จำเป็นต้องตั้งคำถามเกี่ยวกับระดับของข้ามากมายขนาดนี้ นางมาที่นี่เพื่อหาเรื่องหรือยังไง?
เฉินหมิงหยู่เองก็ไม่รู้ว่าลั่วอู๋กำลังคิดอะไรอยู่ นางไม่รู้ว่าเขาคือใครด้วยซ้ำในตอนแรก
“อา?” ลั่วอู๋กำลังสับสน
นางมีปัญหาอะไร
เฉินหมิงหยู่ขมวดคิ้ว “ข้าอยากถามว่าเจ้าอายุ 18 ปีใช่ไหม”
“ใช่” “แล้วจะทำไม?” ลั่วอู๋ตอบอย่างงุนงง
จู่ๆเฉินหมิงหยู่ก็ร้องวิ่งแจ้นออกไปที่ประตู “ลุงหลงได้โปรด”
ชายวัยกลางคนผู้สง่างามและสีหน้าเย็นชาเดินเข้ามา ลมหายใจของเขาแข็งแกร่ง ทำให้ผู้คนไม่กล้าที่จะสบประมาท
“สวัสดีเจ้ากำลังคิดจะทำอะไร?” ลั่วอู๋เตือน
หลงเซี่ยกดไหล่ของลั่วอู๋ ในขณะนั้นลั่วอู๋รู้สึกไร้เรี่ยวแรงและไม่สามารถขยับตัวได้เลย หลงเซี่ยกดกระดูกมือและเท้าของลั่วอู๋ก่อนจะปล่อยเขาไป
“เจ้ากำลังทำอะไร ของเจ้าน่ะ?” หลิวหูรีบเข้ามา
หลงเซี่ยไม่ได้ขยับตัว แต่กลับพูดด้วยเสียงต่ำ “นายหญิง ข้าตรวจสอบแล้ว เขาน่าจะอายุ 18 ปีและไม่เกิน 19 ปีแน่นอนขอรับ”
“ ขอบคุณมากลุงหลง” เฉินหมิงหยู่ พยักหน้าอย่างครุ่นคิดแล้วมองไปที่หลิวหู “ข้าแนะนำให้เจ้าอยู่นิ่ง ๆ จะได้ไม่ต้องทำมือของลุงหลงเปื้อนเลือด”
หลิวหูโกรธมากอีกฝ่ายนั้นหยิ่งผยองเกินไป
“หลิวหูถอยหลังไป” ลั่วอู๋สั่ง
แต่หลิวหูและบางคนก็ยังไม่เต็มใจที่จะล่าถอย
ใบหน้าของลั่วอู๋ไม่ได้ดูดีเท่าไหร่ อย่างไรก็ตามเขารู้สึกถึงลมหายใจของชายวัยกลางคน เขาคนนี้ไม่ได้เป็นผู้ใช้พลังวิญญาณ เขาค่อนข้างคล้ายกับไร้หน้า แต่แข็งแกร่งกว่าหลายร้อยเท่า
ชายคนนี้เป็นนักรบ
ยิ่งไปกว่านั้นเขาเป็นนักสู้ที่ทรงพลังมากและหลิวหูไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา
เฉินหมิงหยู่มองไปที่ลั่วอู๋อย่างสงสัย “เจ้าอายุ 18 ปีจริงๆเหรอ?”
“เจ้าต้องการทำอะไรกันแน่?” ใบหน้าของลั่วอู๋มืดมนเล็กน้อย
เฉินหมิงหยู่ไม่สนใจ “ข้าอยากรู้ว่าเจ้ามีพลังมากขนาดนี้ เจ้าเป็นผู้ปรับแต่งพลังวิญญาณระดับสูงแล้วงั้นหรือ?”
“มันไม่ใช่เรื่องของเจ้า” ลั่วอู๋กล่าว
ระดับผู้ปรับแต่งพลังวิญญาณของ ลั่วอู๋ไม่สามารถจำแนกได้ด้วยการประเมินตามปกติ
ตราบใดที่มีแต้มเซียนเพียงพอเขาก็สามารถเป็นผู้ปรับแต่งพลังวิญญาณที่แข็งแกร่งที่สุดได้
แต่แต้มเซียนมักจะมีไม่เพียงพอ
เฉินหมิงหยู่ฮัมเพลง “ต้องไม่ใช่แน่ ๆ ข้าไม่เชื่อ ข้าไม่เชื่อว่าเจ้าเป็น”
“ฮึ่ม” เฉินหมิงหยู่ตะคอกและถาม “ข้าได้ยินมาว่าเจ้าได้ปรับแต่งแมงป่องทรายให้มีทักษะก้าวพริบตาได้สินะ?”
ลั่วอู๋พยักหน้า
“เพื่อให้สัตว์วิญญาณเรียนรู้ทักษะใหม่ หลายสำนักต่างก็มีวิชาลับต่างกันไป และวิชาที่มีชื่อเสียงที่สุดก็คือของตระกูลหม่าในมณฑลไท่หยวน พวกเขาสามารถทำให้สัตว์วิญญาณเรียนรู้ทักษะระดับ SS แสงแห่งความตาย และพวกมันก็มีระดับที่สูงมากสำหรับสัตว์วิญญาณ ”
“เจ้าต้องไปถึงขั้นผู้ปรับแต่งพลังวิญญาณระดับสูง เท่านั้นเจ้าถึงจะสามารถทำให้แมงป่องทรายเรียนรู้ทักษะก้าวพริบตาได้ เจ้าคิดว่าตัวเองสามารถทำให้ สัตว์วิญญาณตัวอื่นเรียนรู้มันได้หรือไม่?” เฉินหมิงหยู่ ถาม
ลั่วอู๋พยักหน้าอย่างเป็นปกติ “แน่นอนสิ”
“ สัตว์วิญญาณแบบระดับไหนก็ได้สินะ?” เฉินหมิงหยู่พูดติดตลก
“ ได้สิ”
เฉินหมิงหยู่ขมวดคิ้ว
เด็กหนุ่มคนนี้มันหยิ่งเกินไป วิธีให้สำหรับสัตว์วิญญาณระดับทองแดงเรียนรู้ทักษะใหม่มันเป็นเรื่องง่ายอยู่แล้ว แต่ยิ่งระดับของสัตว์วิญญาณสูงเท่าไหร่มันก็ยิ่งยากขึ้นเท่านั้น
แล้วทำไมเขาถึงยังหยิ่งผยองพูดออกมาได้แบบนี้
“เนื่องจากเจ้าหยิ่งผยองมากขนาดนี้ … ” เฉินหมิงหยู่ยื่นมืออันบอบบางของนางออกมาและแหวนสัตว์วิญญาณศักดิ์สิทธิ์ก็สว่างขึ้น
แสงสีน้ำนมพุ่งออกมาและกลายเป็นสัตว์วิญญาณสีขาวบริสุทธิ์
สัตว์วิญญาณสีขาวมีรูปร่างเหมือนแมวป่าและมีอัญมณีสีดำบริสุทธิ์อยู่ระหว่างหน้าผากของมัน มันเต็มไปด้วยแสงอันสว่างไสวไร้ขอบเขตดูศักดิ์สิทธิ์
ฝูงชนมองดูสัตว์วิญญาณตัวน้อยด้วยความงุนงง
มันช่างน่าทะนุถนอมอะไรขนาดนี้
มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่จดจำสัตว์วิญญาณตัวนี้ได้
ลั่วอู๋ประหลาดใจ “ภูตแสงจันทร์!”
นี่คือสัตว์วิญญาณภูตชนิดหนึ่งที่มีแก่นวิญญาณระดับทอง ว่ากันว่ามีเพียงแก่นแท้ของแสงจันทร์บนยอดเขาที่อุดมสมบูรณ์เท่านั้นจึงสามารถจะให้กำเนิดสัตว์วิญญาณประเภทนี้ได้
ภูตแสงจันทร์สามารถดูดซับแสงจันทร์เพื่อเพิ่มพลังวิญญาณได้
มันเป็นสัตว์วิญญาณชนิดหนึ่งที่มีค่ามาก
ว่ากันว่าครั้งหนึ่งเคยมีตระกูลที่ร่ำรวยที่เสนอรางวัลหลายสิบล้านหินวิญญาณ เพื่อหวังจะซื้อภูตแสงจันทร์แต่ก็ล้มเหลว
“เจ้ารู้จักสัตว์วิญญาณระดับทอง ภูตแสงจันทร์สินะ จงทำให้มันเรียนรู้ทักษะก้าวพริบตาซะ” เฉินหมิงหยู่กล่าวด้วยความภาคภูมิใจ
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ไหปีศาจ